သူ႔အသက္ ၂၀ ျပည့္တဲ႔ေန႔မွာပဲ ဒီသားေလးကို သူ စျပီးေမြးစားခဲ႔တာေလ။ သားေလးအသက္က အဲဒိတုန္း ကဆို ၁ ႏွစ္ေလာက္ပဲရွိဦးမွာေပါ့။ ဘုန္းကံရွင္ ရဲ႕တစ္ဦး တည္းေသာသားေလးမို႔ နာမည္ကိုလဲ ဆုထူးရွင္ လို႔သူ ကိုယ္တိုင္ ေပးခဲ႔တယ္။
ဆုထူးက္ုိ ေမြးစားတုန္းက ရင္ဆိုင္လိုက္ရတဲ႔ ျပသနာ ေပါင္းက နဲနဲေနာေနာ မဟုတ္ေပ။ ေက်ာင္းမျပီးေသးပဲ ေပါက္ကရလုပ္လို႔ ဆိုျပီးအေဖက ေက်ာင္းတက္တာကို လံုးဝေငြ မပို႔ေပးေတာ့ေပ။ သူေက်ာင္းျပီးဖို႔ အလုပ္လုပ္ ရင္းတက္ခဲ႔ ရတယ္။
ပိုဆိုးတာက နားလည္မႈမေပး ခဲ႔တဲ႔ခ်စ္သူ ဘုန္းဝ႒ာစံ ပါပဲ။ ဒီခေလးေမြးစား ဖို႔ဘယ္လိုမွ ညွိႏႈိင္းမရ ခဲ႔ဘူးေလ။ ေနာက္ဆံုးေရြးခ်ယ္ဖို႔ ေျပာလာေတာ့ ေဟာဒိ သားေလး ကိုပဲသူေရြးခ်ယ္ခဲ႔ တာပါပဲ။ သိပ္ခ်စ္ခဲ႔ေပမယ့္ အားငယ္ ေနတဲ႔သူဖက္ကပဲ သူရပ္ခဲ႔တာ မွားပါသလား။
တခ်ိန္က ဘုန္းဝ႒ာစံနဲ႔ဘုန္းကံရွင္ဟာ သိပ္ခ်စ္ခဲ႔ၾက တာ လူတကာေၾသာခ် ရတာေလ ေယာက္်ားျခင္းကိုပဲ ဒိေလာက္ ခ်စ္ႏိုင္ၾကတာ ဘယ္သူကမွ မယံုခ်င္ခဲ႔ၾကပါ။
သားေလး ဆုထူးရွင္ ကိုစေတြ႕တာ ကေတာ့ သူနဲ႔ဝ႒ာ တို႔ ခ်စ္သက္တမ္း ၂ ႏွစ္ျပည့္ မိဘမဲ႔ေက်ာင္းေလးမွာသူ တို႔ တက္ႏိုင္သေလာက္ေလး သြားလွဴၾကခ်ိန္မွာပါပဲ။
သားေလးက ဘယ္သူမွ အခ်ီမခံေပမယ့္ ဘုန္းကခ်ီ ေတာ့ျပန္မဆင္းေတာ့ပဲ လည္ပင္းကို အတင္းသိုင္းဖက္ ထားတာေလ။ ဘုန္းျပန္ခါနီး မ်က္ရည္ပင္ ေပါက္ေပါက္ က်ရတဲ႔အထိပင္။ ဝ႒ာ အတင္းေခ်ာ့ေမာ့ကာ ျပန္ေခၚခဲ႔ ေပမယ့္ ထိုညက ဘုန္း အိပ္မေပ်ာ္ခဲ႔ပါ။
သားေလးရဲ႕ မ်က္လံုးေတြက မ်က္စိထဲက မထြက္။ အသနားခံ ေနသလိုပါပဲ။ ဒါဟာ ေရစက္ တစ္ခုလား။
ေနာက္ရက္ ဘုန္းတစ္ေယာက္ထဲ ျပန္လာခါ သားကို လာၾကည့္ေတာ့ သားလဲဖ်ားေနတယ္တဲ႔။ ဘုန္းကိုလဲသူ ေတြ႕ေရာ ငိုျပီး အတင္းဖက္ထား ျပန္တယ္။ ဘုန္း အဲဒိ မွာပဲ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ တစ္ခုကို ရဲရဲႀကီးခ်ခဲ႔ လိုက္တာပါ။
ခ်ိဳ႕တဲ႔ေသာ မိဘမဲ႔ေက်ာင္းက ခေလးေလး တစ္ဦးရဲ႕ လိုအပ္ေနတဲ႔ ေမတၱာကို သူေပးဖို႔ပါပဲ။ ေနာက္ေန႔ ဝ႒ာ နဲ႔တိုင္ပင္ေတာ့ လံုးဝလက္မခံခဲ႔ေပ။
" ကိုလဲ ခေလးကိုသနားတာပဲ ဘုန္းရယ္ ဒါေပမယ့္ ခု ဘုန္းက ေက်ာင္းသားေလ ဘာဝင္ေငြမွ မရွိေသးဘူး ဒီ လိုလုပ္ဖို႔ အဆင္မေျပပါဘူး ဘုန္းရယ္ စိတ္ေလ်ာ့လိုက္ ပါေတာ့ကြာေနာ္ ဟုတ္ပီလား "
ဘုန္း အတင္းျငင္းကာ ဇြတ္လုပ္ဖို႕ ေျပာလာေတာ့
" ေကာင္းျပီ ဘုန္း ကို႔စကားက ဘုန္းအတြက္ဘာမွာ အေရးမပါေတာ့ဘူးလား ဒါဆို ဘုန္း ကိုနဲ႔ခေလး ၾကိဳက္ တာေရြးပါ ကိုတို႔ BE ျပီးတာနဲ႔ စကၤာပူသြား အလုပ္လုပ္ ျပီး ဟိုမွာပဲ ဘဝသစ္တစ္ခုကို ထူေထာင္ဖို႔ သေဘာတူ ထားတာလဲ မေမ့ပါနဲ႔ "
အခုေတာ့ အရာအားလံုးက ျပီးဆံုးခဲ႔ပါျပီ။ သူနဲ႔သား ဘဝတစ္ခုကို ပဲထူေထာင္ျဖစ္ခဲ႔တယ္ေလ။ ခုဆိုသားက ဒုတိယႏွစ္ ECO ေက်ာင္းသားႀကီးေတာင္ ျဖစ္ေနျပီပဲ။ သူကေတာ့ ကုမၼဏီ တစ္ခုမွာ အင္ဂ်င္နီယာပါပဲ။
သားကိုေက်ာင္းလိုက္ပို႕တိုင္း သတိထား မိတာက သားကို လူေတြတအားစိတ္ဝင္ စားၾကတာပါပဲ။ သားက တစ္အားခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာ ေခ်ာတာမဟုတ္ပဲ ဘယ္လို ၾကည့္ၾကည့္ Sweet ျဖစ္လြန္းတဲ႔ ခေလးေလးေလ။
" ဝါးးးးးး "
" ေအာင့္မယ္ေလးဗ် ဟာကြာ သားကလဲ "
" ဟား ဟား ဒယ္ဒီက်န္းးလန္႔သြားလိုက္တာ ဟားးး "
" ေၾသာ္ လူဆိုးေလး မင္းကမွ အသံမေပးတာကိုး "
" ဟားး ဒယ္ဒီေနာ္ ဒိမွာ အကုန္ ဒယ္ဒီ့သမီးအရြယ္ ေလးေတြ ဟြန္း စြတ္ျပီး ငမ္းမေနနဲ႕ "
" ဟာကြာ မင္းကလဲ ဆရာမေလးေတြကေတာ့ ငါတို႔ အရြယ္ဝတ္ေတြ ပါကြ ဟား ဟား ဟား "
" ေတြ႕လားဒယ္ဒီေနာ္ ေျပာေနရင္းကေန ေတာ္ေတာ္ ကို ကဲေနပါလား ေတာ္ျပီ ျပန္မယ္ ေမာင္းေတာ့ "
သူတဟားဟား ရယ္လိုက္မိတယ္ သားကအဲ႔လိုပဲဆို သူ႔ကို တအားတိုတာ။ သူကအခုဆို အသက္ပဲ ၄၀ နား နီးလာျပီ။ ဒါေပမယ့္ တခုရွိတာက သူ႔ရဲ႕ပံုသ႑န္ကလဲ လြန္စြာႏုနယ္ ေနတာပါပဲ။
ပိန္ပိန္ပါးပါး ျဖဴသန္႕ျပီး ႏုနယ္တဲ႔ ဘုန္းကံရွင္ဟာသူ လုပ္ရတဲ႔ အလုပ္နဲ႔ပင္ မလိူက္ဖက္သလိုပါပဲ။ ခုခ်ိန္ထိပဲ လိုခ်င္သူေတြကလက္မလည္ေအာင္ က်န္ေနေသးတာ သူ႔ရဲ႕ လုပ္ရည္ကိုင္ရည္ေၾကာင့္လား သိမ္ေမြ႕တဲ႔အျပဳ အမူေတြေၾကာင့္လား သူလဲမသိေပ။
ဒါေပမယ့္ ဆုထူးကေတာ့ တခ်က္လႊတ္ အမိန္႕နဲ႕
" ဒယ္ဒီ ေနာက္မိန္းမယူတဲ႔ ေန႕ကေတာ့ သားကိုေတာ့ အေလာင္းပဲ ေတြ႕ရမယ္ သား ဒယ္ဒီ့အခ်စ္ကို ဘယ္သူ႔ ကိုမွခြဲေဝ မေပးႏိုင္ဘူး သားလဲ လံုးဝမယူဘူး ဒါပဲ "
သူ႕ကိုသားခ်စ္တာက သူသားကိုခ်စ္တာ ထက္ပင္ပို ေနသလားလို႕ သူေက်နပ္စြာ ေတြးမိတယ္ေလ။ သား ကသူ႔က္ုိ ေမြးစားထားတာ သူမသိေသးေပ။ သူ႕အေမ ေသျပီလို႔ ေျပာထားတယ္။ လံုးဝမေမးရဘူး လို႕လဲသူ ေသခ်ာသတိေပးထား ခဲ႔တာေလ။
" ဟာ ကားရပ္ ကားရပ္ ဒယ္ဒီ ကားေပၚကမဆင္းနဲ႔ ျခံေရွ႕မွာ ေဘးအိမ္က ဟာမႀကီး ဘာေခ်ာင္းေနတာလဲ မသ္ဘူး သား သြားေျပာမယ္ "
အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ျပသနာကစျပန္ေရာေလ သား ကေတာ့ အျမဲအ့လိုပဲ ခုလဲေျပာျပီး တန္းဆင္းသြားတာ
" ေဒၚ ေရႊ ဥ ဘာ လုပ္ ေန တာ လဲ "
" ဥ ဥ ဥ ဥ ဥဥမလို႔ ဟာ ေယာင္ကုန္ပီ ဆုထူးရယ္ "
" ေမးတာေျဖပါ သူမ်ားျခံေရွ႕မာ ဘာလုပ္ေနတာလဲ "
" ဟဲ႔ န န နင့္ ဒယ္ဒီက္ုိ မဂၤလာေဆာင္ "
" ဘာ - - - - - - - - - "
" အ့မေလး လန္လန္လန္ လန္႔လိုက္တာဟယ္ မဂၤလာ ေဆာင္လာဖိတ္ တာပါဆို ဘဘဘဘလိုျဖစ္ "
ခုနမ်က္ႏွာႀကီးနီရဲခါ ကုန္းေအာ္လိုက္တဲ႔ ဆုထူးခုမွပဲ စိတ္ေလ်ာ့လိုက္ခါ
" အ့ဆိုေပးခဲ့ ေပးလိုက္မယ္ ဒယ္ဒီ့ကို ရျပီ "
အပ်ိဳႀကီးေရႊႏုပါ။ ဆုထူးက ၾကည့္မရတဲ႔အခ်ိန္ဆို ေရႊဥ ပဲေခၚပစ္တာ။ စကားက ထစ္ေသးဒါမ်ား ဒယ္ဒီ့ကိုလာ မွန္းခ်င္ေနေသးတယ္ ဟြန္း။
ဆုထူး ျခံတံခါးဖြင့္ျပီး ဒယ္ဒီ့ကားဝင္လာေတာ့မွ ဖိတ္ စာကိုခါၾကည့္ ေနလိုက္တယ္။ စိတ္မခ်လို႕ေလ။
" ဘာေတြရွာေနတာလဲ ဆုထူးရ ဝင္ေတာ့ေလကြာ "
" ဒိမာေလ ေဒၚေရႊႏုလာေပးတဲ႔ ဖိတ္စာကို စစ္ေနတာ စိတ္ခ်ရတာ မဟုတ္ဘူးလူေတြက "
" ဟား ဟား ငါ့သားကေတာ့ေလ တကယ့္ေကာင္ပဲ "
ဘုန္းကံရွင္ ဆုထူးပန္ရဲ႕ ပုခံုးက္ုိ သိမ္းဖက္ခါ အိမ္ထဲ အတင္းဆြဲေခၚလာရင္း တဟားဟား ရီေနရျပန္တယ္။ ေတာ္ေတာ္ေလး ဆိုးတဲ႔ သားေလးေလ။
" တီ တီ တီ ဘုန္းကံရွင္ ရဲ႕အိမ္လားဗ်ာ့ "
အသံၾကားလို႔ လွဲ႕ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဟာ ခနဲျဖစ္ရ၏။
" ဘုန္းဝ႒ာစံ "
" ဘုန္း ကို႔ကို အိမ္ထဲ မေခၚေတာ့ဘူးလား ဗ် "
" ဟာ ေအးငါရုတ္တရက္ အ့ံၾသသြားလို႔ လာခဲ႔ ဝဠာ မေတြ႕တာ ဒိေလာက္ၾကာေနပီ ဘယ္ကေန ဘယ္လို ျဖစ္ျပီး ေရာက္လာတာတုန္း "
ဝဠာက ကားခရွင္းေပးျပီး အထုတ္ေတြ ခ်ေနတာမို႔သူ ဝိုင္းသယ္ေပးခါ အိမ္ထဲဝင္လိုက္ ၾကေပမယ့္ ဆုထူးက ေတာ့ ဘာမွမသယ္ေပးပဲ သူ႕ေနာက္ကေနသာ လိုက္ ေနပါတယ္။ အိမ္ထဲေရာက္ေတာ့မွ
" ဘယ္လိုေရာက္ရမွာလဲကြ မင္းတို႕ဒီရပ္ကြက္ထဲမွာ ေက်ာင္းတုန္းက ဇာနည္ေသြး ရွိတယ္ေလ အခုသူနဲ႔ငါ စလံုးက အတူျပန္လာတာ သူကေတာ့ ဟိုကိုေရာက္ခဲ႔ တာ ၃ ႏွစ္ေလာက္ပဲ ရွိေသးတာေလ ငါကေက်ာင္းျပီး ထဲက ခုဆို ၁၅ ႏွစ္ရွိျပီ အရင္အေခါက္ေတြ ျပန္လာျဖစ္ တုန္းကလဲ မင္းကို ရွာေသးတယ္ကြ ေျပာက္ခ်က္သား ေကာင္းတယ္ေနာ္ ဘုန္း "
အထုတ္ေတြ ဧည့္ခန္းမွာ ခ်ျပီးေတာ့ ဘုန္းရဲ႕ေဘးကို ဝဠာ ဝင္ထိုင္ခါ ပုခံုးကိုဖက္ရင္း ေျပာေနတာပါ မ်က္လံုး ေတြကလဲ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္မခြါတမ္းစိုက္ ခါၾကည့္ေနရင္းက ျပံဳးေနလိုက္ၾကတာ အရမ္းကိုၾကည္ ႏူးဝမ္းသာေနမွန္း သိသာတယ္ေလ။
" အဲလိုလဲ မဟုတိပါဘူးကြာ ငါ့မွာကလဲ အလုပ္တစ္ ဖက္ ဒီသားေလးက တစ္ဖက္နဲ႔ ဆိုေတာ့လံုးဝ မအားလို႔ ပါကြာ ဒီမွာေလ ငါ့သား ဆုထူးပန္ ခုဆို ဒုတိယႏွစ္ECO ေတာင္တက္ေနျပီကြ "
" ဒါ - ဟို - - "
" ေအးသယ္ခ်င္း မင္းနားေတာ့မလား "
ဝဠာ့စကားကို ဘုန္းအတင္းျဖတ္ခါေျပာ လိုက္တာပါ။
" ေအးပါကြာ ငါသေဘာေပါက္ပါတယ္ မင္းရဲ႕သားက တကယ့္လူေခ်ာပဲကြ ထြားလိုက္တာလဲ တအားပဲ "
" သား ဒါ ဒယ္ဒီ့ေက်ာင္းေနဖက္ ခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္း ဘုန္းဝဠာစံ တဲ႔ မွတ္ထားေနာ္ "
ခုမွသူ႕ဖက္လွဲ႕လာတာမို႔ သိပ္မၾကည္ေပမယ့္ ျပံဳးျပခါ
" ဟုတ္ ဦး ဦးလဲ အရမ္းေခ်ာပါတယ္ဗ် "
" ဟား ဟား မင္းတို႕ သားအဖကိုေတာ့ မမွီပါဘူးကြာ ဘုန္း မင္းရင့္က်က္လာေပမယ့္ အရမ္းကိုၾကည့္လို႔က ေတာ့ေကာင္းေနတုန္းပဲကြ "
" ေျမွာက္မေနနဲ႕ ညစာခ်က္ေၾကြးမွာပါ ကြ ဟားးး "
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ရင္းႏွီးမႈကို ဆုထူးသိပ္ေတာ့ဘဝင္ မက်ခ်င္ပါ။ တအားကို close ျဖစ္ျပီး ေႏြးေထြးေနသလို စိတ္ထဲထင္မိတယ္။
" လာ ဝဠာ အခန္းထဲမွာ ပစၥည္းေတြ သြားထားမယ္ "
ဆုထူး ခ်က္ျခင္း သူ႔အခန္းထဲ ေျပးဝင္သြားခါ အခန္းဝ ေရာက္မွ ဒယ္ဒီ့ကို လွမ္းေခၚလိုက္တယ္။
" ဒယ္ဒီ ခနေလး ျမန္ျမန္ ျမန္ျမန္ "
" ေအာ္ ေအးသား လာျပီ ေျပာ ဘာလဲ "
ဒယ္ဒီ လာတာနဲ႔ အခန္းတံခါးကို ျပန္ပိတ္လိုက္ခါ
" သူက ဒယ္ဒီနဲ႔ အိပ္မာလားဗ်ာ့ သားအခန္းမွာ ထား လိုက္ေလ သား ဒယ္ဒီနဲ႔ လာအိပ္မယ္ "
" ေၾသာ္ သားရယ္ဒယ္ဒီ့ဆီလာတဲ႔ ဟာကို အဲဒိလိုလုပ္ လို႔ဘယ္ေကာင္းပါ့မလဲ သားရဲ႕ "
" ဟာ ဒါဆို သားကဒယ္ဒီ့ဆီ အိပ္ခါနီးတူတူလာေန လို႔မရေတာ့ ဘူးေပါ့ ဟာဗ်ာ ဒယ္ဒီကလဲ မိုက္ပါဘူး "
" ေအးပါကြာ ကဲ အိပ္ခါနီးရင္ ဒယ္ဒီပဲ သားအခန္းမွာ လာျပီး အိပ္တဲ႔ထိ ေစာင့္ေပးမယ္ အိုေခ! "
" ဟင္းးးး ပီးေယာ ဒယ္ဒီ ကတိေနာ္ ဒါပဲ "
ေအး ေအး ဆိုျပီး ဒယ္ဒီျပန္ထြက္သြားေတာ့ ဆုထူးကု တင္ေပၚလွဲခ်လိုက္ေပမယ့္ စိတ္ထဲမွာ ခုေနတုန္းပါပဲ။
ဒယ္ဒီတို႔ အခန္းထဲ ဝင္သြားေတာ့ ဆုထူးလဲ ေရခ်ိဳး အဝတ္အစားလဲျပီး အင္တာနက္ထိုင္သံုးေနလိုက္တယ္ ဒါေပမယ့္ ညေန ၄ နာရီေလာက္က ဝင္သြားတာ ခု ၆ ခြဲ ျပီထြက္မလာ ၾကဘူး ဘာေတြေျပာေန လုပ္ေနၾကမွန္း မသိဘူး။ တအိမ္ထဲေနျပီး ဒယ္ဒီ့ကို ဒိေလာက္ၾကာၾကာ မေတြ႕ရေတာ့ စိတ္ကမၾကည္ ခ်င္ေတာ့တာမို႔ ဒယ္ဒီ့ရဲ႕ အခန္းကို သြားေခါက္ခါ
" ဒယ္ဒီေရ ဒယ္ဒီ သားဗိုက္စာေနျပီဗ်ာ့ "
ခ်က္ျခင္း အခန္းတံခါးပြင့္လာျပီး ဒယ္ဒီထြက္လာခါ
" ခနေလးသား သားဦးက ေရခ်ိဳးေနလို႔ သူျပီးတာနဲ႕ ဒယ္ဒီတို႔ ဒီည အျပင္မွာသြားစားၾကမယ္ စကားေျပာေန ၾကတာနဲ႔ ခ်က္ဖို႔ေနာက္က် သြားလို႔ အိုေခ "
အဲဒိခ်ိန္မွာပဲ ဒယ္ဒီ့အခန္းထဲက ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ကေန ထြက္လာတဲ႔ ဦးဝဠာ က္ုိေတြ႕လိုက္တယ္။ ကစားထား မွန္းသိသာတဲ႔ ရင္အုပ္ေတြ ဗိုက္ကအတံုး ၆ တံုးနဲ႔ ပုဝါ ပတ္ထားတဲ႔ ေပါင္တုတ္တုတ္ႀကီးေတြက ေယာက္်ား ခ်င္းပင္ အားက်ခ်င္စရာပါပဲ။
" ဟုတ္ ပီးေရာ အ့ဆိုျမန္ျမန္လုပ္ သားဗိုက္စာေနျပီ "
" ေဟာ သားေလးက ဗိုက္စာေနျပီထင္တယ္ ခနေနာ္ ဦးအျမမ္လုပ္လိုက္မယ္ ဘုန္းေရ က္ု႔ိအင္က်ီဝိုင္းထုတ္ ေပးဦး ျမန္ေအာင္လို႕ "
ဒယ္ဒီ ဗီဒိုဘက္လွဲ႔ထြက္သြားေတာ့ သူအခန္းတံခါးကို ျပန္ပိတ္ေပးျပီး ထြက္ခဲ႔တယ္။ ဦးဝဠာက ဒယ္ဒီ့ကို တခါ တေလ က္ုိလို႔သံုးႏႈန္းတာမ်ိဳးကို ဆုထူး သေဘာမက်ပါ ျပီးေတာ့တအားရင္းႏွီးတယ္ဆိုတာထက္ တခုခုေသခ်ာ ပက္သက္ေနသလိုမ်ိဳး ျဖစ္ေနတာ။ ဟူးးးးး ။
သူအျမဲဝင္ထြက္ေနၾက ဒယ္ဒီ့အခန္းက မဝင္ခ်င္ေတာ့ သူစိမ္းရွိေနေတာ့ စိတ္ထဲမွာလဲ တမ်ိဳးႀကီး။
အျပင္ထြက္ၾကေတာ့လဲ ေရွ႕ခံုမွာ ဦးဝဠာ ဝင္ထိုင္ေန ေတာ့ ဒယ္ဒီကသူ႕ကို အားနာတဲ႔ မ်က္လံုးေလးနဲ႔လွမ္း ၾကည့္လာတာမို႔ ဆုထူး ဘာမွမေျပာေတာ့ပဲ ေနာက္ခန္း မွာပဲ ထိုင္လိုက္လာခဲ႔ပါတယ္။
ထမင္းစားၾကေတာ့ ဒယ္ဒီက သူငယ္ငယ္တုန္းကသူ႔ အေၾကာင္းေတြ ေျပာျပေနတာကို ဦးဝဠာက တျပံဳးျပံဳးနဲ႔ နားေထာင္ ေနပါတယ္။
" ငါ့သားက ငယ္ငယ္တည္းက တအားလိမ္မာတာကြ သူ ေလးႏွစ္သားတုန္းက ကုမၼဏီ ေခၚသြားရင္ ဘယ္သူ နဲ႔မွမလိုက္ေပမယ့္ ငါ့ကိုလဲမေႏွာက္ယွက္ဘူး အနားမွာ ပဲၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ေနတာကြ သူေက်ာင္းတက္ေတာ့ငါ့မွာ အလုပ္တဖက္ေက်ာင္းတဖက္ ဆိုေတာ့ ေက်ာင္းႀကိဳ တာေနာက္က်လဲ ျင္မ္ျငိမ္ေလးေစာင့္ေနတာကြ "
ဒယ္ဒီ့က သူ႔ခ်ီးမႊန္းခန္းေတြ ဖြင့္လို႔မဆံုးေပ ဒါေပမယ့္ သူအိမ္မွာ ဒယ္ဒီ့အေပၚ ဆိုးတာေတြေတာ့ လံုးဝမပါေပ
" သားေရ သားဦးက သူဒိတစ္ေခါက္ျပန္လာတာကို သူ႔အိမ္ကို အသိမေပးထားဘူးကြ ဒီမွာ ေဖတို႔နဲ႔တစ္လ ေလာက္ေနဦးမွာတဲ႔ မေတြ႕ရတာလဲ ၾကာေနေတာ့ "
" ေၾသာ္ ဟုတ္ ဒယ္ဒီတို႔ျပီးရင္ ျပန္ရေအာင္ေလေနာ္ "
" ေအး ေအး သားသြားမယ္ ခေလးျပင္းေနျပီ ဘုန္းရ "
တကယ္ေတာ့ ဘုန္းဝဠာစံ ေရာက္လာတာ သူ႔အဖို႔က ေတာ့ ဒယ္ဒီနဲ႔ ေဝးသြားသလို ခံစားရေစပါတယ္။ အိမ္ ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဒယ္ဒီကသူ႔အခန္းကိုလာခါ သူ႔ကုတင္ ေပၚလွဲအိပ္ျပီး
" သား မအိပ္ေသးဘူးလား သားကိုေျပာရဦးမယ္သား ဒယ္ဒီ့ ဧည့္သည္ေရာက္ေန ခ်ိန္မွာ သားဒယ္ဒီ့ကို ခန ေတာ့နားလည္ေပးပါကြာေနာ္ သား ဒယ္ဒီ့ဘဝမွာသားပဲ ပထမ သားကိုပဲ အခ်စ္ဆံုး ေနာ္သား "
ဆုထူး ဒယ္ဒီ့လက္ေမာင္းကို ေခါင္းအံုးခါ ဒယ္ဒီ့ခါးကို ဖက္လိုက္ျပီး
" ဒယ္ဒီ သားေနရတာ မလြတ္လပ္သလိုပဲဗ်ာ "
" ေၾသာ္ သားကလဲ က္ုိ႔အခန္းထဲ ကိုေနတာပဲ ႀက္ိဳက္ သလ္ုေနေပါ့ သူလဲေတြ႕တာမွ မဟုတ္တာ "
" မဟုတ္ဘူးေလ ဒယ္ဒီရာ သားကဒယ္ဒီနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ ထဲပဲ စလိုက္ေနာက္လိုေနခ်င္တာ ေနာက္ျပီး သားက ဒယ္ဒီနဲ႔ အတူေနရမယ့္ အခ်ိန္ေတြ ခုေတာ့ "
" ေအးပါသားရယ္ ဒယ္ဒီ့ကို ခနေလာက္ေတာ့ သား ခြင့္လႊတ္ေပးပါေနာ္ သားကလိမၼာပါတယ္ "
ဆုထူး ဒယ္ဒီစိန္ခ်မ္းသာေအာင္ ေခါင္းျငိမ့္လိုက္ရေပ မယ့္ဒါမ်ိဳးေတာ့ မလိမၼာခ်င္ တာအမွန္ပါပဲ။ ရွိတာမွ သူ တို႔က အေဖတစ္ခုသားတစ္ခု ခုေတာ့ ဟင္းးးး။ သူဖက္ ထားျပီး အိပ္ေနလိုက္တာ နာရီဝက္ေလာက္ၾကာေတာ့ ဒယ္ဒီသူ႔ ပုခံုးကို အသာေလးပုတ္ခါ
" သားအိပ္ခ်င္ေနျပီ အိပ္လိုက္ေတာ့ေနာ္ သား "
သူေခါင္းျငိမ့္ျပလိုက္ေတာ့ ဒယ္ဒီကသူ႕ေခါင္းကိုေခါင္း အံုးေပၚေသခ်ာေနရာခ်ေပး ခါးေပၚေနတဲ႔ အင္က်ီေလး ကိုဆြဲခ်ျပီး တံခါးကိုေျဖးေျဖးပိတ္ခါ ထြက္သြားပါေလရဲ႕ တံခါးပိတ္သံ တိုးတိုးေလးကသူ႔နားထဲမွာ က်ယ္ေလာင္ ေနသလိုပဲ။ မ်က္ရည္ကလဲ ဘာလို႔က်လာမွန္း မသိပါ။
အရင္ကလဲ ဒိလိုပဲ အိပ္ေနက်ဟာကို။ ဒါေပမယ့္လဲ အရင္က ဒယ္ဒီ့အခန္းသြား ဒယ္ဒီ့ကုတင္ေပၚ အိပ္ခါတ အားအိပ္ခ်င္လာမွ ကို႔အခန္းကိုျပန္အိပ္တာေလ။ ခုက် ေတာ့ ဟင္း။ စိတ္ထဲမွာ ဘာက္ိုမွ အလိုမက်ေပ။
မနက္ပိုင္း ေက်ာင္းသြားေတာ့ ဖယ္ရီနဲ႔သြားရတာမို႔ ဖယ္ရီေပၚက အဆင္းမွာ ရပ္ကြက္ထဲက သူငယ္ခ်င္း ဇဗၺဴရာဇ ကအတင္းလက္ဆြဲခါ
" ေဟ်ာင့္ မင္းအိမ္မွာ ဧည့္သည္ေရာက္ေနတယ္ဆို ငါ့ဦးေလးေျပာျပတာကြ ေနာက္ျပီး အဲဒိဧည့္သည္ကလဲ မင္းအေဖရဲ႕ ရည္းစားေဟာင္းတဲ႔ကြ ဟီး ဟုတ္လား "
ဇဗၺဴ႕စကားက ဆုထူးရဲ႕နားထဲကို မိုးႀကိဳးပစ္ခ်လိုက္ သလိုပါပဲ။ လွ်ပ္စီးလပ္သလို ေပၚလာတာက ဦးဝဠာရဲ႕ မ်က္ႏွာေနာက္ျပီး သူတို႔ရဲ႕ ရင္းႏွီးမႈေတြေပါ့။ ဆုထူး ဆြံ႕ အသြားစဥ္မွာပဲ ဇဗၺဴက ထပ္ျပီး
" Man to Man ေတြဆိုေတာ့ မင္းအေဖက Gay ေပါ့ ဟုတ္လား ဆုထူး "
" ဘာကြ ခြပ္ ခြပ္ - - - "
" ဟာ ဘာျဖစ္တာလဲ ဆြဲၾကပါဦး ဟ့ "
ေက်ာင္းအဝင္အဝ ဖယ္ရီေပၚက အဆင္းမို႔ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားေတြ ဝိုင္းဆြဲၾကလ္ု႔ိ ဇဗၺဴသက္သာ သြားတာ ဆုထူးက အင္က်ီလည္ပင္းကိုစုပ္ကိုင္ကာ တအားထိုး ေနတာေလ။ ၃ ခ်က္ေလာက္ေတာ့ ထိသြားပါတယ္။
သူေကာ ဇဗၺဴပါ ေက်ာင္းမတက္ပဲ ျပန္လာခဲ႔တယ္။ တစ္ရပ္ကြက္ ထဲသားခ်င္းမို႔ ရံုးေတာ့မေရာက္ခဲ႕ပါဘူး။
အိမ္ထဲကို ျပန္ဝင္ဖို႔ သူ႔ေျခလွမ္းတို႔က ေလးလံလို႔ေနခဲ႕ ပါျပီ။ နားထဲမွာလဲ ဇဗၺဴ႕ အသံေတြက အဆတ္မပ်က္ပဲ ၾကားေယာင္ ေနမိပါေတာ့တယ္။
မျဖစ္ႏိုင္ဘူး ျဖစ္လဲမျဖစ္ေစရဘူး သူလံုးဝလက္ခံႏိုင္ မွာမဟုတ္ဘူး။ ဒူးေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနမိပါတယ္။
အိမ္ေရာက္ေတာ့ ဒယ္ဒီ့ကားကရွိေနတယ္။ ဒိေန႕ရံုးမ သြားဘူးေပါ့။ အိမ္အဝ နားေရာက္ေတာ့ အထဲကိုအသာ လွမ္းဝင္ခဲ႔တယ္။ တစ္စံုတစ္ခုကို စိတ္က ခံစားေနမိရဲ႕။
" ဘာျဖစ္တာလဲ ဘုန္း ကိုရွင္းျပျပီးျပီေလကြာ ဘုန္း နားလည္ေပးရမွာေပါ့ ဒိအခ်ိန္ထိ ခ်စ္ေနေပးတဲ႔ ကို႕ကို ဘုန္းထည့္ မစဥ္းစားေတာ့ ဘူးလား "
" ကိုတို႔ခေလးေတြ မဟုတ္ေတာ့ဘူး အခ်ိန္မရွိေတာ့ ဘူး ဘုန္းရ သားနားလည္ေအာင္ ကိုတို႔က်ိဳးစားလို႕ရ တာပဲကြာ ေနာ္ ဘုန္း "
ဆုထူး တုန္တက္လာတဲ႔ ေအာက္ႏႈပ္ခမ္းကိုတင္းေန ေအာင္ဖိကိုက္ထား လိုက္ခါ လက္ျပန္နဲ႔ မ်က္ရည္ေတြ ကိုသုတ္လိုက္ျပီး အခန္းနံရံကို ေက်ာနဲ႔ကပ္ထားလိုက္ ပါေတာ့တယ္။ ၾကားေနရတာ ဦးဝဠာ အသံေတြပါ။
" ဟင္း အစထဲက မင္းနာလည္ခဲ႔ရမွာပါ ဝဠာရာ ခုမွ "
" ဟုတ္တယ္ အဲဒိအမွားအတြက္ အခုကိုေတာင္းပန္ ေနတယ္ေလ ဘုန္းရဲ႕ က္ုဘုန္းကို ခ်စ္တယ္ ကိုတို႔ထက္ ျပီး မခြဲပါရေစနဲ႕ေတာ့ ဘုန္းရာေနာ္ "
လက္သီးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္စုပ္ ထားလိုက္ျပီးမွ တုန္ေနတဲ႔ ဒူးေတြကို ေတာင့္ထားလိုက္တာက ဆုထူး။ ဘာမွစဥ္းစားမရေအာင္ ခံစားမႈတစ္ခုက ဆို႔နင့္စြာနဲ႕ ေနရာ အျပည့္ယူထား ပါျပီ။
" ဖယ္စမ္းပါ ဝဠာရယ္ အဲလ္ုိေတြ မလုပ္ပါနဲ႔ကြာ "
ဆုထူး ေခါင္းတစ္ခုလံုး ဒံုးခနဲျမည္ဟီး သြားခါဟေနတဲ႔ အခန္းတံခါးေပါက္ေလးကေန အထဲက္ုိ ေခ်ာင္းၾကည့္မိ ပါေတာ့တယ္။ မျဖစ္ပါေစနဲ႔လို႔ ဆုေတာင္းေနမိတဲ႔ၾကား ကအခု အသံလဲ နားနဲ႔ဆက္ဆက္ ထို႕ထက္ပို၍ မ်က္စိ နဲ႔ပါတက္အပ္ ျမင္ေနရတာကေတာ့ ဒယ္ဒီ့ကို ဦးဝဠာက အတင္းဖက္ခါ နမ္းေနတာပါပဲ။
ဒယ္ဒီျငင္းဆန္ေနတဲ႔ ၾကားကဒယ္ဒီ့ အင္က်ီေတြမရွိ ေတာ့ပါဘူး။ ဘုရားဘုရား နားေတြ မ်က္လံုးေတြ တခုခု ခ်ိဳ႕ယြင္းကုန္တာလား။ ဟာ ဒယ္ဒီ ဒယ္ဒီ ဦးဝဠာရဲ႕ ႏႈပ္ ခမ္းေတြကို ျပန္နမ္းေနတာမွ ေခါင္းကိုတင္းက်ပ္စြာကိုင္ လို႔ေလ။ ဟင့္ အင္း မလုပ္ပါနဲ႔ဗ်ာ မလုပ္ၾကပါနဲ႕။
ဒယ္ဒီ သူ႔ဘဝရဲ႕ မီးအိမ္ရွင္ ေက်းဇူးရွင္ သူ႔ရဲ႕ဘဝဆို လဲ မမွားတဲ႔ ဒယ္ဒီ့ကို ဒယ္ဒီ့ကို - - ။ က်ိတ္ထားတဲ႔အံက ငံက်ိက်ိနဲ႔ ေသြးေတြစို႔လာတာ သတိထားမိမွ အနဲငယ္ နာလာပါတယ္။ မ်က္လံုးေတြကို မယံုခ်င္ပဲ အသိစိတ္မွ လက္မခံႏိုင္ပဲ သူဤအရာေတြကို ျမင္ေတြ႕ေနရပါျပီ။
ဒီလိုမ်ိဳးျဖစ္လာ လိမ့္မယ္လို႔ သူဘယ္တုန္းကမွေတြး ထင္မထားမိဘူး။ သူ႕အတြက္ေတာ့ ဒယ္ဒီဟာ ဘယ္လို ပဲျဖစ္ျဖစ္ ေယာက္်ားေကာင္း ဖခင္ေကာင္း တစ္ဦးပါပဲ။
ဦးဝဠာေကာ ဒယ္ဒီပါ အဝတ္အစားေတြ မဲ႔ကုန္ခ်ိန္မွာ ဆုထူးရွင္ ဘယ္လိုမွ ဆက္ျကည့္ဖို႕ အင္အားမရွိေတာ့ တာမို႔ အိမ္ထဲကေန ေက်ာခိုင္းခါ ျပန္ထြက္လာခဲ႔မိပါရဲ႕
ႏွလံုးသာေတြ မြေက်ေနသလို တဆစ္ဆစ္ခံစားေန ရပါတယ္။ အသည္းေတြလဲ နာတယ္။ ဒါဆို သူတို႔ကတ ကယ့္ ခ်စ္သူေတြေပါ့။ ဒါဆို ဒယ္ဒီသူ႕ကို အခ်စ္ေတြ ေရာ့ကုန္ေတာ့မွာလား။ ဟင့္အင္း အဲ႔လိုျဖစ္လို႔ မရဘူး ေလ သားမွာက ဒယ္ဒီ တစ္ေယာက္ပဲ ရွိတာပါဗ်ာ။
နားလည္တက္စ အရြယ္ထဲက အေမဆိုတာလဲ မရွိခဲ႔ ဘူးမဟုတ္လား။ သားဘဝအတြက္ဒယ္ဒီပဲ အေဖအေမ ပါဗ်ာ။ သားက္ုိ အခ်စ္မေလ်ာ့လိုက္ ပါနဲ႕ေနာ္။
စိတ္ညစ္လို႔အိမ္ျပင္ ထြက္လာျပီး ဘယ္သြားရမွန္းလဲ မသိတာမို႔ လမ္းထိပ္က တခါမွ မထိုင္ဘူးတဲ႔ လၹက္ရည္ ဆိုင္ကို ထိုင္ဖို႕ေလွ်ာက္လာစဥ္မွာပဲ သူတို႔လမ္းထဲကို ဝင္လာတဲ႔ ဇဗၺဴ႕ကိုေတြ႕ရတယ္။
" ဆုထူး မင္းကိုငါလာ ေတာင္းပန္တာပါ ငါ့ဦးေလးက မင္းကိုရေအာင္ ေတာင္းပန္ခဲ႔တဲ႔ မ႐ရင္ ျပန္မလာနဲ႔တဲ႕ ငါ့ကိုခြင့္လႊတ္ပါကြာ ငါကမင္းကို သက္သက္မဲ႔ရန္စတာ မဟုတ္ပါဘူး ဒိတိုင္းသူငယ္ခ်င္းအခ်င္းခ်င္း ေနာက္တာ မ်ိဳးပါကြာ ငါ့ကိုစိတ္မဆိုးပါနဲ႕ေနာ္ "
" ေတာ္ပါေတာ့ ဇဗၺဴရာ ထားလိုက္ေတာ့ ရတယ္ မင္း ျပန္ေတာ့ ငါ့ဖာသာ ညစ္ေနရတဲ႕အထဲကို "
" ျပန္ပါ့မယ္ကြာ ဒါေပမယ့္ မင္းကိုအေဖာ္လုပ္ေပးလို႕ ရမလား မင္းတေယာက္ထဲဆို ပိုျပီးမြန္းက်ပ္ေနမယ္လို႔ ထင္လို႔ပါကြာ လိုအပ္ရင္ငါကူ ညီမယ္ "
ဆုထူး ေခါင္းကိုျငိမ့္လိုက္ခါ
" ငါဘယ္သူမွ မရွိတဲ႔ေနရာ သြားခ်င္တယ္ ဇဗၺဴ "
" အိုေခ ငါသိတယ္ မင္းလိုက္ခဲ႔ လာသြားမယ္ "
ဇဗၺဴက ဆုထူး ပုခံုးကိုဖက္ခါ ေခၚသြားပါေတာ့တယ္။ လမ္းအေတာ္ေလး ေလွ်ာက္လိုက္ျပီး ေဂ်ာင္ဂ်ိဳေဂ်ာင္ ဂ်ားေတကို ျဖစ္သြားျပီး သကာလ ရထားသံလမ္းတစ္ခု ကိုဘြားခနဲ ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။
ေဘးပတ္ဝန္းက်င္မွာလဲ ျခံဳပုတ္ေတသာ ရွိတာမို႔လို႕ သူဒိေနရာကို သေဘာက်မိပါတယ္။
" လာ ဆုထူး ဟိုးဘက္နည္းနည္း ထက္ေလ်ာက္ရင္ ေအးေအးေဆးေဆး ထိုင္လို႔ေကာင္းတဲ႔ ေနရာရွိတယ္ "
ဟုတ္ပါတယ္။ သူတို႔ေနရာေလး တစ္ခုမွာ သံလမ္းရဲ႕ ေဘာင္ေလးေတြေပၚမွာ အတူထိုင္ျဖစ္ၾကတယ္။
" ငါမင္းကို နားလည္ပါတယ္ ဆုထူးရယ္ ေနာက္ကိုငါ ဒိကိစၥလံုးဝ မစမိေစရပါဘူး မင္းငါ့ကိုရင္ဖြင့္လိုက္ပါ မင္း ရင္ထဲမွာ တအားခံစားေနရတယ္ မဟုတ္လား "
" ငါဘာေျပာရမွန္း မသိဘူးဇဗၺဴ ငါ့ရင္ဘတ္ေတြဆို႔နင့္ ေနတယ္ ငါ ငါ - - - "
ဆုထူး မ်က္ႏွာကို တဖက္လွည့္ျပီး အသံကတိမ္ဝင္ခါ သြားတာမို႔ ဇဗၺဴ ဆုထူးပုခံုးကို ပုတ္ခါ ညွစ္၍အားေပးမိ လိုက္ပါတယ္။ ဆုထူးကပုခံုးေပၚက ဇဗၺဴ႕လက္ကိုေခါင္း နဲ႔ဖိထားကာ တသိမ့္သိမ့္ငိုရႈိက္လို႔ ေနပါေတာ့တယ္။
" ငိုခ်လိုက္ပါ သူငယ္ခ်င္းရာ ဘယ္သူမွမရွိဘူးေနာ္ "
" အင့္ အစ္ဟင့္ ငါဒယ္ဒီ့ကို အရမ္းခ်စ္တယ္ ဇဗၺဴရာ ငါ့က္ုိ မခ်စ္ေတာ့မွာ ငါတအားေၾကာက္တယ္ ငါ့ဘဝမွာ ဒယ္ဒီက အေရးအႀကီးဆံုးပါကြာ အင့္ဟင့္ ဟင့္ "
" မခ်စ္ပဲနဲ႔ မင္းကိုေတာင္သူ ေမြးစားခဲ႔မွာ မဟုတ္ဘူး "
" ဘာ - - - မင္း မင္းဘာေျပာတာလဲ ေဟ့ေကာင့္ မင္း တရားလြန္သြားျပီ ဒယ္ဒီက ငါ့အေဖအရင္းကြ "
" ငါလဲ မေန႔ကမွ သိတာ ဆုထူး မင္းသိထားေအာင္ငါ ေျပာျပတာပါ မင္းဒယ္ဒီက သူ႔ခ်စ္သူနဲ႔လမ္းခြဲခဲ႔တာမင္း ကိုေမြးစားလိုက္လို႕တဲ႔ အဲဒါအေသအခ်ာပဲ "
" ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ ဇဗၺဴ ငါ့ကိုမေနာက္ပါနဲ႔ကြာ ငါ အခုေတာင္ ေတာ္ေတာ္ခံစားေနရပါျပီ ေက်နပ္ပါကြာ ငါ့ ကိုဆက္ျပီး မေနာက္ပါနဲ႕ေတာ့ကြာ "
" ငါမေနာက္ဘူး အတည္ေျပာ - - - "
" တိတ္စမ္း မင္းဆက္ေျပာရင္ ငါထိုးမွာေနာ္ ဇဗၺဴ "
" ထိုးခ်င္လဲ ထိုးလိုက္ ဆုထူး အခုငါမင္းကိုေျပာျပေန တယ္ဆိုတာ မင္းကို အရမ္းခင္လို႔ကိုယ္ခ်င္းစာလို႔ပါ ငါ့ ကိုမင္းမုန္းခ်င္လဲ မုန္းပါငါကေတာ့ မင္းကိုေျပာမွာပဲ "
" မေျပာပါနဲ႔ မင္းငါ့ကို သတ္ခ်င္သတ္ပစ္သာ ပစ္လိုက္ ပါေတာ့ကြာ အီးဟီး ငါေသခ်င္တယ္ အာ့ဟားဟား "
" သူငယ္ခ်င္းရယ္ "
ဇဗၺဴ မတ္တပ္ရပ္လိုက္ခါ ဆုထူးကို တင္းေနေအာင္ ဖက္ထားလိုက္သလိုဆုထူးကလဲ ရႈိက္ျကီးတငင္ငိုေၾကြး လို႔ေနပါေတာ့တယ္။ ဇဗၺဴ ဆုထူးရဲ႕ေခါင္းကိုပြတ္သပ္ခါ ေပးေနရင္းက
" အရမ္းပင္ပန္းေနျပီ ဆုထူးရယ္ တိတ္ပါေတာ့ကြာ "
" ငါကေမြးစားသား ဆိုရင္ အခုငါ့ကိုမ်ားထားခဲ႔ေတာ့ မွာလား ဟင္ ဇဗၺဴ ဒယ္ဒီသူ႕ခ်စ္သူနဲ႔ ျပန္ေတြ႕ေနျပီ ဆို ေတာ့ငါ့ကို ထားခဲ႔ေတာ့မွာလားဟင္ အဟင့္အင့္ "
" မထားခဲ႔ပါဘူးကြာ သူလဲမင္းကို အရမ္းခ်စ္တာပါ "
" ဟင့္အင္း ငါမယံုဘူး ငါေၾကာက္တယ္ ဇဗၺဴ ငါ အခု ဘယ္လိုလုပ္ရ မလဲဟင္ ငါဒယ္ဒီ့ကို မခြဲႏိုင္ဘူး "
" မင္းကလဲကြာ မခြဲရပါဘူး သူ႔ခ်စ္သူထက္ မင္းကိုပို ခ်စ္လို႔ သူတို႔တခါ လမ္းေတာင္ခြဲခဲ႔ၾကျပီ မလား "
" ေအး ဒီတခါသူတို႔ လံုးဝခြဲမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး အဲဒါ ေသခ်ာတယ္ ငါသူတို႔က္ုိ ခြဲခ်င္တယ္ သူတို႔ကို အတူတူ ေပးမေနႏိုင္ဘူး ဒယ္ဒီ့ကို ငါတစ္ေယာက္ထဲပဲ ခ်စ္ခ်င္ တယ္ ငါဘာလုပ္ရမလဲ ငါ့က္ုကူညီပါကြာ ေနာ္ "
" စိတ္ေအးေအး ထားပါ ဆုထူးရယ္ ေျဖးေျဖးျခင္းပဲငါ တို႔စဥ္းစား ၾကတာေပါ့ေနာ္ သူငယ္ခ်င္း "
ဆုထူး တသိမ့္သိမ့္နဲ႔ ရႈိက္ငိုေနတာ ဇဗၺဴမၾကည့္ရက္ ေတာ့ပါဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ ျပန္ထိုင္ခိုင္းလိုက္ခါ
" ေအးပါ ငါေျပာျပမယ္ ေသခ်ာနားေထာင္ "
" ေျပာ ေျပာ ျမန္ျမန္ေျပာ မင္းခိုင္းတာ ငါအကုန္လုပ္ မယ္ ငါ့အတြက္ ဒယ္ဒီကအေရးႀကီးဆံုးပဲ "
ဇဗၺဴ ဆုထူးကိုေသခ်ာ စိုက္ၾကည့္လိုက္ခါ
" မင္း ဒယ္ဒီကို မင္းသိပ္ခ်စ္လား ဆုထူး "
" ဟ့ ငါ့အသက္မက ခ်စ္တယ္ ႀကိမ္ေျပာရဲတယ္ "
" အခု မင္းအေဖအရင္းမဟုတ္ဘူး ဆိုတာသိေတာ့ "
" ဟင့္အင္း ဒယ္ဒီက ငါ့အေဖအရင္းပဲ ထာဝရတြက္ငါ့ အေဖ ငါ့ဘဝရဲ႕ထာဝရအေဖ ပါကြာ "
" မင္း ဒယ္ဒီ ဘာႀကိဳက္တယ္ ဆိုတာ အခုမင္းသိျပီ မဟုတ္လား ဆုထူး "
" ဘာလဲ ငါ နားမလည္ဘူး ဇဗၺဴ ရွင္းေအာင္ေျပာပါ "
" မင္း ဒယ္ဒီက ေယာက္်ားျခင္းပဲ စိတ္ဝင္စားတာေလ "
" အဲဒိေတာ့ ဘာျဖစ္လဲ ေျပာစမ္းပါကြာ ျမန္ျမန္ "
" သူလိုအပ္တဲ႔ အခ်စ္ကို မင္းေပးလိုက္ေပါ့ ဆုထူးရာ "
" ဟာ "
နားထဲမွာ မိုးႀကိဳး အဆင္းတစ္ရာ ပစ္ခ်လိုက္သလား ထင္ရတယ္။ မ်က္စိထဲမွာ ဖ်တ္ခနဲ ေပၚလာတာက ခုန ဒယ္ဒီနဲ႔ ဦးဝဠာရဲ႕ ပံုရိပ္ေတြ သူက ဒယ္ဒီ့ကို ဒယ္ဒီ့ကို
" မျဖစ္ဘူး မျဖစ္ဘူး ငါငရဲႀကီးလိမ့္မယ္ မလုပ္ခ်င္ဘူး တျခားဟာေကာ မရဘူးလားကြာ ဟင္ "
" ၅၂၈ ေတြဘယ္ေလာက္ပဲ ျမဲျမံပါေစ ၁၅၀၀ နဲ႕သာ ထာဝရလက္တြဲ ၾကတာ သဘာဝပါ ဆုထူးရာ "
" ဟင့္အင္း မျဖစ္ႏိုင္ဘူး ေနာက္ျပီး ေယာက္်ားျခင္း ဘယ္လိုလုပ္ ခ်စ္ရမွာလဲ ငါမခ်စ္တက္ဘူး စိတ္လဲမဝင္ စားဘူး ငါ ငါ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး ထင္တယ္ ဇဗၺဴ "
" မင္းဒယ္ဒီကို မစြန္႔လႊတ္ခ်င္ရင္ မင္းႀကိဳးစားၾကည့္ပါ မင္းငိုငါကူညီပါ့မယ္ "
" ငါေၾကာက္တယ္ ငါမလုပ္ရဲဘူး ငါမလုပ္တက္ဘူး "
" မင္းမလုပ္တက္တာ ငါသင္ေပးမယ္ မင္းအတြက္က မခက္ခဲပါဘူး ဆုထူး ငါကသာ - - - "
ဇဗၺဴ႕မ်က္နွာက အနည္းငယ္ညႈိးက်သြားတာမို႕
" မင္းက ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဟင္ ဇဗၺဴ "
" ငါ့ဖက္ကေတာ့ မင္းအတြက္ ရင္းႏွီးေပးရမွာေပါ့ "
" ဟူး ငါဘာေတြ လုပ္ရမလဲ ဘာေတြလုပ္သင့္သလဲ ငါလဲ မသိေတာ့ဘူး ငါျဖစ္ခ်င္တာ တစ္ခုပဲရွိတယ္ အဲဒါ ဒယ္ဒီ့က္ုငါ မစြန္႔လႊတ္ႏိုင္တာပဲ ဇဗၺဴရာ "
" ကဲဒါဆို စၾကတာေပါ့ကြာ ဒီဖက္လွဲ႔ ငါ့မ်က္ႏွာကိုမင္း မၾကည့္နဲ႔ မ်က္စိမွိတ္ထား "
ဆုထူးမ်က္စိေတြ မွိတ္ထားျပီး ဇဗၺဴ႕ဖက္လွဲ႔ လိုက္စဥ္ မွာပဲ ဆုထူးႏႈပ္ခမ္းေတြကို စုပ္ယူျခင္းခံလိုက္ရတယ္။ မ်က္စိကို အတင္းဖိမွိတ္ခါ ဆုထူး ခံယူလိုက္ပါတယ္။
က်န္တဲ႔သင္ခန္းစာေတြက ထိုေနရာမွာ သင္မရေတာ့ပါ
" ငါမလုပ္ခ်င္ဘူးကြာ မေနတက္ဖူး ယားတယ္ ဇဗၺဴ "
" အဲဒိလို ယားတာကို အရသာခံၾကည့္ ဆုထူးစိတ္ထဲ မွာေကာင္းလိုက္တာ လို႕ေတြးျပီး ခံစားၾကည့္ "
ဆုထူးမ်က္စိေတြကို မွိတ္ထားလိုက္ပါေတာ့တယ္။ ခု ဇဗၺဴနဲ႔က ကိစၥမရွိ ဒယ္ဒီက သူ႔ကိုဒီလိုလုပ္မွာတဲ႔လား ။ ေတြးရင္းက ၾကက္သီးေတြ ထလာရ ျပန္ပါတယ္။
ခုသူတို႕ေရာက္ ေနတဲ႔ေနရာက ရထားသံလမ္းေဘးမွ လူမေနတဲ႔ တိုက္အိုပ်က္ႀကီးထဲမွာေလ။ ဆုထူးက မသ္ိ ေပမယ့္ ဇဗၺဴက ဒီေနရာကို တျခားသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔သူ ေရာက္ဖူးတယ္တဲ႔။
တိုက္နံရံကိုမွီ ေပါင္ကိုျဖဲခါ ေျခဆင္းထိုင္ေနတဲ႔သူ႔ကို ဇဗၺဴက ေပါင္ၾကားမွာ ဒူးေထာက္၍ဝင္ထိုင္ျပီး ေခါင္းက တလႈပ္လႈပ္နဲ႔ အလုပ္ရႈတ္ေနပါတယ္။ ဆုထူး မ်က္လံုး ေတြကို မွိတ္ခါစိတ္ကိုေလ်ာ့ျပီး ဇဗၺဴရဲ႕ ျပဳစုမႈကို ခံစားလို႔ ေနလိုက္ပါေတာ့တယ္။ ဘဝမွာ ဒါပထမအဆံုးအၾကိမ္ ဒီလို လုပ္ဖူးျခင္းပါပဲ။
ခနေနေတာ့ ဇဗၺဴက သူ႔ေဘာင္းဘီကို ဆြဲခ်ျပီး ဆုထူး ေပါင္ေပၚတက္ထိုင္ဖို႕ လုပ္ေတာ့
" ဟာ ေဟ်ာင့္ မင္း မင္းက အ့လို လုပ္မလို႔လား ဟာ ျဖစ္ပါ့မလားကြာ မလုပ္ပါနဲ႕ "
" ငါလုပ္ေပးတာ အခုခ်ိန္ထိ မင္းအဆင္ေျပတယ္ေလ ငါ့အတြက္က ကိစၥမရွိပါဘူး ငါမင္းကိုဒီလို လုပ္ေပးခ်င္ ေနတာၾကာျပီ "
" အားနာစရာႀကီး ဇဗၺဴရယ္ မင္းသေဘာပါ ေျဖးေျဖးပဲ လုပ္ေနာ္ မင္းနာေနဦးမယ္ ငါေတာ့ မလုပ္တက္ဘူး "
တစ္စံုတစ္ရာကို စူးနစ္ဝင္ေရာက္သြားျပီလို႔ အထိရဲ႕ ခံစားမႈမွာ ဇဗၺဴ႕မ်က္ႏွာ ရႈံ႕မဲ႔ခါသြားတာကို ေသခ်ာစိုက္ ၾကည့္ေနမိတယ္။
ဇဗၺဴက သူ႔ကိုျပန္ၾကည့္လာေတာ့လဲ ဘာလို႔မွန္းမသိ ႏႈပ္ခမ္းတို႔က စူေပးလို႔ေနမိတယ္။ ႏႈပ္ခမ္းသား ႏွစ္ခုရဲ႕ ႏွီးေႏွာမႈမွာ ခႏၶာကိုယ္ေအာက္ပိုင္းဆီက တလႈပ္လႈပ္နဲ႔ တက္လာတဲ႔ အရသာေၾကာင့္လား မဆိုသာ ပို၍သာ၍ တက္မက္မိလာ သလိုပါပဲ။
ဆုထူးလက္ေတြက ဇဗၺဴ႕ခါးကို တင္းက်ပ္စြာဖက္၍
" ဇဗၺဴ ငါ့ကိစၥ ျပီးေတာ့မယ္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ "
အသံေတြက အနည္းငယ္တုန္ယင္ လႈိက္ေမာေနရဲ႕
" ရတယ္ ျပသနာမရွိဘူး စိတ္ေလ်ာ့ခ်လိုက္ေတာ့ "
ဆုထူး ဇဗၺဴ႕ ရင္ခြင္ထဲေခါင္းကို ဖိကပ္ထားျပီး ျငိမ္ၾက သြာေတာ့ ဇဗၺဴလဲ ျငိမ္ေနပါတယ္။ ခနေနမွ ထခါသူ႕ရဲ႕ ေဘာင္းဘီကို ဆြဲတင္ခါျပင္ဝတ္ ေနတာမို႔ ဆုထူးလဲထ ျပီးေဘာင္းဘီ ကိုျပန္တင္လိုက္ပါေတာ့တယ္။
" ဘယ္လိုလဲ ဆုထူးအဆင္ေျပရဲ႕လား သိပ္အခက္ခဲ ႀကီးေတာ့မဟုတ္ပါဘူး ဒါမ်ိဳးက တကယ္ဆိုသင္ေပးဖို႔ ေတာင္မလိုပဲ တက္ၾကတာပါကြာ "
" ေက်းဇူးပါပဲ ငါညစ္ေနတာေတြေတာင္ ေမ့သြားသလို ပဲ မင္းနာသြားရင္ ေစာတီးေနာ္ ဇဗၺဴ "
" ဟ ဟ ငါက မင္းအတြက္ ထာဝရအနစ္အနာခံ ခ်င္ခဲ႔ တဲ႔သူပါ ဆုထူးရ ဒီကိစၥကိုေတာ့ မင္းႏႈတ္လံုပါေစေနာ္ "
" ေအးပါကြာ "
" မင္းကံေကာင္းပါေစ ဆုထူးရာ ငါေပးတဲ႔အၾကံကလဲ ငါစဥ္းစားတက္သလိုပဲ ေပးလိုက္တာ မင္းအတြက္မွား ယြင္းသြားမွာလဲ စိုးတယ္ မင္းဖာသာေသခ်ာစဥ္းစား "
" အင္းပါ သြားၾကမယ္ ဇဗၺဴ ငါတို႔ၾကာေနျပီ ဒီမွာ "
အခ်ိန္ကလဲ အိမ္ျပန္ခ်ိန္ေရာက္ျပီမို႔ သူတို႔လမ္းခြဲၿပီး အိမ္ျပန္ခဲ႔ၾကပါတယ္။ အိမ္နဲ႔နီးလာေလ ေျခလွမ္းေတြ တြန္႔ဆုတ္ေလးလံေလ ျဖစ္လာပါတယ္။
ဘယ္လိုပံုစံနဲ႔ အိမ္ထဲဝင္ရမလဲ ဆိုတဲ႔အေတြးေတြပဲ ေခါင္းထဲမွာ စိုးမိုးေနတယ္။ အိမ္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့အထဲ ကေန ဦးဝဠာ ထြက္လာတာနဲ႔ တိုးေတာ့ သူ႔မ်က္ႏွာက္ို ဆုထူး မၾကည့္ဝံ႔တာမို႔ ေခါင္းငံု႕ထားမိတယ္။
" ေဟာ သားေလး ျပန္လာျပီလား ဦးဒီည အသိတစ္ ေယာက္အိမ္ သြားအိပ္မလို႔ မနက္မွ ျပန္လာမယ္ေနာ္ သြားေတာ့မယ္ သားေလး "
လူကိုမ်ား သားေလးတဲ႔ အခ်ဳပ္ဇယား လာခင္းေနတာ လူယုတ္မာႀကီး ငါ့ဒယ္ဒီကို လုမယ့္လူႀကီး လမ္းမွာတခါ ထဲကားေမွာက္ျပီး ေသပါေစ။
" ဟုတ္ကဲ႔ဗ် "
" သား ျပန္လာျပီလား ေျဖးေျဖးသြားေနာ္ ဝဠာ "
သူ႔အသံၾကားလို႕ထင္တယ္ ဒယ္ဒီထြက္လာျပီး သူ႔ကို ပုခံုးဖက္ခါ ဦးဝဠာကို ႏႈတ္ဆက္ျပီး အိမ္ထဲျပန္ဝင္လာခဲ႔ ၾကပါတယ္။ စိတ္ထဲမွာ တမ်ိဳးႀကီးပဲ ဒယ္ဒီဖက္ထားတာ အရင္ကနဲ႔ မတူသလို ခံစားရတယ္။
" သား မင္းမ်က္ႏွာက ဘာျဖစ္ေနတာလဲ ကြ "
" ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး ဒယ္ဒီရ ဒယ္ဒီအလုပ္မသြားဘူး! "
" အင္း ဒိေန႕ခြင့္ယူလိုက္တာ ကိုယ္ေတလက္ေတနဲနဲ ကိုက္ေနလို႔ "
ဟင္း သူ႕ခ်စ္ခ်စ္က ကိုက္တာေနမွာ။ အေတြးနဲ႔အတူ ႏႈပ္ခမ္းတို႔ကစူလာကာ မ်က္ရည္က စို႔လာပါေတာ့တယ္
" ဟင္ သားေလး ဘာျဖစ္တာလဲ ေျပာစမ္း ဒယ္ဒီ့ကို တခုခုျဖစ္ေနတာ ႀကိမ္းေသတယ္ ဘာျဖစ္တာလဲ "
" ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူးဆို သားေရခ်ိဳးေတာ့မယ္ "
သူေျပာျပီး ခ်က္ျခင္းအခန္းထဲ ဝင္ခါ အခန္းတံခါးကို ေလာ့ခ်လိုက္ပါေတာ့တယ္။ ဒယ္ဒီ့အသံတစ္ခ်က္ၾကား ရျပီး တံခါးကို တြန္းလိုက္တာလဲ သူသိလိုက္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္လဲ သူပိတ္ထားမွန္း သိလို႕ ဘာမွမေျပာပဲ ျပန္ထြက္သြားတာေနမွာပါ။ သူေရခ်ိဳးခန္းထဲကို အဝတ္ မလဲပဲဝင္ခါ ေရပန္းဖြင့္ျပီး ေအာက္မွာဝင္ထိုင္ခ်ျပီးအား ရပါးရ င္ုိခ်လိုက္မိ ျပန္ပါတယ္။
အေတာ္ၾကာေတာ့ ထ၍အဝတ္အစားလဲခါ ကုတင္ ေပၚလွဲေနလိုက္တာ ေမာျပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားပါေလရဲ႕။ အခန္းတံခါး ေခါက္သံၾကားမွ လန္႔ႏိုးလာပါေတာ့တယ္။
" သား သားေလး အိပ္ေနတာလား ညစာစားဖို႕ခနထ ဦးေနာ္ သားေလး ဒယ္ဒီေစာင့္ေနတယ္ "
ဒယ္ဒီ့အသံၾကားေတာ့လဲ ဝမ္းနည္းလာျပန္ တာမို႔လို႔ အားကိုတင္းခါ အခန္းတံခါး ဖြင့္လိုက္ျပီး
" သားအိပ္ခ်င္လို႕ ဒယ္ဒီတေရးႏိုးစာမွ ထစားေတာ့ မယ္ ဒယ္ဒီဖာသာ စားျပီးရင္ အိပ္လိုက္ေတာ့ေနာ္ "
" ေၾသာ္ အဲဒါဆို အိပ္ေန ေနမေကာင္းျဖစ္လို႕လား ခု ဘယ္လိုေနလဲ သား "
" ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး ဒယ္ဒီရ သားအိပ္ေတာ့မယ္ေနာ္ "
ဒယ္ဒီက သူ႔ေခါင္းကိုလက္နဲ႔ ဖြဖြေလးပြတ္ခါ ေခါင္း ျငိမ့္ျပသြား ပါတယ္။ အခန္းတံခါးကို ျပန္ပိးပိတ္ခါ အိပ္ လို႔မေပ်ာ္ပဲ ကုတင္ေပၚမွာ လူလႈိမ့္ေနမိတယ္။ သူအ ေတာ္ေလးညဥ့္နက္ေတာ့ ဗိုက္စာလာတာမို႔ စားမလို႕ အျပင္ထြက္လာျပီးမွ ဒယ္ဒီ့အခန္းကို ေခ်ာင္းၾကည့္မိပါ ေတာ့တယ္။ ေန႕လည္က ပင္ပန္းသြားတယိ ထင္တယ္ ဒယ္ဒီ အိပ္ေပ်ာ္ေနျပီေလ။
ကုတင္ေဘးကို အသာေလးကပ္သြားျပီး ဒယ္ဒီရဲ႕ မ်က္ႏွာကို ေသခ်ာစိုက္ၾကည့္ေန မိရင္းက ဆုထူးငံုနမ္း လိုက္မိစဥ္
" ဝုန္း "
" အားးးးးးးး "
" ဟားဟားဟား ကို႔ဒယ္ဒီကိုယ္ အိပ္ေနတုန္း ခိုးနမ္း တဲ႔ခေလး မိျပီကြ လာစမ္း "
ဘုန္းကဆုထူးကို ဝုန္းခနဲထခါ ဆြဲဖက္ျပီး ကုတင္ေပၚ လွဲခ်လိုက္တာမို႔ ဆုထူး လန္႔ျပီးေအာ္ လိုက္မိတာပါ။
" လန္႔လိုက္တာ ဒယ္ဒီရာ အိပ္ေနတယ္ မွတ္ေနတာ အိပ္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနတာကိုးဗ် "
" ဟား ဟား သိတယ္ေလ ဘယ္ရမလဲ ညေနထဲကငါ့ သားေလးစိတ္ေကာက္ ေနတာသိလို႔ ဒယ္ဒီက ေခ်ာ့ဖို႔ခု ထိမအိပ္ပဲ ေစာင့္ေနတာ ခုဗိုက္စာလို႔ ထလာတာေပါ့ ဟုတ္ရဲ႕လား သား "
ၾကည့္ပါဦး သူ႔ကိုဒိေလာက္ထိခ်စ္ခါဒိလို ဂရုစိုက္တက္ တဲ႔ဒယ္ဒီေလ။ သူေခါင္းခါ ျပလိုက္တယ္ မ်က္ႏွာေတာ့ ညႈိးေနဆဲ ပါပဲ။
" ထပါသားေလးရာ လာသားႀကိဳက္တဲ႔ ဟင္းေတြည ေနက ဒယ္ဒီ ခ်က္ထားတယ္ အစာအိမ္ျဖစ္တက္တယ္ လိမၼာတယ္ လာ ျပီးရင္ ဒီည ဒယ္ဒီတို႔ သားအဖတူတူ အိပ္ၾကမယ္ ဟုတ္ျပီလား လာပါ ထ ထ လိမၼာတယ္ "
အတင္းဆြဲေခၚ ေနတာမို႔ ဆုထူး ဒယ္ဒီနဲ႔အတူထမင္း လိုက္စားျပီး အိပ္ခန္းထဲ ျပန္ေရာက္တဲ႔ အထိဘာမွကို သူမေျပာေပမယ့္ ဒယ္ဒီကေတာ့ သူ႕ကိုေခ်ာ့တဲ႔အေနနဲ႔ စကားေတြ တတြတ္တြတ္ ဒိေန႔မွပိုေျပာေနသလိုပဲ။
ဒယ္ဒီ့အခန္းထဲ ေရာက္ေတာ့ သူကကုတင္ေပၚမွာ လွဲမအိပ္ေသးပဲ ထိုင္ေနလိုက္တယ္။ ဒယ္ဒီကသူ႕ကို ဘီဒိုထဲက ဘူးေလးတစ္ဘူး ယူလာျပီး သူ႔ေရွ႕က္ုိထိုးျပီး ေပးတာမို႕ ူယူဖြင့္ၾကည့္လိုက္ပါတယ္။
" ဟင္ ဒါ သားက္ုေပးတာလား ဒယ္ဒီ "
ဆုထူး အံ့ၾသစြာ ေမးလိုက္ေတာ့ ဒယ္ဒီက ျပံဳးျပျပီး သူ႔ ေခါင္းေလးကို လက္နဲ႔ပြတ္ဖြ လိုက္ခါ
" ဒါေပါ့ ေပးစရာ ဒယ္ဒီ့မွာ ဒီသားေလးပဲ ရွိတာကိုး "
ကတၱီပါဘူး အျပာရင့္ေရာင္ ေလးထဲက စိန္နဲ႔ပလက္ တီနမ္ ေယာက္်ားဝတ္လက္စြပ္ေလးက တလက္လက္ ေတာက္ပေနလိုက္တာ တအားခ်စ္စရာေလးပါပဲ။
ဒယ္ဒီက မတ္တပ္ရပ္ေနရာကေန သူ႕လက္ေလးကို ယူျပီး အသာဝတ္ေပးတယ္။ သူ႔စိတ္ထဲမွာ ျမင္ေယာင္ခါ လာတာကေတာ့ ဒါဟာ ေစ့စပ္လက္စြပ္ ဟာ ကန္ေတာ့ ကန္ေတာ့ ငါကြာ ကို႕ဒယ္ဒီက္ုိ ဘာေတြေတြးေနပါလိမ့္။
" ဝွါးး ၾကည့္စမ္း ငါ့သားလက္ေလးနဲ႔ တအားလိုက္ တာပဲ very nice သားေလး ျပြတ္စ္ "
ဒယ္ဒီက သူ႔လက္ကိုဆြဲခါ ႏႈပ္ခမ္းေလးနဲ႔ ကပ္ျပီးနမ္း လိုက္ေတာ့ သူ႔ရင္ေတြ ဒိန္းခနဲ ထခုန္ပါေတာ့တယ္။ ဒါ မလံုမလဲ ျဖစ္ေနမို႕လို႔ ထင္ပါတယ္။
" ကဲလာ အိပ္ၾကမယ္ သားက ဒယ္ဒီ့လက္ေမာင္းေပၚ မွာ အိပ္မယ္မဟုတ္လား ဒယ္ဒီက သားကို ေခ်ာ့ျပီးသိပ္ ပါ့မယ္ဗ်ာ ကိုေကာက္ေကြးေလ ေက်နပ္ေတာ့ေနာ္ "
သူေခါင္းသာျငိမ့္ျပ လိုက္မိပါေတာ့တယ္။ ဒယ္ဒီသူ႔က္ုိ ရင္ခြင္ထဲမွာထည့္ထားျပီး ေခါင္းေလးကို ဖြဖြေလးလက္ နဲ႔ထိုးခါ ကုတ္ေပးလိုက္ေက်ာေလးကို လက္သည္းေလး နဲ႔ကုတ္ေပးေနတာေလ။ အရင္ကဆို သူသိပ္ႏွစ္သက္ တဲ႔ Feeling ေလးေပါ့။
အေတြးထဲမွာ ညေနက ဇဗၺဴနဲ႕လုပ္ခဲ႔တာေတြ ျပန္ျပီး ျမင္ေယာင္လာလိုက္ ဒယ္ဒီနဲ႔ဦးဝဠာ တို႔ရဲ႕နမ္းေနတဲ႔ပံု ေတြေပၚလာလိုက္နဲ႔ေပါ့။ လူတကိုယ္လံုးက တုန္ယင္ခါ ေနတဲ႔ အထိပင္။ ဇဗၺဴေျပာသလို လုပ္သင့္ပါသလား။
ဒယ္ဒီ့ရဲ႕ ျဖဴစင္တဲ႔ ေမတၱာက္ုိ ေစာ္ကားရာေရာက္လို႔ သြားေလမလား။ ဒါေပမယ့္ သူ ဒယ္ဒီ့ကိုလံုးဝ အဆံုးရႈံး မခံႏိုင္တဲ႔ စိတ္ကလဲ ႀကီးစိုးလို႕ ေနျပန္ပါတယ္။
စြပ္က်ယ္အျဖဴ ခ်ိဳင္းျပတ္ေဖြးေဖြးေလးနဲ႔ ေပါင္ကပ္ခါ ေနတဲ႔ ေဘာင္းဘီတို စပန္႔သားေလး ဝတ္ထားတဲ႔ဒယ္ဒီ့ ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ ပါးပါးေလးက အသက္ ၃၅ ဆိုတာကိုပင္ ယံုမွားခ်င္စရာပါ။
ဆုထူး လက္ကဒယ္ဒီ့ တင္ပါးေစာင္းေပၚမွာ အသာ ေလးတင္လိုက္ ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ စိတ္ေတြက ဘာျဖစ္ လာမွန္းမသိဘူး။ သူအသိတရား ကင္းမဲ႔သြားတာလား။
သားကိုေခ်ာ့သိပ္ေနရင္ တင္ပါးေပၚေရာက္လာတဲ႕ သားရဲ႕လက္က ေအးဆက္ေနတာ ဘုန္း သတိထားမိ လိုက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္အိပ္ခ်င္တာေပ်ာက္ သြားမွာစိုး လို႔ ဒိတိုင္းေလး ျငိမ္ေနလိုက္စဥ္မွာပဲ သားရဲ႕လက္က တင္ပါးကို ပြတ္လာတာမို႔ ရုတ္တရက္ လန္႔ခါ တင္ပါးကို ေရွ႕ဘက္ကိုတိုး လိုက္မိစဥ္မွာပဲ ဘုန္းရဲ႕ေပါင္က တစ္စံု တစ္ရာကို ထိမိသြားပါတယ္။
ရင္ဘတ္တစ္ခုလံုး ကလီစာေတြ ဆြဲထုတ္ခံလိုက္ရ သလို ဟာခနဲ ျဖစ္သြားပါတယ္။ သား သားရဲ႕လိင္တံက တင္းမာေန ပါလား ေနာက္ျပီး သားရဲ႕လက္ေတြက သူ႕ တင္ပါးေတြက္ုိ မသိမသာေလး ပြတ္ေနတာေလ။
ဘုန္း ကုတင္ေပၚကေန ဝုန္းခနဲ ထလိုက္ျပီး ညဝတ္ အင္က်ီ ဝတ္ထားတဲ႔ ဆုထူးရဲ႕ ရင္ဘတ္ကေန ဆြဲေစာင့္ ထူလိုက္ခါ ကုတင္ရဲ႕ တစ္ဖက္ရွိတဲ႔ မတ္တပ္ဘီဒိုႀကီး မွာ ကပ္ထားလိုက္ပါေတာ့တယ္။ ဆုထူးလဲ ရုတ္တရက္ ဘုန္းရဲ႕ လုပ္ရပ္ေၾကာင့္ လန္႔ျဖန္႔ခါ သြားရပါေလရဲ႕။
" ေျပာစမ္း ဆုထူးရွင္ မင္းဒါဘာ အခ်ိဳးခ်ိဳးတာလဲ ဟမ္ ေခြးလိုေကာင္ ေခြးမ်ိဳး ေခြးစိတ္ေတြ ဘယ္လိုဝင္လာခဲ႔ တာလဲ ဟင္ ငါ မင္းအေဖကြ မင္းအေဖ မင္းကိုေမြးခဲ႔တဲ႔ မင္းရဲ႕အေဖ မင္းေျပာ ေျပာစမ္းးးးးးးးးးး "
ဆုထူး ဘာမွျပန္မေျပာတက္ ေတာ့ပါေပ။
ဘုန္းရဲ႕လက္က ဗီဒိုမွာ ဆုထူးရဲ႕ လည္ပင္းကို ဖိကာ ကပ္ထားျပီး က်န္တဲ႔ လက္တစ္ဖက္က ဆန္႔ဆန္႕ၾကီး ျဖစ္ေနတဲ႔ ဆုထူးရဲ႕ ညဝတ္ေဘာင္းဘီေရွ အပါးေလးထဲ ကအရာကို ေဖာင္းခနဲ လက္နဲ႔ ပုတ္ခ်လိုက္ခါ
" မင္းဒါ ဘာသေဘာလဲ ဆုထူး ေျပာစမ္းကြာ ေျပားး "
အခန္းထဲက ညအိပ္မီးေရာင္ရဲ႕ ေအာက္မွာ ေဒါသေတြ ေၾကာင့္တလက္လက္ေတာက္ ေနတဲ႔ဒယ္ဒီရဲ႕ မ်က္လံုး ေတြက္ုိ ဆုထူးၾကည့္မိခ်ိန္မွာပဲ ရႈိက္ၾကီးတငင္ ငိုခ်လိုက္ မိပါေတာ့တယ္။ ျပန္ေျဖစရာ အေျဖလဲ မရွိဘူးေလ။
တစ္ခါ ေအာ္လိုက္ျပီးတိုင္း တခါဗီဒိုနဲ႔ ဆုထူးရဲ႕ေခါင္း ေနာက္စိကို ပိတ္ပိတ္ေစာင့္ေနတာက ဘုန္းပါ။ ရင္ေတြ နာတာ တအားပဲ အသည္းေတြပါ ေၾကြမတက္ ခံစားရ တာေလ။ ေစာ္ကားတာ လူကိုေကာ သိကၡါ ေစတနာ နဲ႕ ေမတၱာေတြ အရာခပ္သိမ္းကို တစ္ခါထဲနဲ႔ သိမ္းၾကံဳးျပီး ေစာ္ကားခံ လိုက္ရတာေလ။
" မင္းဘာေတြသိထားတာလဲ ဆုထူးရွင္ ေျပာေလကြာ မင္းဘာေတြ သိထားလို႔ ဒိေလာက္ထိ ေစာ္ကားရဲတာ လဲဟင္ မင္းမငိုနဲ႔ မင္းငါ့ကိုၾကည့္ျပီး ရဲရဲႀကီးေျပာစမ္းပါ ေျပာေလကြာ ေျပာေလကြာ " { ဒုန္း ဒုန္း ဒုန္း }
စိတ္ရွိတိုင္းကို ဆုထူးကို ဘုန္းကိုင္ကိုင္ေစာင့္ေနတာပါ
" အ့ အီး အဟင့္ အီးဟီးဟီး အင္းး ဟင့္ အဟီးးအီး "
" လူကေမြးျပီး ေခြးစိတ္ဝင္ေနတဲ႔ ေခြးေကာင္ ထြီ "
" ဝုန္း ဒလံုး တံု ကလံု "
ဆုထူးကို မွန္တင္ခံုဘက္ကို တြန္းခါလႊတ္ လိုက္တာမို႔ မွန္တင္ခံုေပၚကဟာေတြနဲ႔အတူဆုထူးလဲ လက္တဖက္ ေထာက္ခါလဲ က်သြားပါေတာ့တယ္။ ဆုထူး အဲဒိလဲေန တဲ႔အတိုင္း က်န္လက္တဖက္ရဲ႕ လက္ဖမိုးနဲ႔ မ်က္စိကို ပိတ္ခါ ငိုေၾကြးေနတာ မရပ္မနားပါပဲ။
ဘုန္းကံရွင္ ဆုထူးရွင္ရဲ႕ေဘးမွာ ဒူးတဖက္ေထာက္ခါ ထိုင္ခ်လိုက္ျပီးေတာ့ ဆုထူးကို ၾကည့္ခါ
" မင္းအကုန္သိသြားျပီေပါ့ ဟုတ္လား ဆုထူးရွင္ ေအး မင္းသိတာေတြက အကုန္မဟုတ္ေသးဘူးကြ အဲဒါေတြ ကအေပၚယံေတြ တကယ္တမ္းမင္းအတြက္ ငါေပးဆပ္ ခဲ႔တာေတြက ေျပာျပလို႔ေတာင္ကုန္မွာ မဟုတ္ဘူး ေအး အဲဒိ ေက်းဇူးေတြကို မင္းကဒီလို ဆပ္မလို႔ေပါ့ေလ ဟမ္ ဟုတ္လား ဟား ဟား ဟား တန္တယ္ကြာ တန္တယ္ "
" ေတာ္ပါေတာ့ ဒယ္ဒီ ေတာ္ပါေတာ့ဗ်ာ သားေတာင္း ပန္ပါတယ္ ကန္ေတာ့ပါဗ်ာ သားကိုခြင့္လႊတ္ပါ "
" မရဘူး ဆုထူးရွင္ မင္းအျပစ္က ခြင့္လႊတ္ဖို႔မေျပာနဲ႕ ဘယ္လိုမွက္ုိ သည္းခံေပးလို႔ မရဘူး နားလည္လား မင္း အခု ငါ့အခန္းထဲက ထြက္သြား သြားးးးး "
" ေတာင္းပန္ပါတယ္ ဒယ္ဒီရယ္ သားကိုပစ္မထားပါနဲ႔ ေနာ္ သားဘဝ မွာဒယ္ဒီပဲ ရွိတာပါဗ်ာ ဟီးအီးဟီး "
" ေလာေလာဆယ္ေတာ့ မင္းငါ့အခန္းထဲက ထြက္ဖို႔ အရင္လုပ္ပါ ဆုထူးရွင္ "
ဆုထူး ဒယ္ဒီ့အခန္းထဲက ထြက္လာတာနဲ႔ ဒယ္ဒီသူ႕ အခန္းတံခါးကို ဝုန္းခနဲ ျပန္ပိတ္လိုက္ပါတယ္။ ဆုထူး တံခါးကိုမွီ ခါဖင္ထိုင္ခ် လိုက္ျပီး လက္အုပ္ေလးခ်ီကာငို ေနမိပါတယ္။ အခန္းထဲမွ ဝုန္းဒိုင္းက်ဲေနတဲ႔ အသံေတြ ကိုၾကားေနယတာ ဆုထူးကို ပ္ုျပီးခံစားရ ေစပါတယ္။
အဲဒိေန႔ကေန စျပီးဒယ္ဒီသူ႔အေပၚ တာဝန္ေတြပ်က္ ကြက္ျခင္းမရွိေပမယ့္ စကားေတာ့ လံုးဝမေျပာေတာ့ပါ။ ပိုဆိုးတာက ဦးဝဠာနဲ႔ပိုျပီး ပြင့္လင္းစြာ ေနထိုင္လာတာ ပါပဲ။ ဆုထူး အသည္းေတြ တစစီေၾကြေနပါျပီ ဒယ္ဒီရာ။ အထီးက်န္ဆန္မႈနဲ႕ နာက်င္မႈရဲ႕ ဒဏ္ကို မခံစားႏိုင္ဘူး။
တေန႔ထက္ တေန႔ ေသခ်ာလာတာ တစ္ခုကေတာ့ - - -
ဆုထူး အိမ္ျပန္ဖို႔ကို တြန္႔ဆုတ္ေနမိတယ္။ ဒယ္ဒီ့ရဲ႕ စိမ္းကားမႈေတြကလဲ သူ႔အတြက္ ခါးသီးလွပါတယ္။ သူ႕ ဘဝက ေကာက္ရိုးတစ္ပင္ေတာင္ အားကိုဆြဲကိုင္ဖို႔ မရွိ တဲ႔ဘဝပါလား။ အစက အိမ္မွာ ဦးဝဠာရွိေနေတာ့ သူ႔ကို ဒယ္ဒီက ဘာတခုမွ မေျပာခဲ႔ေပမယ့္ ဒိေန႔ေတာ့ ဦးဝဠာ နယ္ျပန္သြားျပီ။
အိမ္ေရာက္ရင္ သူဘယ္လို ရင္ဆိုင္ရမွာလဲ။ စိတ္တို႔ ကညစ္ လာတာမို႔ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ ဆိုျပီးသူတို႔ ရပ္ကြက္ ထိပ္က Beer ဆိုင္ကို တခါမွ မထိုင္စဖူး သြားထိုင္ျဖစ္ တယ္။ ျပီးေတာ့ မွာျပီးေသာက္တယ္။ ညေန ၄ နာရီခန္႔ ကေနေသာက္လိုက္တာ ည ၇ နာရီေက်ာ္တဲ႔ အထိပဲ။
ေသာက္ရင္းက သူစဥ္းစားေနမိတယ္။ ဒယ္ဒီ သူ႕ကို စိတ္နာသြားတာလား။ ဒယ္ဒီ့အိမ္မွာ သူေနေနရတာ ခု ဒယ္ဒီမွ မၾကည္ျဖဴရင္ သူဘယ္သူ႕ကို အားကိုးရေတာ့မ လဲဆိုတာ မေတြးတက္ေတာ့ေပ။
သူ ဒယ္ဒီ့ကို လံုးဝမခြဲႏိုင္ဘူး။ သူဒယ္ဒီ့ကို သိပ္ခ်စ္ခဲ႔ တာသူ႔ဖာသာ အသိဆံုးပါ။ အခုေတာ့ သူဒယ္ဒီ့ကိုခ်စ္ရ တာေတြက ဘယ္လိုျဖစ္ကုန္တာလဲ။ သူဒယ္ဒီ့ကို ခ်စ္ခဲ႔ တာ သားအဖလို ခ်စ္ခဲ႔တာပါ။ အခု သားအဖအရင္းလဲ မဟုတ္ ဒယ္ဒီ့အေၾကာင္းေတြလဲ သူသိလာတဲ႔ အခါမွာ ေတာ့ သူ႔အခ်စ္ေတြဟာ ေျပာင္းလဲခဲ႔ျပီလား။
သူဒယ္ဒီ့ကို ခ်စ္တာပဲ သိတယ္။ ဘာေတြျဖစ္ေနမွန္း လဲသူ႕ကိုသူ မသိေတာ့ပါေပ။ ရင္ေတြလဲပူလွပါျပီဗ်ာ။ သူဘာလုပ္ရမွန္း သူ႕ဖာသာ သူပင္မသိေတာ့ေပ။
အခုေတာ့ သူမူးေနျပီ အခ်ိန္ကလဲ မနဲေတာ့ေပ။ သူ အိမ္ကိုျပန္လာ ေတာ့လမ္း တစ္ေလ်ာက္ ယိမ္းထိုးလို႕ ေနပါေတာ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ အသိစိတ္ေတြကေတာ့ သူ နဲ႔ ကပ္လိုက္ မကပ္လိုက္ပါပဲ။
ခုတေလာ ဘုန္း စိတ္ေတြ တအားညစ္ေန ရပါတယ္။ သားက ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ သူနားပင္မလည္ေတာ့ သူ႔အေပၚမွာ သားစိတ္ေတြ ယိမ္းယိုင္လာတာေတာ့ သူ ဘယ္လိုမွ လက္မခံႏိုင္ပါ။
ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ မျဖစ္သင့္တဲ႔ ကိစၥမဟုတ္လား။ ဆႏၵ ကိုသိကၡါနဲ႔ ထိမ္းရတယ္။ လူျဖစ္လာရင္ လူပီသဖို႔ လူတို႔ က်င့္ဝတ္ေတြကို လိုက္နာရမယ္။ တရားဝင္ထုတ္ျပန္မႈ မရွိတဲ႔ က်င့္ဝတ္ေတြဟာ တရားဝင္ ထုတ္ျပန္ထားတဲ႕ ဥပေဒေတြ ထက္ခက္ခဲနက္နဲ လွပါတယ္။
ဒီကိစၥကို ဘယ္လိုကိုင္တြယ္ ရမလဲဆိုတာ ဘုန္းလံုးဝ စဥ္းစားလို႕ မရေသးေပ။ ဝဠာ့ကိုလဲ ဖြင့္မေျပာမိ သားအ ေပၚ အထင္ေသးမွာ မလိုလားဘူးေလ။ သူသားကိုေမြး ၿပီးထဲက သူလဲလူသားမို႕ ေသြးသားဆႏၵေတြ ျဖစ္ေပၚခဲ႔ ေပမယ့္ သားဆိုတဲ႔ ေခါင္းစဥ္အတြက္ သိကၡါနဲ႔သာထိမ္း သိမ္းေနခဲ႔ရတဲ႔ အခ်ိန္ေတြ မနဲေတာ့ပါ။
၁၅၀၀ နဲ႕ ၅၂၈ အခ်စ္ျခင္း မတူေပမယ့္ ေရြးခ်ယ္မႈျပဳ တဲ႔အခါမွာေတာ့ ျဖစ္သင့္တဲ႔ကိစၥကိုသာသူေရြးခ်ယ္ခဲ႔မိ တာပါ။ ဒါ့ေၾကာင့္ အားလံုးနဲ႔ဆန္႕က်င္ျပီး သားကိုသူပဲ ေမြးစားခဲ႔တာေပါ့။ အခုေတာ့ ဒီသား သူသိပ္ခ်စ္ခဲ႔ရတဲ႕ သားက သူ႔ကို သူ႕ကို ဟင္းးးးး
အိမ္ေရွ႕တံခါး ေစ့ထားတာမို႔ ဆုထူးျပန္ဝင္လာတဲ႔ အ သံကို ဘုန္းၾကားလိုက္ရပါတယ္။ဘာမွကို မေျပာခ်င္လို႔ ပစ္ထားတာ အခုေတာ္ေတာ္ဆိုးလာတာပဲ ေက်ာင္းက ျပန္လာတဲ႔ အခ်ိန္က ည ၉ နာရီတဲ႔။
မသိခ်င္ေယာင္ပဲ ေဆာင္ေန လိုက္ေတာ့တယ္။ ေျပာ ရင္အားလံုး အစဆြဲထုတ္သလို ေပါက္ကြဲကုန္လိမ့္မယ္။
အဲဒိခ်ိန္မွာပဲ အခန္းတံခါး ဖြင့္သံၾကားတာမို႔ ဘုန္း အိပ္ ခ်င္ဟန္ေဆာင္ေနလိုက္ ပါေတာ့တယ္။
ဟင္းးးႏွာေခါင္းထဲမွာ ခ်ဥ္စူးစူးနံ႕ရတယ္ သား Beer ေသာက္လာတာ မ်ားလား မသိဘူး။ သား အသံကိုသူ နားစြင့္ေန မိတယ္။ ခနေလးေနေတာ့ သူ႔မ်က္ႏွာနားမွာ သားရဲ႕ထြက္သက္အခ်ိဳ႕ ထိလာတာမို႔ သူသတိရွိစြာနဲ႕ အိပ္ခ်င္ဟန္ ဆက္ေဆာင္ေနလိုက္ ပါတယ္။
ဘီယာနံ႔ေတြ ေထာင္းထေနတဲ႔ သားရဲ႕ႏႈပ္ခမ္းေတြ သူ႔ပါးကို လာထိေတာ့လဲ ဘုန္း အိပ္ေနျမဲပါပဲ။ ရင္ေတြ ကေတာ့ ဗရမ္းဗတာခုန္ေနဆဲ။ မထင္မွတ္စြာပဲ သားရဲ႕ လက္ေတြက သူ႔ေဘာင္းဘီ တိုက္ုိဆြဲ ခြ်တ္လိုက္တာမို႔ သူဝုန္းခနဲ ကုန္းထလိုက္စဥ္ သားကသူ႕ကို အတင္းဖိခါ ထားျပီး အငမ္းမရေတြ နမ္းရႈိက္လာပါတယ္။
" ဖယ္စမ္း လႊတ္စမ္း ေခြးေကာင္ အမ်ိဳးယုတ္ေကာင္ ေဟ့ေကာင္ လႊတ္စမ္း ငါမင္းအေဖကြ လႊတ္ "
" မဖယ္ဘူးဗ်ာ မဖယ္ဘူး ခ်စ္တယ္ အရမ္းခ်စ္တယ္ "
" သား ဒယ္ဒီ့ကို လႊတ္စမ္းပါ မင္းငရဲႀကီးမယ္ကြ "
" က်ေနာ့ကို သားလို႔ မေခၚပါနဲ႔ ဒယ္ဒီ က်ေနာ္အခု ဒယ္ဒီ့ကိုခ်စ္ေနတာ သားအဖလို မဟုတ္ေတာ့ဘူးဗ် "
ဆုထူးက ဘုန္းရဲ႕လက္ေတြကို အတင္းခ်ဳပ္ခါ နမ္းေန တာကိုမရပ္ေပ။ဘုန္း အတင္းရုန္းျပီးေစာင့္တြန္းလိုက္မွ
ဘီဒိုနဲ႔ တိုက္ခါျပိဳလဲ သြားတဲ႔ အသံက္ုိၾကားလိုက္ရ ျပီး ဘုန္း ကုတင္ေပၚကေန ကုန္းထခါ အခန္းမီးကိုဖြင့္ လိုက္ခ်ိန္မွာပဲ
" ဟာ "
ဘုန္း ပါးစပ္အေဟာင္းသား ျဖစ္ခါ ႏႈတ္တို႔ဆြံ႔အသြား ျပီး ၾကမ္းျပင္ေပၚ ဖင္ထိုင္ခ်လိုက္ခါ ရႈံးပြဲခ် ငိုခ်လိုက္ပါ ေတာ့တယ္။ သား သား ကိုယ္လံုးမွာ ဘာအဝတ္အစား မွမပါပဲ သူ႔နားကို ကပ္လာတာ ပါလား။ ဘာလို႔လဲ ဘာ လို႔ ဒိေလာက္ထိ သူ႕ကိုအထင္ေသး ရတာလဲ။
သူ႔ကိုဘာလို႔ သားကေစာ္ကားရတာလဲ သူက တဏွာ ရူးတစ္ေယာက္ ဆိုရင္ သားကို ခုလိုလူတ လံုးသူတလံုး ျဖစ္ေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ခဲ႔ ပါ့မလား။
သားက သူ႔နားကပ္လာခါ သူ႔ပုခံုးကို လာကိုင္ေတာ့
" ဖယ္စမ္း ေဟ့ေကာင့္ မင္းငါ့နားမကပ္နဲ႔ ေသာက္ရွက္ မရွိတဲ႔ေကာင္ ေခြးစိတ္ေပါက္ေနတဲ႔ေခြး မင္းက သြားးးးး အာ့ဟား ဟား ေမြးရက်ိဳးနပ္တဲ႔ေကာင္ အီးဟီးးးး "
လက္ကို ပုတ္ထုတ္၍ ေအာ္ထုတ္ခါ ဘုန္းဆက္ျပီးငိုေန မိပါေတာ့တယ္။ အဲဒိခ်ိန္မွာပဲ ဆုထူး အခန္းထဲက ပုဝါ ကိုဆြဲယူ၍ ကိုယ္လံုးမွာ ပတ္လိုက္ျပီး ငိုပါေလေရာ။
" ဒါဆို က်ေနာ္က ဘာလုပ္ရမွာလဲ က်ေနာ္ဘာလုပ္မွ ဒယ္ဒီနဲ႔ မခြဲပဲ ေနရမွာလဲ ေျပာ ဒယ္ဒီေျပာ က်ေနာ့္ကိုခု ဒယ္ဒီ့ ခ်စ္သူေရာက္လာလို႔ ဒယ္ဒီအရင္လို မခ်စ္ေတာ့ ဘူးေနာက္ဆို က်ေနာ့ကို ထားခဲ႔ေတာ့မယ္ က်ေနာ့ဘဝ မွာ ဒယ္ဒီတေယာက္ထဲပဲ ရွိတာက်ေနာ္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မေပးႏိုင္ဘူး အီးဟီးဟီး က်ေနာ့ကို ပစ္မထားလိုက္ပါနဲ႔ က်ေနာ္ဒယ္ဒီ မရွိရင္မေနတက္ဘူး အင့္ဟင့္ဟင့္ အဲဒီ့ အတြက္ က်ေနာ္ ဘာမဆိုလုပ္ရဲတယ္ လူသတ္ဖို႔လဲဝန္ ေလးမွာ မဟုတ္ဘူး အခု ဒယ္ဒီက်ေနာ့ကို အရင္လိုျပန္ ျပီး ခ်စ္မာလား ဒါမွမဟုတ္ ဒယ္ဒီႀကိဳက္တဲ႔ပံုစံနဲ႔ခ်စ္ပါ ဒီ လိုမွ မဟုတ္ရင္ က်ေနာ့ကို တခါထဲသာ အေသသတ္ လိုက္ပါေတာ့ဗ်ာ က်ေနာ္ မခံစားႏိုင္ေတာ့ဘူး အီးဟစ္ အင့္ အင့္ဟစ္ "
" ေၾသာ္မင္းက ငါ့ကိုခ်စ္လို႔ဒီလို လုပ္တာေပါ့ေလဟမ္ ေျပာစမ္းပါဦး ငါကဒါေတြ လိုအပ္ပါတယ္လို႔ ဘယ္တုန္း ကမင္းကိုေျပာ ခဲ႔ဘူးလဲ ဟင္ မင္းရွိေနလို႔ ဆႏၵရွိ ခဲ႕ရင္ ေတာင္ ထိမ္းသိမ္းလာတာ မင္းတစ္သက္ပဲ ငါခ်စ္တဲ႔သူ က္ုိငါ လမ္းခြဲခဲ႔တာ မင္းေၾကာင့္ပဲ "
" ဒီမွာ ဆုထူးရွင္ တစ္သက္လံုး ျဖဳစင္စြာ ခ်စ္လာခဲ႔တဲ႔ ငါ့ရဲ႕အခ်စ္ေတြကို မင္းကေစာ္ကားတာ နားလည္လား မင္းက သားအရင္းမဟုတ္လို႔ မခ်စ္ေၾကးဆို အစထဲက အေမြးခဲ႔ဘူးကြ ဘုန္းဝဠာစံ ကိုမခြဲႏိုင္ရင္လဲ မင္းကိုေမြး ခဲ႔မွာ မဟုတ္ဘူး ေအး ငါက ဝဋ္ရွိခဲ႔လို႔ ေယာက္်ားျခင္း ႀကိဳက္တယ္ ဒါေပမယ့္ ကိုေမြးထားတဲ႔ သားသမီးကို ကို ျပန္စားရေလာက္ေအာင္ ေအာက္တန္းက်မဲ႔ ရုပ္လား ျပီးေတာ့ ငါတို႔က ဗုဒၶဘာသာေတြပါ ဆုထူးရွင္ မင္းကိုငါ ဘာသာေရးလဲ အားမနည္းရေအာင္ သင္ၾကားေပးခဲ႔ရဲ႕ သားနဲ႔ မင္းမို႔လို႔ ဒိလိုေတြ ၾကံစည္ရဲတယ္ ထြီ "
ဆုထူးရွင္ မတ္တပ္ထရပ္လိုက္တဲ႔ ဘုန္းရဲ႕ေျဖေထာက္ ကိုလွမ္းဖက္လိုက္ခါ
" သားကို ခြင့္လႊတ္ျပီး အရင္လိုပဲ ျပန္ခ်စ္ေပးပါ ဒယ္ဒီ သားေနာက္တခါ မျဖစ္ေစရဘူးလို႕ ကတိေပးပါတယ္ ဒါ မွမဟုတ္ရင္ေတာ့ သားကို တစ္ခါထဲသတ္သြားပါ "
ဘုန္း ေျခေထာက္ကို ရုတ္လိုက္ေပမယ့္ ဆုထူးကသူ႔ ေျခေထာက္ကို အတင္းဖက္ထားတာမို႔ ရုန္းမရ ျဖစ္ေန ပါေတာ့တယ္။
" ေတာ္ေလာက္ျပီ ဆုထူးရွင္ တခါမွားတာ မဟုတ္ဘူး ၂ ခါမွားတာ ၂ ခါေစာ္ကားတာေတာင္ ငါက အမွတ္မရွိ ဘူးဆိုရင္ ငါလဲလူမဟုတ္ေတာ့ဘူး အဲဒိေတာ့ မင္းကိုငါ လံုးဝခြင့္မလႊတ္သလို သားအျဖစ္လဲ ဘယ္ေတာ့မွအသိ အမွတ္ျပဳမွာ မဟုတ္ဘူးဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ မ်ိဳးေစ့မမွန္ လို႔ အပင္မသန္တဲ႔ မင္းကို ရြံသြားလို႔ပဲ "
ေနာက္ဆံုးစကား တစ္ခြန္းက ဆုထူးရင္ကို ျပင္းထန္ စြာနဲ႔ ထိခတ္လာတာ ဒယ္ဒီစိုက္ၾကည့္ေနတဲ႔ မ်က္လံုး စိမ္းေတြေၾကာင့္လဲ ပါပါတယ္။
" ဒယ္ဒီရယ္ ေျပာရက္လိုက္တာဗ်ာ - - - "
တစ္အိမ္ထဲမွာေနေနျပီး သားအဖ ႏွစ္ေယာက္ရွိတာ စကားမေျပာၾကေတာ့ သူတို႔ရဲ႕အိမ္ေလးက ဂႏၶာရဆန္ စြာ ေျခာက္ေသြ႕ေနပါတယ္။ ဆုထူး ရင္ထဲမွာေတာ့ ေန တစ္ရာမက ပူေလာင္ေနပါတယ္။
လယ္ေျမကြက္ေတြပက္ၾကားအက္သလို ရင္ဘတ္ထဲ က အသည္းေတြမ်ား ပက္ၾကားေနေရာ့သလား မေျပာ တက္ေတာ့ စိတ္ဓါတ္ေတြက လံုးဝက်ခါ ဘာမွလဲမလုပ္ ခ်င္ မကိုင္ခ်င္ မစားခ်င္ မအိပ္ခ်င္နဲ႔ စိတ္က်ေရာဂါပင္စြဲ ေနေရာ့သလား ထင္ရတယ္။
သူတို႔သားအဖရဲ႕ အခ်ိန္တိုေလး အတြင္းမွာ ေျပာင္း လဲသြားခဲ႔တဲ႔ ဆက္ဆံေရးဟာ ဘာ့ေၾကာင့္ပါလဲ။ သူမွား ခဲ႔ေပမယ့္ သူဒယ္ဒီ့ကို သိပ္ခ်စ္လို႔ပါ။ သူဒီေနရာမွာေနဖို႔ ဘယ္လိုမွ အင္အားမရွိ ေတာ့ပါ။ သူဘာလုပ္ရမလဲ။
ဒိေန႔လဲ ထံုးစအတိုင္း အိပ္ယာထတာနဲ႔ ဘုန္းျပင္ဆင္ စရာရွိတာေတြ ျပင္ဆင္ျပီး အလုပ္ကို ထြက္လာခဲ႔တယ္ အိမ္တြင္းေရး အဆင္မေျပမႈက သူ႕လုပ္ငန္းကိုထိခိုက္ လာမွာစိုးလို႕ မနဲကိုလူပံုအလယ္မွာ မာန္တင္းခါထားရ ေပမယ့္ တကယ္တမ္း ဘုန္းကံရွင္ စိတ္ေတြတအားကို ညစ္ေနလို႔ ေနတာၾကာပါျပီ။
ဘယ္လိုမွကို မေပ်ာ္ရႊင္ဘူး။ သားက္ုိလဲ မ်က္ႏွာျခင္း ပင္မဆိုင္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္သူ မေခၚပဲ ေနခဲ႔တာ။ သား သူ႔အေပၚသိပ္ခ်စ္တာ သူသိပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ သား လုပ္ရပ္ေတြက သိပ္ကိုေစာ္ကားလြန္းတယ္။ သူ႔သိကၡါ သူ႔အရွက္ သူ႕ဘက္ကိုမငဲ႔ခဲ႔ပဲ ဖေအတစ္ေယာက္လံုးကို က်ဴးလြန္ဖို႕ ထိေစာ္ကားခဲ႔တာ သူ႔ရင္ေတြ နာလို႔မဆံုး။
ဒီသားအတြက္ သူေပးဆပ္ခဲ႔ရတဲ႔ အရာေတြအကုန္ သဲထဲေရသြန္ ျဖစ္ကုန္တာေလ။ သားတအား ရက္စက္ တယ္။ သားကိုသူမမုန္းေပမဲ႔ စိတ္ေတာ့နာမိတယ္ေလ။
အလုပ္က ျပန္ေရာက္ေတာ့ မနက္ျပင္ခဲ႔တဲ႔ အတိုင္း ထမင္းဟင္းေတြက လက္ရာမပ်က္ေပ။ သားထမင္း မ စားဘူးနဲ႔တူတယ္။ သူသတိရ တာနဲ႔ သားအတြက္အျမဲ သူ ပိုက္ဆံအျမဲခ်န္ထား ေလ့ရွိတဲ႔ ရႈိးေက့စ္ အံဆြဲကိုဖြင့္ လိုက္ေတာ့ စာေလး တစ္ေစာင္ကို ေတြ႕ရတယ္။ ရင္ထဲ မွာ ထိပ္ခနဲ လန္႔သြားျပီး စာကိုျဖန္႔ခါ ဖတ္ၾကည့္မိေတာ့
သားရင္နဲ႔အမွ် ခ်စ္ရပါေသာ ဒယ္ဒီ
ဆုထူးရွင္ဆိုတဲ႔ သားဘဝမွာ ဦးဘုန္းကံရွင္ဆိုတဲ႔ ဒယ္ဒီသာ ကိုးကြယ္ရာ အရွင္သခင္ ေက်းဇူးရွင္ပါဗ်ာ။ သားဘဝရဲ႕ တစ္ဦးတည္းေသာ ေဆြမ်ိဳး တစ္ခုထဲေသာ အားကိုးမွီခိုရာ ဟာလဲ ဒယ္ဒီပါပဲ။ အဲဒိအတြက္ သားက ဒယ္ဒီ့ကို တျခားသားေတြထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာပိုျပီး ခ်စ္ခဲ႔ပါတယ္။ ဒယ္ဒီသားကို ဘယ္ေလာက္ခ်စ္တယ္ဆို တာလဲ သားသိပါတယ္။
ဒါေတာင္မွ သားေလ ဒယ္ဒီ့ကို ေစာ္ကားမိခဲ႔တယ္။ သားေလာက္ မိုက္ရိုင္းတဲ႔သူဟာ ဒီကမ႓ာမွာ ရွိပါ့မလား။ ဒီအေဖကေမြး ဒီအေဖကေကြ်းျပီး လူျဖစ္လာတဲ႔သားက ဒယ္ဒီ့ကို ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ က်ဴးလြန္ဖို႔က်ိဳးစားတာ သားမိုက္ျပစ္နဲ႔သား ခံပါ့မယ္။
ဒါေပမယ့္ ဒယ္ဒီရယ္ တစ္ခုေတာ့ ေျပာပါရေစေနာ္ သားဒယ္ဒီ့ကို ပစ္မွားခဲ႔ မိတယ္ဆိုတာ ဒယ္ဒီ့ကိုသိပ္ခ်စ္ လို႔ မခြဲႏိုင္လို႔ သားကိုမခ်စ္ေတာ့မွာ ဆိုးလို႔ သားၾကံမိ ၾကံရာ ၾကံခဲ႔တာ ဆိုေပမယ့္ သားရင္ထဲမွာ ဒယ္ဒီ့ကို လံုး ဝ အထင္မေသးခဲ႔ပါဘူး။
အေဖတိုင္းဟာ သားတိုင္းအတြက္ တန္ခိုးရွင္ ေတြပါ ဒယ္ဒီရယ္ သားဒယ္ဒီ့ကို အရမ္းခ်စ္တယ္ဗ်ာ။
ဒါေပမယ့္ သားမိုက္ပစ္ေတြ အတြက္သားဖာသားပဲခံ ပါေတာ့မယ္။ သားအတြက္နဲ႔ဒယ္ဒီစိတ္ ဆင္းရဲေနမွာစိုး လို႔သား အိမ္ကထြက္သြားပါျပီ။ ဒယ္ဒီ့ ေက်းဇူးေတြက္ုိ တစ္ေန႔ဆပ္ခြင့္ မရရင္ေတာင္ တစ္ဘဝဝမွာေတာ့ ဆပ္ ခြင့္ရပါေစလို႔ သားဆုေတာင္းေနပါ့မယ္။
သားက္ုိသား ေစာင့္ေရွာက္ျပီး တန္ဖိုးရွိေအာင္ေနမွာ ပါ။ သားအတြက္ ဒယ္ဒီ မစိုးရိမ္ပါနဲ႕ေနာ္။
သားမိုက္ပစ္ေတြကို ခြင့္လႊတ္ေပးဖို႔ သားအခ်ိန္တိုင္း ေမွ်ာ္လင့္ေန ပါ့မယ္ ဒယ္ဒီ။
ဒယ္ဒီ့ကို သားအရမ္းခ်စ္တယ္။
သားမိုက္
ဆုထူးရွင္
လက္ထဲက စာက္ုိလံုးေခ်လိုက္ မိသလို စူးခနဲေအာင့္ လာတဲ႔ရင္ဘတ္ကို လက္နဲ႔တင္းေနေအာင္ ဖိထားလိုက္ မိပါေတာ့တယ္။
သားရယ္ မင္းငါ့ကို တေန႔ေတာ့ နားလည္လာမွာပါ။ သားကို ဒယ္ဒီ လမ္းမွားေရာက္ေအာင္ ဘယ္ေတာ့မွလဲ တြန္းမပို႔ သလို ဘယ္ေတာ့မွလဲ ပစ္မထားဘူးဆိုတာ မင္းတေန႔ နားလည္လာမွာ သိလာမွာပါ သားရယ္။ သူ ဖုန္းနံပါတ္ တစ္ခုကို ႏွိပ္လိုက္တယ္ ျပီးေတာ့မွ
" သူအိမ္က ထြက္သြားျပီ မင္းေက်ာ္ အခုဘယ္မွာသူ ေရာက္ေနလဲ ဆိုတာသိလား "
" - - - - - - - - - - - "
" ေကာင္းျပီ မင္းေက်ာ္ မင္းလုပ္ရမယ့္အလုပ္က သူ႔ကို ေစာင့္ၾကည့္ဖို႔ တစ္ခုပဲေနာ္ မင္းအတြက္ လစာကိုဘဏ္ ထဲလစဥ္ထည့္ ထားေပးမယ္ ညတိုင္းမင္းငါ့ကို သတင္း ပို႔ေပးပါ ဒါပဲ အင္း အင္း "
အခုဆို အခ်ိန္ေတြ တေရြ႕ေရြ႕နဲ႔ ကုန္ဆံုးလာခဲ႔တာ ၅ ႏွစ္ပင္ျပည့္ေတာ့မည္။ ဘုန္းကံရွင္နဲ႔ဘုန္းဝဠာစံ တို႔ ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ရံဖန္ရံခါ ေတြ႕ျဖစ္ေပမယ့္ သူတို႕ အတူတကြ ေပါင္းသင္းေနထိုင္ျခင္း မရွိေတာ့ပါ။ သူတို႕ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ နားလည္မႈယူကာ ထာဝ ရ မိတ္ေဆြေကာင္းေတြ အျဖစ္လက္တြဲဖို႔ သေဘာတူခဲ႔ ၾကပါတယ္။ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ေဖးမရင္းက အခ်စ္မပ်က္ အခင္မပ်က္ ခင္မင္လ်က္ပါပဲ။
ဆုထူးရွင္ကေတာ့ သူေနထိုင္ခဲ႔တဲ႔ မိဘမဲ႔ေက်ာင္းကို သူကိုယ္တိုင္စံုစမ္းျပီး ျပန္သြားခါ ေက်ာင္းကိုျပီးေအာင္ တက္ျပီး ထိုမိဘမဲ့ေက်ာင္း ေလးမွာပဲ ကေလးေတြကိုျပဳ စုေစာင့္ေရွာက္လ်က္ ရွိေနပါတယ္။
ဘုန္းရဲ႕ေမြးေန႔တိုင္းမွာ ဆုထူးက အိမ္ကိုလာျပီးေတာ့ လက္ေဆာင္ေလးေတြ ဘုန္းမသိေအာင္ ထားေပးတက္ ေပမယ့္ ဘုန္းကေတာ့ ဆုထူးကိုအျမဲ ေစာင့္ၾကည့္ဖို႔လူ လႊတ္ထားတာမို႔ သိေနျမဲပါပဲ။
ဆုထူးက ဟိုးအဝီဇိေရာက္ေအာင္ က်ေနတဲ႔သူ႔စိတ္ ဓါတ္ေတြက္ုိ သူ႔ဖာသာအေကာင္းဆံုး ျပန္ျပီးေတာ့တည္ ေဆာက္ႏိုင္ခဲ႔ ပါတယ္။ ဒါကလဲ ဒယ္ဒီ့ကို ေက်းဇူးဆပ္ ျခင္းတမ်ိဳးလို႕ သူခံယူလိုက္လို႔ပါပဲ။
ဒိေန႔သူတို႔ မိဘမဲ႔ေက်ာင္းေလးမွာ အလွဴရွင္ တစ္ဦး က လာေရာက္လွဴဒါန္းမွာ ျဖစ္ျပီး ကေလးတစ္ဦးကိုပါ ေမြးစားဖို႔ ခြင့္ေတာင္းထားတာမို႔ လူႀကီးေတြ အလုပ္ရူပ္ ေနသလို ဆုထူးလဲ ကေလးေတြကို သပ္ရပ္စြာ ျပင္ဆင္ ေပး ဧည့္သည္ေတြအတြက္ ျပင္ဆင္ေပး လိုက္နဲ႔မအား။
ဧည့္သည္ေတြ ေရာက္လာေတာ့လဲ ကေလးေတြကို လက္ေဆာင္ေတြေပး ေက်ာင္းေလးတြက္ လိုအပ္တာ ေတြလွဴေနတာနဲ႔ အလုပ္က အေတာ္ပင္ရႈတ္ေနပါရဲ ့
အားလံုးျပီးစီးသြားေတာ့ျပန္ခါနီးမွာ ကေလးအားလံုး ကို ႏႈတ္ဆက္ရင္းကေလးတစ္ေယာက္ကိုေရြးေတာ့မွာ မို႔ ကေလးမ်ားလံုးနဲ႔အတူ ဆုထူးပါ ရင္ခုန္ေပ်ာ္ရႊင္ေနမိ ပါေတာ့တယ္။ အလွဴ႕ရွင္က
" ခနေလး ေစာင့္ေပးလို႔ရမလား တကယ့္အလွဴ႕ရွင္ တစ္ဦးက်န္ေနေသးလို႔ပါ အဲဒိအလွဴ႕ရွင္ကပဲ ဒိကေလး ကိုေရြးခ်ယ္မွာပါ အခုလာေနပါျပီ ေဟာဟိုမွာ ဝင္လာ တဲ႔ကားပါ ခနေလးေနာ္ သြားေခၚလိုက္ဦးမယ္ "
ျခံထဲ ေမာင္းဝင္လာတဲ႔ ကားကို သူတို႔အားလံုးစိတ္ ဝင္စားစြာ လွမ္းၾကည့္ေနမိတယ္။ ကားေပၚကဆင္းလာ တဲ႔သူကို ေတြ႕ေတာ့ ဆုထူးပါးစပ္အေဟာင္းသား ျဖစ္ခါ သြားရပါေတာ့တယ္။
" ဒယ္ဒီ "
ဟုတ္ပါတယ္ သူသိပ္ခ်စ္ရတဲ႔ သူ႕ဒယ္ဒီေလ။ ဒယ္ဒီ ကတည္ျငိမ္စြာနဲ႔ပဲ သူတို႔နဲ႔ကေလးေတြ ရွိရာ ထမင္းစား ေဆာင္ဖက္ကို ေလ်ာက္လာပါေတာ့တယ္။ သူဘာလုပ္ ရမွန္းမသိေတာ့ ဆီးမ်ားပင္သြားခ်င္ လာမိတယ္။ ဒူးက ေခ်ာင္လာတယ္။ ရင္ေတြတုန္ေနတာေတာ့ အရမ္းေပါ့။
" ကဲ ကေလးတို႔ေရ ဒိက အလွဴရွင္ႀကီး ဦးဘုန္းကံရွင္ ကိုႏႈတ္ဆက္လိုက္ၾကပါဦး "
ကေလးေတြ အားလံုးတစ္ညီတညာထဲ ထရပ္လိုက္ခါ လက္အုပ္ေလးေတြ ခ်ီလိုက္ၾကျပီး
" မဂၤလာပါခမ်ာ့ "
ဘုန္းကံရွင္ ေခါင္းျငိမ့္ခါ ျပံဳးျပလိုက္ျပီး မတ္တပ္ရပ္ခါ
" မဂၤလာပါ ကေလးတို႔ထိုင္ၾက ထိုင္ၾကရတယ္ ဦးက ဒိေန႔ ဒီမွာ ကေလးတို႔ထဲက တစ္ေယာက္ကို ေမြးစားမွာ ပါ ဒါေပမယ့္ ခုေတာ့ ဦးကမေရြးေတာ့ဘူး ဦးေရြးစရာ မ လိုေအာင္ကို ေမြးစားရမယ့္သူကိုေတြ႕ျပီေလ "
ကေလးမ်ား အားလံုးရဲ႕မ်က္လံုးေလးေတြက ေရာင္ စဥ္ေလးေတြ တလက္လက္နဲ႔ ေတာက္ပေန ၾကသလို ဆုထူးရင္ထဲမွာလဲ တလွပ္လွပ္နဲ႔ တဒိန္းဒိန္းခံုေနပါျပီ။
ဆုထူး ဒယ္ဒီဝင္လာ ထဲက ကေလးေတြရဲ႕ေနာက္ဆံုးမွ ခံုတန္းေလးမွာ ေခါင္းကိုငံုခ်ထားျပီး ထိုင္ေနမိတာပါ။
ဘုန္းကေလးေလးေတြကို ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေပးမိသလို ျဖစ္သြားမွာစိုးတယ္ေလ။ ဒိ့တြက္လဲ သူတို႔အတြက္ကို ဘုန္းလက္ေဆာင္ေတြ မ်ားစြာကားနဲ႕ အျပည့္ပါလာပါ တယ္။ ဘုန္း ခံုတန္းေလးၾကားထဲကေန ျဖတ္ေလ်ာက္ သြားေတာ့ ခေလးေတြအကုန္က ဝိုင္းၾကည့္ေနၾကပါရဲ႕။
သားနားကိုေရာက္ေတာ့ မွ ပုခံုးေလးကိုပုတ္ခါ
" သား "
ဆုထူး ေခါင္းငံု႔ထား ရာကေန ဒယ္ဒီ့အသံလဲ ၾကားရ ေရာ ေဘးမွာရပ္ေနတဲ႔ ဒယ္ဒီ့ခါးကို ဖက္ခါ အားရပါးရငို ခ်လိုက္ပါေတာ့တယ္။
" ဒယ္ဒီ ဒယ္ဒီ အာ့ဟား ဟား အင့္ဟင့္ သားကို အခု ခြင့္လႊတ္ျပီ လားဟင္ အင့္ သား သား အီးဟီး "
" တိတ္ပါေတာ့သားရယ္ ဒယ္ဒီတို႔ျဖစ္ျပီး ခဲ႔သမွ်က္ုိခု ခ်ိန္ကစျပီး ေမ့လိုက္ၾကတာေပါ့ေနာ္ ခုဒယ္ဒီက သားကို ေနာက္တစ္ခါထပ္ေမြး စားပါရေစေနာ္ သား "
ဆုထူး ေခါင္းကိုတဆတ္ဆတ္ျငိမ့္ရင္းက အတင္းငိုခါ ဒယ္ဒီ့ခါးကို မလႊတ္တန္း ဖက္ထားမိပါေတာ့တယ္ဗ်ာ။
အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ခမ်ာ့။
Lamin Lay
No comments:
Post a Comment