လမ္း / အားေပးၾကပါဦး။

လမ္း

    " ေဟ့ေကာင္ေတြ ရပ္စမ္း "
    မင္းမ႑ိဳင္ ရဲ႕ေအာ္သံေၾကာင့္ လူငယ္တစ္ေယာက္နဲ႔ ျပသနာတက္ေနတဲ႔ အဖြဲ႕ေတြ ရပ္လိုက္ၾကျပီး မ႑ိဳင္႔ ကိုလွည့္ျပီး ဘုၾကည့္ၾကည့္ လာၾကပါတယ္။
   " မင္းကဘာေကာင္လဲ ေဟ့ေကာင္ ဟမ္ "
    ၾကည့္ရတာ ခ်ာတိတ္တစ္ေယာက္ကို ဝိုင္းၿပီးအႏိုင္ က်င့္ေနၾကပံုပါပဲ။ သူတို႔အဖြဲ႕က ၅ ေယာက္ေတာင္မို႕ပဲ ထင္ပါရဲ႕ ေကာင္ေလးက ျပန္ျပီး မတုန္႔ျပန္တာ။
   " ငါ့ေရွ႕မွာ အႏိုင္က်င့္တာမ်ိဳး ငါ မႀကိဳက္ဘူးကြ "
   " ခမ်ားဝင္မပါ ပါနဲ႔ က်ဳပ္ကိစၥက်ဳပ္ရွင္းမယ္ ခမ်ားလစ္ လိုက္ေတာ့ "
   တစ္ေယာက္ထဲ အႏိုင္က်င့္ခံ ေနရတဲ႔ ခ်ာတိတ္ကဝင္ ေျပာလိုက္တာပါ။ သူ႕ကားေၾကာင့္ မ႑ိဳင္ ရုတ္တရက္ ေၾကာင္သြားပါေတာ့တယ္။ သူ႕ဘက္ကလဲ ဝင္ျပီးကူညီ ရေသးတယ္ ဘာသေဘာလဲ ဟ့။
  " ေဟ့ေကာင္ မင္းကိုငါက ကူညီေနတာကြ "
  " မလိုဘူးလို႕ ေျပာထားတယ္ေလ ဆရာလုပ္ခ်င္ရင္ ေက်ာင္းကိုသြား တရားေဟာခ်င္ ဘုန္းႀကီးဝတ္ အိုေခ "
    က်န္တဲ႔ေကာင္ေတြက ခ်ာတိတ္စကားေၾကာင့္ ျပံဳးမဲ႔ မဲ႔နဲ႔ ပမာမခန္႔လုပ္ျပေန ပါေလေတာ့တယ္။
  " အဟက္ ေကာင္းျပီေလ ၾကည့္ၾကေသးတာေပါ့ "
  မ႑ိဳင္က ေအးစက္စြာ ရယ္ေမာျပီး ခပ္လွမ္းလွမ္းက သစ္ပင္ရိပ္ကို သြားခါ ဖင္ထိုင္ခ်လိုက္ျပီး အိတ္ထဲမွ ေဆးလိပ္ကို ထုတ္ခါ ေသာက္ျပီးထိုင္ၾကည့္ေနပါတယ္။
     အနဲငယ္လွမ္းတာမို႕ အသံေတြက ၾကားတစ္ခ်က္ မၾကားတစ္ခ်က္နဲ႔ပါပဲ။ သူတို႔ကို ေအးေဆးစြာပဲ ထိုင္၍ ၾကည့္ေနလိုက္တယ္။ ခ်ာတိတ္နဲ႔ ရံုးရင္းဆန္ခတ္ ျဖစ္ခါ ထိုးက်ိတ္ေန ၾကေတာ့လဲ ထိုင္ၾကည့္ျမဲ ထိုင္ၾကည့္ဆဲ။

     ေမွာင္စပ်ိဳးခ်ိန္ လူျပတ္တဲ႔ လမ္းေပၚမွာမို႔ ခ်ာတိတ္နဲ႔ အဖြဲ႕ထိုးက်ိတ္ ေနၾကတာ ဘယ္သူမွ မသိလိုက္ပါဘူး။ ပြဲၿပီးလို႕ဟိုအဖြဲ႕ျပန္သြားေတာ့ ခ်ာတိတ္က လမ္းေပၚမွာ ေမွာက္ခါက်န္ခဲ႔ ပါေတာ့တယ္။
    ခနေစာင့္ၾကည့္ျပီးမွ မ႑ိဳင္ထကာ ဖင္ကိုတစ္ခ်က္ခါ ( ဖုန္ခါတာပါ ) လိုက္ျပီး ခ်ာတိတ္ အနားသြားကာ
   " ေဟ့ေကာင္ ေသျပီလားကြ ဟမ္ "
    ခ်ာတိတ္ လႈပ္လာျပီး ေမွာက္ေနရာကေန မ်က္ေဒါင့္ နီနဲ႔ လွမ္းၾကည့္ပါတယ္။ မ်က္ကြင္းတစ္ဖက္က ညိဳေန တာမို႔ ေတာ္ေတာ္ လွေနတာမို႔ ရယ္လိုက္မိ ပါတယ္။
   " ဟား ဟား ဟား "
   ခ်ာတိတ္ ကုန္းထလာေတာ့ မ႑ိဳင္ လက္ကိုတြဲလိုက္ ေတာ့ လက္ကိုပုတ္ထုတ္ျခင္း ခံလိုက္ရပါတယ္။ ျပီးမွ ခ်ာတိတ္ ဆက္ခါကုန္းထေတာ့ ဖင္ထိုင္ရက္ လဲျပန္ပါ ေတာ့တယ္။
   " ကဲ ထေလကြာ မင္းေယာက္်ား မဟုတ္ဘူးလား "
   စိတ္ကို တခ်က္စြေပးလိုက္ေတာ့ ကုန္းထလို႔ လာျပန္ ပါတယ္ ဒိတခါေတာ့ ပစ္ကိုလဲတာမို႕ မ႑ိဳင္လွမ္းျပီးစြဲ လိုက္ေပမယ့္
   " ဖယ္စမ္းပါဗ်ာ သြား ခမ်ားသြားေတာ့ "
   " ငါေစာင့္ကန္လိုက္ရင္ ေသေတာ့မွာပဲ လူကျဖင့္မထ ႏိုင္ဘူး ေစာက္ဖင္ေခါင္းက လာက်ယ္ေနတယ္ "
   " ခမ်ား ခမ်ား သြားေတာ့ အခုထြက္သြားးးးးးး "
  " ေနကြာ ေစာက္ခေလး မင္းဖာသာ ေသေသ "
   မ႑ိဳင္ ေဒါကန္ကာ လွည့္ထြက္လာ လိုက္ပါေတာ့ရဲ႕။ ေတာက္ လူေတြ ေစတနာနဲ႔ မတန္ဘူး။ လူလိမ္လူညာ ေတြနဲ႔ပဲ တန္တယ္။ မ႑ိဳင္က လူတကာကို ကူညီေန ၾကမို႔လို႔ သာ ကူညီမိတာ အဲဒါကို႕အမွားပဲ။

     ဆည္းဆာေရာင္ အသားနာတာထက္ ဟိုလူက္ုိပိုျပီး ေဒါကန္ေနမိတယ္။ ကူညီမလိုလိုနဲ႔ လာျပီးလူကိုေလွာင္ ေနသလိုလို ေျပာင္ေန သလိုလိုနဲ႔။ ထိုင္ရာကေန မနဲကို ကုန္းထလိုက္ျပီး ဒယိမ္းဒယိုင္နဲ႕ ေျဖးညႈင္းစြာေလွ်ာက္ လာခဲ႔တယ္။ လမ္းကတစ္လွမ္းကို တခါနားျပီးေလွ်ာက္ ေနရတာမို႕ မိုးကအေတာ္ပင္ ခ်ဳပ္လို႔လာပါျပီ။
    လမ္းေကြ႕ေလးေရာက္ေတာ့ ဆိုက္ကား ဂိတ္လား မသ္ိဘူး တဲေလးေတြ႔ေတာ့ ခနနားဖို႔ ဝင္ျပီးထိုင္လိုက္မိ စဥ္မွာပဲ ဝုန္းခနဲ တဲကခါသြားတာမို႕ လန္းျပီးေအာ္မိရဲ႕
   " ေအာက္မယ္ေလး ေသာက္ေခြး ရဲ႕ "
   " ဟား ဟား ဟား ခုနကေတာ့ ၅ေယာက္ ၁ ေယာက္ ထိုးခဲ႔ျပီး ဒါၾကေတာ့ လန္႔ေနတယ္ ဟား ဟား ဟား "
   ခုနေျပာက္ေနတဲ႔ ေဒါသက ဒီအသံေၾကာင့္ ျပန္ျပီးမွ ထြက္ေပၚလာရ ပါေတာ့တယ္။ ဒီလူ ဒီမွာ ဘာလုပ္ ေန တာလဲ ခုထိမျပန္ေသးပဲ။
   " ခမ်ားေတာ္ေတာ္ တရားလြန္ေနျပီေနာ္ ဘာလဲဗ်ာ ခမ်ား ဘာျဖစ္ခ်င္တာလဲေျပာ "
   " ဘာမွမျဖစ္ခ်င္ဘူး မင္းတိုင္ပတ္ေနတာ ထိုင္ၾကည့္ မလို႕ေစာင့္ေနတာ ရီရလို႕ ဟား ဟား ဟား "
   " ခမ်ား ေတာ္ေတာ္ အက်င့္မေကာင္းတဲ႔သူပဲဗ်ာ ဟမ္ သူမ်ားဒုကၡေရာက္တာ ထိုင္ၾကည့္ျပီးရီေနႏိုင္တယ္ "
   " ဟ့ ငါကူညီေတာ့ေကာ မင္းကလက္ခံ လို႔လား "
   " မလိုပါဘူး မကူညီခ်င္ေန မေႏွာက္ပါနဲ႔ "
 " ေအာ္ေအး ၾကားဖူးတယ္ အဲ႔စကားပံု ျပီးေတာ့ေကာ "
    ဆည္းဆာေရာင္ ဆက္မေျပာပဲ ေခါင္းသာ ခါလိုက္မိ ပါေတာ့တယ္။ ဘယ္လိုလူနဲ႔ လာေတြ႕ေနမွန္း မသိေပ။
ထိုစဥ္မိုးက သည္းမဲစြာ ရြာခ်လိုက္ပါေတာ့တယ္။
   " ဝုန္းးးးးးးေဝါ ေဝါ ေဝါ "

     ေလေကာမိုးေကာ က်လာတာမို႕ စိမ့္ျပီးေအးတက္ လာသလို မိုးေရကလဲ စင္တာတာမို႕ တဲေလးအေပၚကို တက္ခါက်ံဳ႕က်ံဳ႕ေလး ထိုင္ေနလိုက္ မိပါေတာ့တယ္။
      တဲေလးက ၈ ေပ ၆ ေပေလာက္သာ ရွိတာမို႕ မိုးခို ေနရင္းက ဟိုလူရဲ႕ေက်ာနဲ႔ သြားၿပီးကပ္မိ လိုက္ပါေလ ေတာ့တယ္။ ခ်က္ျခင္းလူကို ျပန္ခြာလိုက္တယ္။ သူနဲ႕ အေက်ာက တည့္တာမဟုတ္ဘူးေလ။
     " သိပ္ကဲျပ မေနနဲ႕ ေလျဖတ္ျပီး ေသေနဦးမယ္ "
 " ေသေတာ့ေကာ ခမ်ားနဲ႔ ဆိုင္လို႔လား ကို႔ဖာသာေန "
   ဒိေလာက္ကဲ တဲ႔ေကာင္မ်ိဳးကို မ႑ိဳင္မေတြ႕ ဖူးဘူး။ သူကလဲ ကူညီရေသးတယ္ သူ႕ကိုမ်ား ရြံစရာေကာင္ တစ္ေကာင္လို ဆက္ဆံေနတာ တျခားသူဆို ဆြဲထိုးမိ မွာ က်ိန္းေသေပမယ့္ ဒီခ်ာတိတ္ကိုေတာ့ မထိုးခ်င္မိတဲ႔ အျပင္ရယ္ခ်င္ေနမိတယ္။
      သက္သက္မဲ႔ သူ႕နားလိုက္ကပ္ခါ ထိုင္လိုက္တယ္။
   " ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲဗ် ဒီမွာေရေတစင္ေနျပီ တိုး ဟိုဘက္ကို "
   " နဲ နဲပဲရမယ္ ဒီမွာလဲ ေရစင္တာပဲကြ မင္းနားကိုကပ္ ခ်င္လို႔မ်ားမွတ္ မေနနဲ႕ေစာ္လဲမဟုတ္ ေဂ်ာ္လဲမဟုတ္ "
    " ဘာဗ် ခမ်ားက်ေနာ့ကို ေဂ်ာ္လို႔ေျပာတာလား "
   " ထင္ခ်င္သလိုထင္ မတက္ႏိုင္ဘူး ကဲေနလိုက္တာ အပ်ိဳမဒန္းေလး ၾကေနတာပဲ ဟီးး "
   " ေတာက္ ဒီလူေတာ့ကြာ "
    ခ်ာတိတ္ေဒါသ ထြက္ေနတဲ႔ အသံက္ုိ နားေထာင္ျပီး လွည့္မၾကည့္ပဲ မ႑ိဳင္ ရယ္ေနလိုက္မိတယ္။ တကယ့္ ေကာင္ေလးပဲ။ ခ်စ္စရာေလး။ မ်က္ကြင္းေလးတဖက္ ကလဲညိဳလို႕။ ေဒါသအိုးေလး။ ဒဏ္ရာေတြ ကနာလို႔နဲ႕ တူတယ္ ညည္းသံေလး ၾကားရျပန္တယ္။

     " မင္းဒဏ္ရာေတြ နာေနလား ခ်ာတိတ္ "
    ဘာမွျပန္ေျဖသံ မၾကားရေပ။ စိတ္ကမရွည္ေတာ့လို႔ ခ်ာတိတ္ဘက္ လွဲ႕ကာ ခ်ာတိတ္ကိုလဲ သူ႕ဖက္ဆြဲလွဲ႕ လိုက္ေတာ့ ေခြခနဲ သူ႔ေပါင္ေပၚလဲ က်လာပါတယ္။
   " ဟာ မင္း မင္းဘာျဖစ္ေနတာလဲ ခ်ာတိတ္ "
   " က်ေနာ့ကို ခမ်ားဘာဒုကၡ ေပးဦးမလို႕လဲ ခမ်ားကို႕ ဖာသာေနပါ က်ေနာ္ကို ပစ္ထားစမ္းပါဗ်ာ "
 " မင္းဘာျဖစ္ေနတာလဲ ခ်ာတိတ္မင္းကို ငါကေစတနာ နဲ႔ကူညီေနတာေနာ္ ေျပာမင္းျဖစ္ခ်င္လဲ ငါဘာလုပ္ေပးရ မလဲ ငါတက္ႏိုင္တာ အကုန္ကူညီမယ္ ေနာက္ေနတာ မဟုတ္ဘူး တကယ္အတည္ေျပာတာပါ "
   မ႑ိဳင္ ခ်ာတိတ္ကို ေပြ႕ထားတာ မလႊတ္ေပးပဲ သူ႔ကို ေသခ်ာရွင္းျပ ေနမိတယ္။
   " အဲဒါဆို က်ေနာ့္ကို သတ္ေပး အခုေသခ်င္တယ္ "
   " ဟ့ မင္းက ငါ့ကို အမႈပတ္ေအာင္ လုပ္ေနတာလား "
   ခ်ာတိတ္ သူ႔ေပါင္ေပၚကေန အတင္းကုန္းထလိုက္ျပီး
  " အဲဒါေၾကာင့္ ခမ်ားကို ကို႔လမ္းကိုသြားလို႕ ေျပာတာ ေပါ့ဗ်ာ့ ေအာက္မဲ႔ေလး ေသာက္ေခြး "
   ေျပာေနရင္းက မိုးထခ်ိမ္းေတာ့ လန္႔ျပီးေအာ္ျပန္ရဲ႕။
   " ဟား ဟား ေသခ်င္တဲ႔ေကာင္က ေၾကာက္တက္ေန လိုက္တာ ဟား ဟား ဟား "
   " ခမ်ားေနာ္ ခမ်ား ဒါကငယ္ပါဗ် "
  " ဟာ မင္းမိုက္ရိုင္းလွခ်ည္လား ငယ္ပါက ငါ့မွာလဲပါ တာပဲကြ မင္းငါ့ကိုဆဲတာလား "
  " ဘာကိုလဲ ဟာဗ်ာ ခမ်ားကေတာ့ "
  " ဟား ဟား ဟား မယံုဘူးလား ၾကည့္မလား "
   " ခမ်ားဗ်ာ စိတ္ညစ္ရတဲ႔ အထဲဗ်ာ ေသခ်င္ေနုလား "
   " အမေလး ေၾကာက္ပါတယ္ဗ်ာ Fighter ႀကီးကို "

    ဆည္းဆာေရာင္ ဘာမွမေျပာခ်င္ေတာ့ပါ ဒီလူ႕ပံုက အရူးနဲ႔လဲ မတူပါဘူး။ ေပါေတာေတာလဲ မဟုတ္ပါဘူး။
သက္သက္လိုက္ က်ပ္ေနတာ ထင္တယ္။ စိတ္ညစ္လို႕ ကမ္းနားသြားထိုင္ ကာမွသပြတ္နဲ႔ တိုးသလိုျဖစ္ေနျပီ။ မိုးကအနဲငယ္ စဲသြားတာမို႔ ဆည္းဆာေရာင္ ထလိုက္ပါ ေတာ့တယ္ ဒီလူနဲ႕ ၾကာၾကာေနလို႔ မျဖစ္ဘူးေလ။
   " မိုးကတိတ္သြားတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္ က်ေနေသး တယ္ မိုးေရထဲသြားရင္ ေသေတာ့ေသမွာ မဟုတ္ဘူး ဖ်ားျပီးဂိရံုေလာက္ပဲ ျဖစ္မွာကြ "
    မ႑ိဳင္ရဲ႕ စကားကို မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီးဆည္း ဆာ ထြက္ခဲ႔လိုက္တယ္။ သူလဲ ထလိုက္လာတာမို႕လို႕
   " ခမ်ားဘာျဖစ္ေနတာလဲ ကို႕ဖာသာေအးေဆးေန "
  " မင္းေသတာလိုက္ၾကည့္ မလို႔ေလကြာ အေလာင္း ေကာက္ရေအာင္ အဟီး "
   ဆည္းဆာ ဆက္မေလွ်ာက္ေတာ့ပဲ တဲဘက္ျပန္ကာ လွဲ႕လာလိုက္ျပီး ျပန္ဝင္ထိုင္ ေနလိုက္တယ္။ တကိုယ္ လံုးကေတာ့ ေရေတြစိုကုန္ ပါျပီ။ ခ်မ္းလို႕တုန္၍ပင္ ေန ပါတယ္။ ဆည္းဆာေဘးမွာ သူလာဝင္ထိုင္ခါ
   " ညီေလး ကို႕ကိုတမ်ိဳးမထင္ပါနဲ႕ ကိုက ညီေလးကို "
  " ေတာ္ေတာ့ဗ်ာ ခမ်ားသြားပါေတာ့ က်ေနာ့ကိုထားခဲ႔ ပါေတာ့ဗ်ာ ေတာင္းပန္ပါတယ္ "
   " ေဟ့ေကာင္ မင္းကိုငါေကာင္းေကာင္းေျပာေနတာ မင္းနားမေထာင္ဘူးလား ေအးအဲဒါဆို မင္းကိုငါမရမ ကေခၚသြားမယ္ ဒါမွမ႐ရင္ ငါမင္းကိုရဲစခန္းကိုတိုင္မွာ ေမွာင္ရိပ္ခိုမႈနဲ႕ ဖမ္းေပးပါလို႕ "
   " ဟ့ ခမ်ားဘာလဲဗ်ာ ဘာလဲ ခမ်ားကက်ေနာ့နဲ႕ခ် ခ်င္ေသးတာလား ဒါဆိုလဲ ခ်မယ္ဗ်ာလာ "
  " အဲတာက ကုတင္ေပၚေရာက္မွ ခ်ရမွာေလ ဟီး "

    " ေတာက္ ကဲကြာ "
    ခ်ာတိတ္ထိုးတာကို မ႑ိဳင္ အသာပဲေရွာင္ လိုက္ခါ လက္ကို လွမ္းခ်ဳပ္ျပီး လိမ္လိုက္ခါ
  " မင္းငါ့ကို မႏိုင္ပါဘူးကြာ အဲဒိေတာ့ ငါနဲ႔ေအးေဆးပဲ လိုက္ခဲ႔လိုက္ပါ ဟုတ္ျပီလား "
   " အားက်စ္ လႊတ္က်ေနာ့ လက္ကိုလႊတ္ မလိုက္ဘူး အား ေသပါျပီဗ်ာ အ့ဟား "
  " လိုက္မယ္လို႕ ေျပာၾကည့္လိုက္ေလ "
  " က်ေနာ္ လမ္းမေလွ်ာက္ႏိုင္ ေတာ့ဘူးဗ် အားဟ့ "
   မ႑ိဳင္ ခ်ာတိတ္ရဲ႕လက္ကိုလႊတ္ေပးလိုက္ခါ သူ႔ေရွ႕ မွာေက်ာေပးျပီး ဒူးေထာက္ခါ ထိုင္ခ်လိုျပီး
  " တက္ ေက်ာ္ေပၚကို "
  ဆည္းဆာ ရင္ထဲမွာ လွပ္ခနဲျဖစ္သြား မိတယ္ ဒါမ်ိဳးက ေတာ္ရံု ေစတနာမဟုတိဘူးေလ။ သူ႕လညိပင္းကိုသာ သိုင္းဖက္လိုက္ပါေတာ့တယ္။
    ညေမွာင္ေမွာင္ မိုးဖြားေလးေတြ ၾကားမွာ မျငီးမျငဴသူ႔ ကိုေက်ာ္ပိုးျပီး ေလွ်ာက္ေနတာကို ေတြးရင္းက ရင္ေတြ ခုန္လာသလိုလို ပါပဲ။
   " ေဟ့ေကာင္ အေနာက္ကေန ဖိျပီးေထာက္မေနနဲ႕ ငါေက်ာေပါက္ေသျပီး ေက်ာေပါက္သရဲျဖစ္ေနမယ္ "
   " ဟာဗ်ာ ဘာေတြေလွ်ာက္ေျပာ ေနတာလဲ "
 " မင္းေကာင္က ငါ့ေက်ာမွာအေမွ်ာင္းလိုက္ ဖိကပ္ထား တာပူေနတာပဲ ေတာ္ေသးတယ္ ထမလာတာ "
   " ခမ်ားကလဲဗ်ာ ေလွ်ာက္ေျပာေနျပန္ျပီ "
   သူေျပာမွပဲ ဆည္းဆာေရာင္ စိတ္ကအဲဒိကိုေရာက္ခါ သြားမိေတာ့ ဟိုအေကာင္က ထခ်င္လာသလိုိလုိ ျဖစ္ လာတာမို႔ မနဲစိတ္ကို ေလွ်ာ့ေနခ်ေနရတယ္။ ဘယ္လို လူမွန္း မသိဘူး။

  သူ႕အိမ္ကိုေရာက္ဖို႕ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာၾကာေလွ်ာက္ ရတာမို႕ ဆည္းဆာအေပၚက လိုက္ရတာပင္ အားနာမိ လာပါတယ္။ အိမ္ေလးက ပ်ည္ေထာင္အိမ္ေသးေသး ေလးပါ။ အိမ္ထဲေရာက္ေတာ့ ဆည္းဆာေရာင္ အ့ံအား သင့္သြားမိတယ္။
    အျပင္ကၾကည့္ေတာ့ သာမန္သစ္သားအိမ္ေလးပါပဲ။ အထဲက အျပင္အဆင္က အဆင့္ျမင့္သလို အေနာက္ တိုင္းဆန္တာမို႕ တကယ့္ေနခ်င္စရာေလးပါ။ သူ႕ကို ေက်ာေပၚကေန ဆိုဖာေလးေပၚ အသာခ်ေပးကာ
   " ဟူး ေမာလို႕ ေသေတာ့မယ္ ဟား ေလးလိုက္တာ "
   သူလဲေဘးမွာ ဘိုင္းခနဲပစ္လဲခါ ပက္လက္လန္ေနပါ ေတာ့တယ္။ ေမာေနတာမို႕ တလႈိက္လႈိက္ နိမ့္ျမင့္ေန တဲ႔ ူသူ႔ရင္အံုႀကီးကို ၾကည့္ကာ ဆည္းဆာ သနားမိျပန္ တယ္ေလ။ ဆည္းဆာ သူ႕ကိုငံု႕ျပီးၾကည့္ေနစဥ္ သူက ဆည္းဆာကိုေမာ့ ၾကည့္ကာ မ်က္စိမွိတ္ျပေလသည္။
     အခုမွေသခ်ာ ၾကည့္မိတယ္။ ဆြဲေဆာင္မႈရွိတဲ႔ ပံုစံ မ်ိဳးပဲ သူ႕ရုပ္က ျကည့္လို႕ေကာင္းလွပါလား။ ဒါေပမယ့္ ေျပာင္တက္ ေနာက္တက္တာေတာ့ စိတ္ပ်က္စရာပါပဲ။
       " က်ိတ္ခိုက္ေနတာလား ခ်ာတိတ္ ဟီးး "
   " က်ေနာ္ အဝတ္ေတြလဲ ခ်င္တယ္ဗ်ာ ခ်မ္းလို႕ "
   " ေအာ္ ေအး အဲဒိကေနစ တာပဲကြ ဇာတ္လမ္းက "
   " ဘာ  ဗ်ာ့ "
   " ဟား ဟား မဆိုးဘူး သေဘာေပါက္လြယ္တယ္ "
    သူထသြားကာ အိပ္ခန္းထဲကေန ဆည္းဆာကို လဲဖို႔ အင္က်ီနဲ႔ ေဘာင္းဘီတို တစ္ထည္ယူလာေပးတယ္။
ေဘာင္းဘီကတို တာမွေပါင္ကပ္ အေဟာင္းမို႕ အဝက အေတာ္ ကေလးက်ယ္ေန ပါတယ္။ ဝတိလိုက္ေတာ့ ထိုင္မရ ဘယ္လိုထိုင္ထိုင္ ဟႊာက ထြက္ထြက္က်ေနရဲ႕။

     " ဟား ဟား ဟား ေအးေဆးထိုင္းစမ္းပါ ဘာျဖစ္ေန တာလဲ ခ်ာတိတ္ရ "
   " ခမ်ားေဘာင္းဘီလဲ ၾကည့္ဦးဖင္ထိုင္ လိုက္တာနဲ႔ကို ဟိုဟာက ထြက္ထြက္ေနတယ္ စိတ္ညစ္တယ္ "
 " ဟား ဟား ဟား မင္းဟာက အျငိမိမေနလို႔ ေနမွာပါ "
   တကယ္ေတာ့ မ႑ိဳင္ ဒီေဘာင္းဘီတိုကို သက္သက္ ေပးဝတ္ထားတာ။ခုန ခ်ာတိတ္ကိုေက်ာပိုး လာတုန္းက ခ်ာတိတ္ ပစၥည္းက ေက်ာမွာ လာေထာက္ေနတာမွ နဲ တာမဟုတ္ဘူး။ ဒါေတာင္မွ တင္းမာေနတာ မဟုတ္ဘူး ဒါ့ေၾကာင့္ သိခ်င္လို႕ ေပးဝတ္ထားတာ။
     ေဘာင္းဘီတို ဂြဆံုေနရာက လက္၄ လံုးစာေလာက္ ပဲရွိတာမို႕ ဘယ္လိုထိုင္ထိုင္ မလံုေပ။
   " တျခားေဘာင္းဘီ ေပးဗ်ာ ေအးတယ္ဗ် ေနာ္ "
   " ဒိနားကိုလာ ကိုလဲေအးလို႔ ေစာင္ျခံဳထားတာ "
   ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ ထိုင္ခံုခင္းတဲ႔ ေဖာ့တုန္းလို ထိုင္စရာ ေတြေပၚမွာ ေစာင္ပါးေလး ဒူးက္ုိဖံုးျခံဴ ထားတဲ႔ မ႑ိဳင္ ကေခၚေတာင္ ခ်ာတိတ္ မ်က္ႏွာမဲ႔ကာ
   " မထိုင္ခ်င္ပါဘူးဗ်ာ ဘာႀကီးမွန္း မသိဘူး "
   မ႑ိဳင္ ထိုင္ရထလိုက္ျပီး ေစာင္ပါးေလးကို ခ်ာတိတ္ ကိုပစ္ေပးကာ အိမ္ေနာက္ကို ဝင္သြားျပီး ပုလင္းတလံုး ယူနဲ႔ ခြက္ႏွစ္ခြက္ ယူလာကာ
   " မင္းေသာက္တက္လား နဲနဲပါးပါးေပါ့ "
  " အရက္ဆိုရင္ မေသာက္ဘူး Beer ပဲေသာက္တာ "
  " အိုေခ ဒါက ဝိုင္ပါ သိပ္မျပင္းဘူး ေသာက္ၾကည့္ "
    မ႑ိဳင္ ခြက္ထဲထည့္၍ ကမ္းေပးလိုက္ေတာ့ သူလွမ္း ယူျပီးေမာ့ ေသာက္လိုက္ပါတယ္။ သူျပံဳး လိုက္မိတယ္ ခ်ာတိတ္က ေစာင္ေလးနဲ႕ သူ႕ေအာက္ပိုင္းကို ဖံုးထား လို႔ပါပဲ။

      " ဘာရီတာလဲ ဗ် မဆိုးဘူး ထပ္ထည့္ဦးဗ်ာ "
   သူ ဝိုင္ငွဲ႕ေပးလိုက္ျပီး ခ်ာတိတ္ေဘးမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္ ပါတယ္။ သူလဲ တစ္ခြက္ေမာ့ ခ်လိုက္တယ္။
    " အားစ္ ရင္ထဲကိုေႏြးသြား တာပဲ မိူက္တယ္ "
   " ကဲ ခ်ာတိတ္ေျပာပါဦး ခုနက ျဖစ္စဥ္ေလးကို "
   " ဒိေကာင္ေတြ အဖြဲ႔နဲ႕မို႕ ေလက်ယ္တာပါဗ်ာ သူတို႔ ထဲက တစ္ေကာင္ကို က်ေနာ္ ပညာေပးထားလို႕ လာျဖဲ တာေလ အေသပဲခံလိုက္မယ္ ဒူးေတာ့မေထာက္ဘူး "
   " ဟ ဟ ယံုတယ္ အဲဒိ ဇေလး ကိုေတာ့ ဒါနဲ႔ ခုနက ေသခ်င္တယ္ ဆိုတာကေကာ "
 " အေမ့ လင္ငယ္ကို ရိုက္ခြဲလိုက္တာ အေမက က်ေနာ့ က္ုိအိမ္ေပၚက ႏွင္ခ်လို႕ေလ "
   " ေအာ္ အဲဒါေလးမ်ား ေသခ်င္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ဖို႔ မလိုပါဘူးကြာ ေယာက္်ားပဲဟာ ကို႔ေျခေထာက္ေပၚကို ရပ္ႏိုင္ေအာင္ က်ိဳးစားေပါ့ "
   " သိတယ္ ရြဲ႕ေျပာတာ "
    ခ်ာတိတ္က စကားေျပာကလဲ ခပ္ျပတ္ျပတ္ေလးပဲ။ မ႑ိဳ ပုလင္းေျမွာက္ျပေတာ့ သူကခြက္ကမ္းေပး တာမို႔ ဝိုင္ငွဲ႕ေပးလိုက္ခါ
   " မင္းနာမည္လဲ ေျပာဦးေလ ကိုက မင္းမ႑ိဳင္ "
   " ဆည္းဆာေရာင္ "
   " ဟား ဟား နာမည္နဲ႔လူနဲ႔ကေတာ့ တျခားစီပဲ "
   သူတို႕ေသာက္ေကာင္းေကာင္းနဲ႕ေသာက္လိုက္တာ ပုလင္းတစ္လံုးက ၃ ပံု ၁ ပံုပင္ က်ိဳးေနေလာက္ျပီ။ ခ်ာ တိတ္လဲ ေရခ်ိန္ကိုက္ ေနျပီထင္ပါတယ္။
    စကားပင္ မေျပာေတာ့ မနဲေမးယူရတယ္။ သူ႔ကိုအိပ္ ယာေပၚေခၚလာျပီး တင္ေပးလိုက္ေတာ့။ သူ႕ပါးစပ္က ပြစိစိနဲ႔ ဘာေတြေျပာေနမွန္း မသိေပ။

     စြပ္က်ယ္ ခပ္ပြပြေလးနဲ႕ ေဘာင္းဘီတို ေပါင္ကပ္ကို ဝတ္ထားတဲ႔ အသားဝင္းဝင္း ကိုယ္လံုးက်စ္က်စ္နဲ႔ ရုပ္ ေလးက ခ်စ္စရာေကာင္း သလိုေပေတေတ ဂြ်တ္ဆတ္ ဆတ္နဲ႔ ေကာင္ေလးကို ၾကည့္ရင္းစိတ္ေတြက မရိုးမရြ ျဖစ္လာပါေတာ့တယ္။
      စြပ္က်ယ္ေလးကို အေပၚကို အသာတြန္းတင္လိုက္ ေတာ့ ဗိုက္သားခ်ပ္ခ်ပ္ေတြ ေအာက္နားမွာ အေမႊးေလး ေတြကစင္းစင္းေလးေတြ ညီညာစြာ။ ေပါင္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ ေလးကို လက္နဲ႔ပြတ္ လိုက္ေတာ့ အေမႊးေလးေတြရွိေန တာမို႕ ၾကမ္းရွရွ။
    ေပါင္စပ္က ပြေယာင္းေယာင္း ေဘာင္းဘီတိုေလးကို အသာေလး လက္နဲ႔တြန္းတင္လိုက္ေတာ့ ေပါင္ျခံဖက္ သို႔ထူထဲစြာ ေပါက္ေနတဲ႔ လေမႊးနက္နက္ေတြက ရင္ကို တုန္ေစျပန္တယ္။
    လက္ဖ်ားမွာ လာထိေနတဲ႔ ပူေႏြးအိေထြးတဲ႔ အရာက ဘာလဲဆိုတဲ႔ အသိက လက္ဖ်ားေတြကို ေအးစက္ေစရဲ႕ ေဘာင္းဘီတိုေလး အေပၚယံကို လက္တင္လိုက္ျပီးမွ အသာေလး လက္နဲ႔ခပ္ဖိဖိေလး ပြတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ညင္သာစြာ လိမ့္လာျပီး သူ႔ခႏၶာအရြယ္ အစားကိုျပသခါ ေနပါေတာ့တယ္။ ဒါဟာ စိန္ေခၚမႈ တစ္ခုလား။
     အာခံတြင္းမွာ စိမ့္ထြက္လာတဲ႔ တံေတြးကို ျမိဳခ်ျပီးမွ သက္ျပင္းကိုခ်ခါ ေဘာင္းဘီစေလးကို ေပါင္ျခံအတြင္း ဖက္ကို စြဲဟလိုက္ေတာ့ အိစက္ေနတဲ႔ မျမက္အပ္တဲ႔သူ႔ ရဲ႕ငယ္ပါဟာ ခ်စ္စဖြယ္ ေခါင္းေလးျပဴကာ ထြက္လာပါ ေတာ့တယ္။ ရင္ေတြတုန္လာတာ ဆိုတာ တအားပါပဲ။
     တုန္ရီေနတဲ႔ လက္ေတြနဲ႕ အေပၚအထိ ေဘာင္းဘီစ ေလးကို လွန္တင္လိုက္ေတာ့ ၅ လက္မေက်ာ္ ရွိတဲ႔ ထို အေကာင္ဟာ တစ္ေကာင္ လံုး ေပၚလာပါတယ္။

    ေပ်ာ့အိေခြေခါက္ေနေပမယ့္ မို႔ေမာက္ေနတာတဲ႔ပံုက သူအရြယ္အစားကို ျပသေနပါတယ္။ ႏွုပ္ခမ္းသားေလး ေတြေကာ့ျပီး ညိဳေနပံုက ဆႏၵျပင္းထန္သူ ဆိုတာကိုလဲ ေဖာ္ျပေနသလိုပါပဲ။ အရင္းနားက လေမႊးနက္နက္ေလး ေတြကလဲ Sexy က်က် ဆြဲေဆာင္လို႔ ေနၾကျပန္ရဲ႕။
    လက္ေလးနဲ႔ အသာညႈစ္ၾကည့္ေတာ့ အိခနဲ နစ္ဝင္ သြားပံုက ထို႕ထက္မ်ားစြာ ပိုႀကီးလာဦးမွာဟု ေျပာေန သလိုပါပဲ။ ညႈစ္ထားတာကို မလႊတ္ပဲ ညင္သာစြာဆြဲမ လိုက္ေတာ့ ကိုယ္ေတာ္ေလးက အေပၚက္ုပါလာတယ္။
 သူ႔ေအာက္က ေမႊးညွင္းေပါက္ေလးေတြ အတြန္႔ေခါက္ ေလးေတြနဲ႔ ေျပာင္တင္းေနတဲ႔ ဥေလးကလဲ ညိဳတိုတိုလူ ကိုျမွဴေနသလို။
   မထူးေတာ့ျပီမို႕ မ႑ိဳင္ေခါင္းကို ငံုလိုက္ခါ အာခံတြင္း ထဲကိုငံုသြင္း လိုက္ပါတယ္။ အိေႏြးေလးက အာခံတြင္း ဒါဏ္ကို ၾကာၾကာမခံႏိုင္ေတာ့ပဲ တေျဖးေျဖးနဲ႔ တင္းရင္း လာကာ ပါးစပ္နဲ႔ျပည့္မတက္ မာတက္လို႔ လာပါတယ္။
    မ႑ိဳင္ရဲ႕ ေခါင္းေလး အထက္ေအာက္ေရြ႕ ေနစဥ္မွာ ပဲ ဆည္းဆာရဲ႕ တန္ဆာကလဲ တေျဖးေျဖးႀကီးရာမွေန ၍ တင္းမာ ရွည္တက္လာ လိုက္တာ ၇ လက္မေက်ာ္ျပီး ေျပာ့စဥ္က ဓါတ္ခဲအႀကီးေလာက္ ရွိတာကို ခုလက္ညႈိး နဲ႔လက္မပင္ မထိခ်င္ေတာ့ပါ။
   အရွိန္ရလာတာမို႕ ေဘာင္းဘီေဘးေပါက္ မွျပန္ထည့္ ျပီး ေဘာင္းဘီကို ေျဖးေျဖးခ်င္း ဆြဲျခြတ္လိုက္ပါတယ္။ အံုထေနတဲ႔ လေမႊးေတြနဲ႔အတူ ေဘာင္းဘီေအာက္က ေန ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈမွ လြတ္လာတဲ႔ စပလိန္ပမာ ေထာင္းခနဲ ေထာင္ထလာတဲ႔ အရာက လွပတင့္တယ္ ဂုဏ္ယူဖြယ္ မာန္တင္းကာ ရမက္ျပင္းျပင္းနဲ႕ တဏွာစစ္ခင္းေတာ့မဲ႔ စစ္သူႀကီးပမာပါပဲ။ ဆည္းဆာရဲ႕လီး အဟီးးးးးးး ။

    စိတ္ကဘယ္လိုမွ ထိန္းမရေတာ့ ဒီေကာင့္လီး ဒီလို ေတာင္တင္းေနေတာ့ ႏိုးမ်ားေနတာလား မသိဘူး။ စိတ္ ထဲမွာလဲ မလံုမလဲေပါ့။ မ႑ိဳင္ က ဆည္းဆာရဲ႕လီးႀကီး ကိုကိုင္ကာ ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုန္ ထုေပးေနျပီး စိတ္မွလဲ ေဝခြဲမရ ျဖစ္ေနတယ္။
    အသားေလးဝင္းေနေပမယ့္ ဒစ္ႀကီးကညိဳကာ တင္း ျပီး ေကာ့ေကာ့ေမာ့ေမာ့နဲ႔ တုတ္တုတ္ခဲခဲႀကီးမို႕ စုပ္လို႔ မဝႏိုင္ပဲ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ထပ္ျပီး စုပ္လိုက္ပါတယ္။
   ပါးစပ္ထဲမွာ ျပည့္သြားျပီး လီးအရင္းကို လက္နဲ႔စုပ္ခါ ကိုင္ထားတာေတာင္ လီးက လည္ေခ်ာင္းထိပ္ကိုလာ၍ ေထာက္ေထာက္ ေနေပသည္။ ပါးစပ္ထဲကေန ထုတ္ခါ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သေရေတြနဲ႔ တင္းေျပာင္ေနတဲ႔ ဒစ္က အေျကာေတြ ေထာင္ထေနပါတယ္။ ခုခ်ိန္ တက္ထိုင္ခ် လိုက္လို႔ကေတာ့ ဟင္းးးးးးး။
    ဆည္းဆာမ်က္လံုးေတြ မဖြင့္ခ်င္ဘူး လူကႏိုးေနတာ လားအိပ္မက္မက္ေနတာလား ေသခ်ာမသိေပမယ့္လဲ တစ္စံုတစ္ခုကို ခံစားမိေနတယ္။ ေက်နပ္ေနတယ္ ဒီလို အရသာမ်ိဳး တခါမွ မခံစားဖူးေပ။ ေကာင္းမွေကာင္းပဲ။ မွိတ္ထားတဲ႔ မ်က္လံုးေတြကို မနဲဖြင့္ခါ ၾကည့္မိေတာ့မွ သူ႔လီးကို မ႑ိဳင္ ပယ္ပယ္နယ္စုပ္ေနတာကို ေတြ႔ေတာ့ လန္႔သြားတာေပါ့။
     အသိစိတ္ကပ္မိ လိုက္တာနဲ႔ တျပိဳင္နက္ လီးကိုလဲ မထိန္းႏိုင္ပဲ ဆတ္ခနဲ ဆတ္ခနဲ တင္းလိုက္မိေတာ့ရဲ႕။
ဆည္းဆာႏိုးလာတာ မ႑ိဳက္သိလိုက္တာမို႔ ျဖစ္ခ်င္ရာ ျဖစ္ ကို႔ပါးစပ္ထဲေရာက္ျပီးသား လီးကိုေတာ့ ျပန္မထုတ္ ႏိုင္ပဲ အတင္းကုန္းခါ စုပ္ေနပါေတာ့တယ္။
    ဆည္းဆာလဲ ဘာလုပ္ရမွန္း မသိေတာ့ေပ ေကာင္း ေနတာကလဲ မျငင္းႏုိင္ သိသိႀကီးနဲ႔ ျငိမ္ေနလဲ မျဖစ္ေပ။

    မထူးေတာ့ပါဘူး ဒီတခါေတာ့ ရွိေပ့ေစေတာ့ အားရ ပါးရ အငမ္းမရ စုပ္ေနပံုက သူ႕လီးကေန ေရႊေတြထြက္ ေနတဲ႔ပံုစံမ်ိဳး အငမ္းမရ အျမတ္တႏိုး။ လူကျငင္းခ်င္ေပ မယ့္ လီးကမျငင္း အတင္းမာေတာင္ကာ အေက်ာေတြ တေထာင္ေထာင္နဲ႔ အရသာေတြ႕ေနတာေလ။
     ဆည္းဆာရဲ႕ လက္က မ႑ိဳင္ေခါင္းေပၚ ေရာက္လာ တာမို႕ မ႑ိဳင္တစ္ခ်က္ ေမာ့ၾကည့္လိုက္ခါ အတည္ျပဳ ခ်က္ယူ လိုက္ျပီး အေျခအေနေကာင္းတာမို႕ အားရပါး ရဆက္ျပီး တျပြတ္ျပြတ္နဲ႔ စုပ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။
   " အ့ ေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ ရွယ္ပဲ ဟူးး "
    ဆည္းဆာက မ႑ိဳင့္ဆံပင္ေတြကို တင္းေနေအာင္စြဲ ထားေပးျပီး ညည္းလိုက္ပါေတာ့တယ္။ ၇ လကၼခြဲခန္႔ရွိ တဲ႔လီးႀကီးကို စိမ္ေျပနေျပ ဆြဲထုေပးေနျပီး လဥတြဲတြဲ ေတြက္ုိလဲ တျပြတ္ျပြတ္နဲ႔ စုပ္ေပးေနပါတယ္။
   " အားးးးစ္ အ့ စစ္အ့ ဟား အားးး ေကာင္းတယ္ "
   ေပါင္ျခံေတြကို နမ္းလိုက္ျပီး အတြင္းခံေဘာင္းဘီရဲ႕ ႀကိဳးေနရာ ေစာင္းေလးကို ပါးစပ္နဲ႔စြဲစုပ္ခါ လွ်ာနဲ႔ကလိ ေပးလိုက္ျပန္ပါတယ္။ ဆည္းဆာေက်ာေလးပင္ ေကာ့ တက္လာပါေတာ့တယ္။
   ဒိေလာက္ဖီးရွိျပီး ေကာင္းတာမ်ိဳး အခုအသက္ပင္ ၁၈ ျပည့္ေတာ့မည္ တခါမွ မခံစားဖူးေပ။ ေစာ္ေတြဆိုတာ ကိုကဖီးတက္ေအာင္ လုပ္ေပးရတာေလ။ ျပီးမွလိုးရတာ အခုဟာက ကို႔ကိုဖီးတက္ေအာင္ လုပ္ေပးေနတာ ဒါမ်ိဳး ဖီးလ္ခံရတာမ်ိဳးကိုပဲ ဆည္းဆာကလဲ သေဘာက်တာ။
   အေျခာက္ေတြက္ုိ လန္႔ေပမယ့္ ဒိလိုဘဲခပ္ေျဖာင့္၂ကို ေတာ့ ဆည္းဆာစြဲၾကည့္ခ်င္တယ္ေလ။ ကို႔ကိုလာလုပ္ လို႔ကေတာ့ One By One ဆြဲလို႔ရလဲ လံုးဝမေၾကာက္ ဖီးလ္ေတြ တက္တာဆိုတာ ၾကက္သိန္းပါထတယ္။

    ဒီဘဲႀကီးကို တီးခ်င္ေပမယ့္ သူ႔အမႈတ္အစုပ္ေကာင္း မႈေၾကာင့္ လီးကဘယ္လိုမွ ေတာင့္မခံႏိုင္ေတာ့။ ေစာ္ ခ်ရင္ ေစာ္ေတြကို အဖုတ္ပူေအာင္ တနာရီနီးပါး တီးႏိုင္ တဲ႔လီးပါ ဆည္းဆာရဲ႕လီးက။ ခုေတာ့ ထြက္ခ်င္ေနတာ မနဲထိန္းထားရတယ္။
   " ခမ်ားစြတ္ စုပ္မေနနဲ႔ ထြက္ခ်င္ေနျပီဗ် "
   " ရတယ္ပါးစပ္ထဲမွာ ပန္းထုတ္လိုက္ ခ်ာတိတ္ "
   မ႑ိဳင္ျပန္ေျပာလိုက္ျပီး လီးႀကီးရဲ႕ အရင္းကိုညႈစ္ျပီးမွ ဒစ္ထိပ္ပိုင္းကို ပါးစပ္နဲ႔စြဲျပီးစုပ္ခါ အသြင္းအထုတ္ကိုခပ္ ျမန္ျမန္လုပ္ေပးလိုက္ပါေတာ့တယ္။ ဆည္းဆာ ဘလိုမွ မေအာင့္ႏိုင္ေတာ့ ေပါင္ေက်ာႀကီးေတာင့္တင္းလာခါ တင္ပါးသားေတြကို ညႈစ္ထားလိုက္ျပီး ဗိုက္ၾကြက္သား ေတြကို ခ်ပ္ထားခါ မ႑ိဳင္ရဲ႕ ပါးစပ္ထဲက္ုိ လရည္ေတြ ျဗစ္ျဗစ္ ျဗစ္ျဗစ္နဲ႔ ပန္းထည့္လိုက္ပါေတာ့တယ္။
    မ႑ိုင္ ျမိဳမခ်ေသးပဲ ထြက္သမွ်လရည္ေတြကို မ်က္ စိေလးမွိတ္ခါ အာရုဏ္ခံစားျပီး ငံုထားမိပါတယ္။ ဆည္း ဆာကလဲ မ႑ိဳင့္ေခါင္းကို ဖိကိုင္ထားျပီး အားရေအာင္ ပန္းထည့္ျပီးမွ စိတ္ကိုေလွ်ာ့ခ်လိုက္ပါေတာ့တယ္။
    လရည္ထြက္သြားတာ ရပ္သြားမွ မ႑ိဳင္လဲ ပါးစပ္ထဲ မွဆည္းဆာရဲ႕ လီးႀကီးကို ေျဖးေျဖးခ်င္း ထုတ္ခါပါးစပ္ ထဲမွလရည္ေတြကို ဂလုခနဲ အရသာရွိရွိ ျမိဳခ်လိုက္မိပါ ေတာ့တယ္။ လူငယ္ေခ်ာေခ်ာ သန္႔သန္႔ Fighter ေလး တစ္ေယာက္ရဲ႕ လရည္ေတြဟာ ခ်ိဳျမေလစြ။
     မ႑ိဳင္ သူ႔လက္ထဲက ဆည္းဆာရဲ႕ လီးႀကီးကိုျပန္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ တင္းမေနေပမယ့္ ေလ်ာ့မသြားပဲ Roll On ပုလင္းအႀကီး စာေလာက္ ရွိေနေသးတာမို႕လဲ စိတ္ကျပန္ပါလာကာ အရည္စို႕ေနတဲ႔ ထိပ္ကြဲေလးကို လွ်ာေလးနဲ႔ လ်က္ျပီးဒစ္ထိပ္ေလးကို ျပန္ငံုေနမိတယ္။

    အိစိစိလီးႀကီးကို စုပ္ရတဲ႔အရသာက ေတာင္ေနတာ ကိုစုပ္ရတာထပ္ ပိုေကာင္းလွတာမို႕ ခ်ိဳခ်ဥ္စုပ္သလိုပဲ ျပန္စုပ္ေနမိတယ္။ ဆည္းဆာရဲ႕လီးကလဲ တရည္ထြက္ ေပမယ့္ အေနမပ်က္ ျပန္ျပီးေတာ့ တင္းမာလာျပန္ ပါရဲ႕
     မ႑ိဳင္လီးစုပ္ေပးတာကို အေမာေျဖခါ ဇိမ္ခံေနရင္း ဆည္းဆာရဲ႕ လီးႀကီးျပန္ေထာင္ လာပါတယ္။ ဒါပဲေလ ဆည္းဆာ ဒီတခ်ီ အမုန္းဆြဲေတာ့မွာမို႔ မ်က္စိေလးစင္း ျပီး အရွိန္ယူေနပါေတာ့တယ္။
    လီးကလဲ အေတာ္ေလး ျပန္ျပီးတင္းေတာင္ေနပါျပီ။
    " ညီေလး မင္းဖင္ခ်ၾကည့္ခ်င္လား "
   " ၾကည့္ခ်င္တာ မဟုတ္ဘူး အမုန္းလိုးခ်င္ေနတာ "
   " ဟား ဟား ဟား ႀကိဳက္တယ္ကြာ "
    မ႑ိဳင္ ခ်ာတိတ္ပါးကို ရႊတ္ခနဲနမ္းလိုက္ေတာ့ သူက ေခါင္းကိုေရွာင္ လိုက္ျပီး မ်က္ႏွာက ရွက္ကိုးရွက္ကန္း ပံုစံနဲ႕ေလ။ မ႑ိဳင္အတင္းလိုက္ နမးပစ္လိုက္တယ္။
   " ခမ်ားနမ္းလို႕ဝရင္ က်ေနာ္ လိုးခ်င္ပီဗ်ာ လုပ္ေတာ့ "
   မ႑ိဳင္ေခါင္းျငိမ့္ ျပလိုက္ခါ အဝတ္ေတြကို ခြ်တ္လိုက္ ေတာ့ ဆည္းဆာရဲ႕မ်က္လံုးေတြ ေတြေဝကာ ဝိုင္းစက္ သြားပါေလေတာ့တယ္။
     ဒိေလာက္ ေယာက္်ားပီသ အခ်ိဳးအစားက်တဲ႔ ခႏၶာ ကိုယ္နဲ႔ ဘဲေျဖာင့္ေျဖာင့္ တေပြကို လိုးရမွာမို႔ အ့ံၾသခါ အေက်နပ္ႀကီး ေက်နပ္သြားတာပါ။
   " သေဘာက်လား ညီေလး "
   " ႀကိဳက္တယ္ဗ်ာ ေစာက္ရမ္း လိုးခ်င္ေနျပီ ခမ်ားကို "
   " ဟား ဟား ဟား ဟုတ္ပါျပီဗ်ာ ကဲဘလိုစမလဲေျပာ "
   " ေလးဘက္ကုန္းေပးဗ်ာ က်ေနာ္ အားရပါးရ ခမ်ားရဲ႕ ခါးကေနကိုင္ ေစာင့္ျပီး လိုးပစ္ခ်င္လို႕ "
   " Okay, Comeon Sweety "

     မ႑ိုင္ ကုတင္ေပၚတက္ခါ ေလးဘက္ေလး ကုန္းျပီး တင္ပါးေလးကို ေကာ့ခါ ထားလိုက္တယ္။ ဆည္းဆာ ၾကည့္ေနရင္းက ျပံဳးလိုက္မိတယ္။ ၾကည့္ပါဦး Body လွ လွနဲ႔ ျဖဴျဖဴေခ်ာေခ်ာ ဘဲတေပြရဲ႕ ေကာက္ေၾကာင္းေတြ လံုးဝိုင္းျပီး ေကာ့တက္ေနတဲ႔ တင္ပါးေတြက ေပးတဲ႔ Massage ကို ဆည္းဆာရဲ႕ လီးႀကီးက ေခါင္းတဆတ္၂ နဲ႔ျငိမ့္ကာ အေျဖျပန္ေပးေနေလရဲ႕။
    ဆည္းတာကလဲ လူပ်ိဳေပါက္ မို႔လို႔လားမသ္ိ စိတ္ျမန္ လက္ျမန္ ရွိလွစြာပဲ မ႑ိဳင့္ရဲ႕ ခေရေပါက္ နီတီတီ စူပြပြ ေလးထဲကို သူ႕လီးႀကီးထိုး ထည့္ရန္ ထံေတြးေထြးခ်ျပီး ဒစ္ေခါင္းႀကီးနဲ႔ ပြတ္ေနရာမွ တစ္ခ်က္ထဲ ေစာင့္ကာထိုး ထည့္လိုက္ပါေတာ့တယ္။ မ႑ိဳင့္မွာ နာလြန္းလို႔ လူပင္ အေရွ႕ကို ငိုက္က်သြားရပါတယ္။
   " အား ေျဖးေျဖးလိုးပါ ခ်ာတိတ္ မင္းကလဲ က်စ္က်စ္ "
  " Sorry ရလား လီးက တဝက္ေတာင္ မဝင္ေသးဘူး တအားနာ သြားလား "
  မ႑ိုင္ ဘာမွျပန္မေျပာပဲ လီးတစ္လစ္နဲ႔ ဖင္ဝကိုသာ လက္နဲ႔ပြတ္ ေနမိတယ္။ ဆည္းဆာ ကလဲ မ႑ိဳင့္ကို သနားေပမယ့္ လီးကပူေႏြးက်ပ္ထုတ္ ေနတဲ႔ စအိုအရ သာေၾကာင့္ အတင္းတိုးဝင္ ခ်င္လွပါျပီ။
   မ႑ိဳင့္ခါးေလးကို အသာညႈစ္၍ ကိုက္လိုက္ခါ တင္ပါး ကိုေကာ့ျပီး ဇတ္ဆို တခ်က္ဆက္ေစာင့္ ထည့္လိုက္မွ လီးက တစ္ဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္ ဝင္သြားပါေတာ့တယ္။
     အသြင့္အထုတ္ လုပ္လို႔ရျပီမို႕ လီးကိုေျဖးေျဖးခ်င္းပဲ ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုပ္ လုပ္ရင္း မွ်င္းးခါ အဆံုးထိဝင္ဖို႔အား ထုတ္လိုက္ပါတယ္။ လီးလဲ တဆံုးဝင္ေရာ ခါးမွကိုင္ျပီး တေဖာက္ေဖာက္ တဖုတ္ဖုတ္နဲ႔ ပစ္ပစ္သြင္းခါေစာင့္ျပီး အားရပါးရ လိုးခ်လိုက္ပါေတာ့တယ္။

   " အင့္ အင့္ အာ့ စီးးးး ရွီးးး အ့ဟား အင္း အင့္ ဝိုးးးး အ့ အရမ္းလိုးလို႕ ေကာင္းပါလာ့ဗ်ာ အင့္ ရွစ္ ဖက္ခ္ "
   ဆည္းဆာရဲ႕ အသံေတြမ်ိဳးစံု ထြက္ေပၚေနသလိုပဲ
  " အ့ဟား အား အင္း အာ့စ္ အား အားအား အင္း ခ်ခ် "
   မ႑ိဳင္ရဲ႕ နာက်င္ညည္းညဴသံ ဖီးတက္ေနတဲ႔ အသံ ေတြကလဲ အျပိဳင္က်ဲေနပါတယ္။ ေနာက္ခံတီးလံုးက ပက္ကားရွင္း မဟုတ္ဘံုမဟုတ္ပဲ ေပါင္ရင္းကို လဥနဲ႕ ရိုက္တဲ႔အသံနဲ႕ စည္းခ်က္ညီညာတဲ႔ တင္းပါးနဲ႔ေပါင္ရင္း တို႕ရဲ႕ မိတ္ဆက္သံေတြက အရွိန္ကို ျမွင့္တင္ေပးလို႔ေန ပါေတာ့တယ္။
   " အကို က်ေနာ္ ေညာင္းလာျပီဗ်ာ အကိုအေပၚကေန တက္ထိုင္ျပီး ေစာင့္ေပးဦး "
   ဆည္းဆာလီးႀကီးကို ဆြဲခြ်တ္ခါ ေျပာလိုက္ျပီး ကုတင္ ေပၚပက္လက္လွန္ခ် လိုက္ပါေတာ့တယ္။လူကေမာေန ေပမယ့္ လီးကေတာ့ တယမ္းယမ္း တဆတ္ဆတ္နဲ႔ျဖစ္ ေနတုန္းပါပဲ။ မ႑ိဳင္ အေပၚကေန တက္ခြကာ လီးႀကီး ကိုကုိင္ျပီး တေျဖးေျဖးထ္ိုင္ ခ်လိုက္တာ ဖင္တခုလံုးကို ျပည့္က်ပ္သြား သလိုခံစားလိုက္ရတယ္။
    ဆည္းဆာကလဲ မ်က္စိေလးကို စင္းကာ လီးဝင္ေန တဲ႔အရသာကို ေသေသခ်ာအာရုဏ္ခံကာ ဖီးခံေနပါရဲ႕။
လီးႀကီး ၃ ပံု ၂ ပံုေလာက္အဝင္မွာပဲ မ႑ိဳင္က ထိုင္ထ ကိုေျဖးညွင္းစြာ စတင္ျပဳလုပ္ ပါေတာ့တယ္။
   ထိုင္ထလုပ္ေနရင္းက လီးႀကၤး အဆံုးထိဝင္သြားပါရဲ႕။
ဖင္သားနဲ႔ေပါင္ၾကား အတိုင္အေဖာက္ညီညီ အသံစံုတို႔ ထြက္လို႕လာပါေတာ့သည္။
    ဆည္းဆာကလဲ လီးႀကီးတဆံုးထည့္ ထားတာကိုမွပဲ အားမရႏိုင္သလ္ုိ ေကာ့ကာ ေကာ့ကာထိုးေပးေနပါေရာ မ႑ိဳင္ကလဲ လီးတဆံုးေစာင့္ေစာင့္ျပီးကို ထိုင္ခ်ေနရဲ႕။

    " အ့ဟား စစ္းးး ေကာင္းလိုက္တာ အက္ိုရာ "
    မ႑ိဳင္က ဆည္းဆာရဲ႕ရင္အံုႏွစ္ဘက္ကို လက္နဲ႕ဖိ ကိုင္ကာ မ်က္လံုးခ်င္း ဆံုၾကည့္ကာ ျပံဳးျပလိုက္ေတာ့ ဆည္းဆာ ရွက္သြားကာ မ်က္ႏွာကို လွဲ႔သြားပါေလရဲ႕။
   " ဖယ္ဆင္းေတာ့ က်ေနာ္ ထြက္ေတာ့မယ္ "
   " အင္း ကို႔ပါးစပ္ထဲက္ုိ ပန္းထည့္ေပးေနာ္ ညီေလး "
   ဆည္းဆာ ဒူးေထာက္ခါ မတ္တပ္ရပ္လိုက္ျပီး လီးကို အဆတ္မျပတ္ ထုေနလိုက္တယ္။ မ႑ိဳင္ကလဲ လီးေရွ႕ မွာ ပါးစပ္ကိုဟကာ ပန္းထြက္လာမယ့္ သုတ္ရည္ေတြ က္ုိငမ့္လင့္ ေနပါေလရဲ႕။
  " အင္း ဟင္း အက့္အင္း အ့ ဟား အ အား အား "
   ဆည္းဆာရဲ႕ ဒစ္ထိပ္ႀကီးကတင္းေျပာင္ ေနကာဆတ္ ခနဲအတြန္႔မွာ မ႑ိဳင္ကလဲ အမိအရ ဒစ္ထိပ္ကို လွမ္းငံု ထားလိုက္တာမို႔ ထြက္လာတဲ႔ လရည္ေတြ အားလံုးက အာေခါင္ပင္စပ္ေအာင္ ဖ်စ္ခနဲ ျဖန္းခနဲ ေႏြးခနဲ ဝင္လို႕ လာပါေတာ့တယ္။
    ခ်ိဳျမ ရွတတဲ႔ လရည္ခ်ိဳခ်ိဳေတြကို လွ်ာေလးနဲ႔ခံတြင္း ထဲမွာေမႊခါ အရသခံျပီးမွ တစိမ့္စိမ့္ ျမိဳခ်လိုက္ပါတယ္။ အရမ္းက္ုိ ေမာပန္းသြား ခါဆည္းဆာကုတင္ေပၚမွာလွဲ ခ်လိုက္ပါေတာ့တယ္။
    မ႑ိဳင္က ဆည္းဆာေဘးမွာ ဝင္လွဲကာ ပါးေလးက္ုိ ရႊတ္ခနဲ နမ္းလိုက္ေတာ့ ဆည္းဆာ လွဲ႕ၾကည့္ခါ ျပံဳးျပပါ ေလရဲ႕။
    " ညီေလး လိုးလို႕ေကာင္းလား ေနာက္ထပ္ေကာလိုး ခ်င္စိတ္ ရွိေသးလား "
   " အင္း ေကာင္းတယ္ ခုေတာ့ မရေသးဘူး ခနနားဦး မယ္ မနက္မွ ထပ္လိုးမယ္ဗ်ာ ေနာ္ "
  " Okay ညီေလး သေဘာပါဗ်ာ "

    " ညီေလး အိပ္ခ်င္အိပ္လိုက္ေတာ့ေနာ္ က္ုိေရခနခ်ိဳး လိုက္ဦးမယ္ေနာ္ "
    မ႑ိဳင္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ေရာက္ေတာ့ မေပိာ့မေတာင္နဲ႔ သူ႕ရဲ႕လီးႀကီးကို ငံု႕ၾကည့္ခါ ပင္ပန္းလြန္းလို႕ ကိုင္ပင္မ ၾကည့္ခ်င္ေတာ့တာမို႕ ေရခ်ိဳးခ်လိုက္ ပါေတာ့တယ္။
    ေရခ်ိဳးျပီးလို႕ အခန္းထဲ ဝင္လိုက္ေတာ့ ဆည္းဆာက အိပ္ပင္ေပ်ာ္ေနပါေတာ့တယ္။ အပစ္ကင္းတဲ႔ ခ်ာတိတ္ ရဲ႕ ဂ်စ္ကန္ကန္ မ်က္ႏွာေလးက အိပ္ေပ်ာ္ေနတာမို႔လဲ ပ္ုျပီးၾကည့္ေကာင္းေနပါေတာ့တယ္။
   ငါမင္းကို ခ်စ္မိျပီထင္တယ္ ဆည္းဆာရယ္။ မင္းငါ့ကို ဘယ္လိုတုန္႔ျပန္မလဲ ငါသိခ်င္လိုက္တာ။ မ႑ိဳင္လဲပင္ ပန္းေနျပီမို႕ အိပ္ေပ်ာ္သြားပါ ေတာ့တယ္။
   ဆည္းဆာ တစ္ေရးႏိုးလို႕ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မ႑ိဳင္ အိပ္ေပ်ာ္ေနတယ္။ စြပ္က်ယ္ေဘးေပါက္က်ယ္ႀကီး နဲ႔ ေဘာင္းဘီတို ေပါင္ကပ္ကိုဝတ္ ထားေပမယ့္ လွပတဲ့ သူ႔ရဲ႕ခႏၶာက္ုိယ္ေၾကာင့္ ၾကည့္ေကာင္းေနျပန္ပါတယ္။
    ဆည္းဆာကို ေက်ာေပးျပီး အိပ္ေနတာေလ ခြေခါင္း အံုးကို ခြထားတာမို႕ တင္ပါးေလးေတြက လံုးက်စ္ခါနဲ႕ လူက္ုျမွဴစြယ္ေန သေယာင္ေပမယ့္ သူတကယ္အိပ္ေန တာအမွန္ဆိုတာ ဆည္းဆာသိပါတယ္။
     တင္ပါးေပၚလက္ေလး တင္ၾကည့္ျပီးမွ သတိကဝင္ လာျပီး ငါဘာလဲ ဆိုတာ ဆည္းဆာျပန္စဥ္းစားမိပါရဲ႕။ စဥ္းစားလိုက္ေတာ့မွ ရင္ထဲမွာ ထိတ္ခနဲ ျဖစ္သြားသလို ရင္ေတြမ်ားခုန္သြား သလားလဲ မေသခ်ာပါ။
    တသက္နဲ႔တကိုယ္ ဒါမ်ိဳးလဲ မေနဖူးသလို ဒါမ်ိဳးကိုလဲ တခါမွ စိတ္မဝင္စားဖူးပါ။ အခုမွ ဘာျဖစ္တာလဲ ဒါက သဘာဝက်ရဲ႕လား။ သူ႕စိတ္ေတြကို မ႑ိဳင္က လႊမ္းမိုး သြားတာမ်ားလား။ ဒါအဓိပၸါယ္ မရွိတဲ႔ ကိစၥပဲ။

     မ႑ိဳင္ အိပ္ယာႏိုးေတာ့ အနားမွာ ဆည္းဆာ မရွိပါ။
   " ညီေလးေရ ဘယ္ေရာက္ေနလဲကြ ညီေလး "
   မ႑ိဳင္ အိမ္ေလးထဲမွာ ရွာေပမယ့္ မေတြ႕တာမို႔ ျခံထဲ ကိုဆင္းၾကည့္ လိုက္ေတာ့ အလွစိုက္ထားတဲ႔ ဝါးရံုပင္ အံု႕အံု႕ေလးထဲက ထိုင္ခံုတန္းေလး ထဲမွာ ဆည္းဆာကို ထိုင္လ်က္ ေတြ႕လိုက္ရပါေတာ့သည္။
   " ေအာ္ ကိုက ညီေလးကို မေတြ႕လို႔ စိတ္ပူေနတာ "
  " အကိုမႏိုးေသးလို႔ ဒီမွာလာထိုင္ေနတာဗ် ဒီနားေလး က ထိုင္လို႔ေကာင္းတယ္ေနာ္ သီးသန္႕ကမ႓ာေလးလိုပဲ အံု႔အံု႔ ဆိုင္းဆိုင္းေလး ထိုင္ေလ အကိုရ "
   မ႑ိဳင္က ေဘးမွာဝင္ကာ မထိုင္ပဲ ခံေလးေပၚေက်ာ ခင္းကာ ဆည္းဆာေပါင္ေပၚ ေခါင္းတင္ကာ လွဲလိုက္ ေတာ့ ဆည္းဆာ ကိုယ္လံုးက တြန္႔ခနဲ ျဖစ္သြားေပမယ့္ ဘာမွေတာ့ မေျပာေပ။
   " ကိုဒီလို အိပ္တာ ညီ့အတြက္ အဆင္ေျပရဲ႕လား "
  " အင္း ရပါတယ္ အက္ုိ႔သေဘာပါ "
   " ညက အိပ္ရတာ အဆင္ေျပရဲ႕လား ညီေလး "
   " အဲ အင္း ေျပ ေျပပါတယ္ ဟဲ "
   မ႑ိဳင္ရဲ႕လက္ေတြက ဆည္းဆာရဲ႕ ဝမ္းဗိုက္ေတြကို ပြတ္သပ္ေပးေန တာမို႔ဆည္းဆာ မ႑ိဳင့္လက္ကိုဆုပ္ ကိုင္ကာ ရပ္တန္႕ေစလိုက္တယ္။
   " ဘာျဖစ္လို႕လဲ ညီေလး "
   " တမ်ိဳးႀကီးပဲဗ်ာ ရင္ထဲမွာ မေနတက္ဘူး "
   မ႑ိဳင္ လက္က ဆည္းဆာရဲ႕ ေခါင္းကိုဆြဲခ်လိုက္ျပီး ႏႈပ္ခမ္းေတြကို စုပ္ယူကာ နမ္းရႈိက္ေနပါေတာ့တယ္။ ဆည္းဆာက လက္တဖက္က မ႑ိဳင္ရဲ႕ ရင္ဘက္ကိုဖိ ခါ တြန္းကာထားေပမယ့္ ပါးစပ္ေတြကေတာ့ မ႑ိဳင့္ရဲ႕ အလိုက် အလိုက္သင့္ ျပန္ခါနမ္းရႈိက္ ေနမိပါတယ္။

     တခါမွ မခံစားဖူးတဲ႔ အရသာအထိအေတြ႕ ေတြက္ုိပဲ ဆည္းဆာ ရစ္မူးေနတာလား ေတာ့မသိေပမယ့္ ရင္ခုန္ သံေတြ ဆူညံေနတာ ကိုေတာ့ ဘယ္လိုမွ ထိန္းလို႔မရ ႏိုင္ေတာ့ပါေပ။
     မ႑ိဳင့္ ေခါင္းေအာက္က ဆည္းဆာရဲ႕ညီဘြားကလဲ အထြဋ္အထိပ္သို႔ ေရာက္ေအာင္ကို တင္းေတာင္ေနျပီ။ ေဘာင္းဘီေပါင္ကပ္ေလးရဲ႕ ဂြမွအျပင္ကို ေငါက္ခနဲထိုး ထြက္ေနတာမွ တဆတ္ဆတ္ကို တုန္လို႔။
    မ႑ိဳင္ရဲ႕ ႏႈပ္ခမ္းေတြကို အတင္းခြါ လိုက္တာနဲ႔ပဲ သူ႔ လီးႀကီးကို မ႑ိဳင္အတင္း ကုန္းခါ စုပ္ပါေတာ့တယ္။
   " အင္း ေကာင္းတယ္ဗ်ာ အား ဟ့ အ့ အင္းဟင္း "
    စုပ္ခ်က္ေတြက ျမန္ဆန္စြာ အားရပါးရ မရပ္မနား
   " အကု္ိ ထဗ်ာ က်ေနာ္ အရမ္းလိုးခ်င္ေနျပီ "
   " ညီခနေလး ဒိတိုင္းထိုင္ေန က္ုိလုပ္ေပးမယ္ ေနာ္ "
    ဆည္းဆာေခါင္းညိတ္ လိုက္တာနဲ႔ မ႑ိဳင္က သူ႔ရဲ႕ ေဘာင္းဘီကို ဒူးနားထိ ဆြဲခြ်တ္လိုက္ျပီး ဆည္းဆာရဲ႕ ေဘာင္းဘီက္ုိလဲ ဒူးေအာက္ထိသာ ဆြဲခြ်တ္ခ်လိုက္ပါ တယ္။ျပီးမွဆည္းဆာဖက္ လွည့္ကာ အေပၚကေန မ်က္ ႏွာျခင္းဆိုင္ တက္ထိုင္လိုက္ျပီး လီးႀကီးကို ဖင္ထဲေျဖး ညွင္းစြာ ထိုးထည့္လိုက္ပါတယ္။
      ျပီးေတာ့မွ ထိုင္ထက္ုေျဖးေျဖးခ်င္း စလုပ္ပါေတာ့ရဲ႕ ဆည္းဆာ ဘယ္လိုေကာင္းမွန္းပင္ မေျပာျပတက္ေပ။ ဒီအရသာက္ုိ အရမ္းႏွစ္သက္သလို အနီးကပ္ခါ ထိုင္ထ လုပ္ေပးေနတဲ႔ မ႑ိဳင္ကို ေသခ်ာၾကည့္ရင္းက စတ္ခနဲ မ႑ိဳင့္ စြပ္က်ယ္ကို ေခါင္းေပၚလွန္တင္ ေပးလိုက္ျပီးမွ တင္းရင္းေနတဲ႔ မ႑ိဳင့္ႏို႕သီးေတြကို ျပန္ျပီးစို႕ေပးလိုက္ မိပါေတာ့တယ္။ မ႑ိဳင့္လက္က ခံုတန္းအမွိကို ကိုင္ ထားျပီးတဖက္က ဆည္းဆာေခါင္းကိုဖက္ထားပါရဲ႕။

     နံနက္ခင္း ေလေျပတို႕က ဝါးရံုေလးကို တိုးေဝွ႔ျပီးမွ ဆည္းဆာတို႔ရဲ႕ အခ်စ္ျပပြဲေလးကို ေခ်ာင္းေျမာင္းျပီး ၾကည့္ေနၾက ေလရဲ႕။ ေလတိုးသံနဲ႔ ဖင္လိုးသံတို႕က သ ဘာဝ က်က် စည္းခ်က္က်ေနေလရဲ႕။
     ဆည္းဆာ လက္ေတြက မ႑ိဳင့္ခါးက္ုိ တင္းက်ပ္စြာ ဖက္ထားမိပါတယ္။ လႈပ္ရႈားမႈတိုင္း စကၠန္႕တိုင္းကလဲ ေကာင္းလွစြာေသာ အာရုဏ္တို႔က္ုိ ေပးစြမ္းေနေလရဲ႕။
    " အကိုေညာင္းေနျပီ ထက္တယ္ ဆင္းလိုက္ေတာ့ "
   မ႑ိဳင္က ဆည္းဆာေပါင္ေပၚမွ ဆင္းျပီးခံုတန္းေလး ေပၚမွာ ဒူးေထာက္ခါ အမွီေပၚလက္တင္ျပီး ခါးေလးကို ေကာ့ေပးထားေတာ့ တင္ပါးေလးက လံုးျပီးတစ္ခါထြက္ ေနပါေတာ့တယ္။ ဆည္းဆာ တခ်က္ေသခ်ာျကည့္ျပီး မွ ဖင္ေပါက္ကို ဒစ္ထိပ္နဲ႔စမ္းျပီး လီးတဆံုးထိုးထည့္ကာ ပုခံုးကို ကိုင္ျပီးေစာင့္ေစာင့္သြင့္ပါေတာ့တယ္။
   " အာ့ အား ေကာင္းတယ္ အားဟား အ့ အင့္အင့္ "
    မ႑ိဳင္ မေအာင့္အီးႏိုင္ပဲ ေအာ္ဟစ္ခါ အလိုးခံေနရပါ ေတာ့တယ္။ လီးကႀကီးလဲႀကီး ရွည္လဲရွည္ဆိုေတာ့ သူ႔ အတြက္ေစာင့္ ထည့္လိုက္တိုင္း ထိမိစြာ ခံစားရတာရင္ ထဲအထိ ေရာက္ေလသည္။
    " ေဖာက္ ေဖာက္ ဖေလာက္ ေဖာက္ ဖတ္ ဖတ္ "
   အခ်စ္ၾကမ္းလွတဲ႔ ဆည္းဆာရဲ႕ လဥတြဲတြဲႀကီးေတြက လဲ တင္ပါးနဲ႔ရိုက္ခါ တေဖာက္ေဖာက္နဲ႔ ျမည္ေနေလရဲ႕။ ဆည္းဆာ အခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာ ေစာင့္ျပီးမွ တခ်က္ျခင္း ပစ္ပစ္သြင္းပါေလရဲ႕။ ထို႕ေနာက္မွ မ႑ိဳင့္တကိုယ္လံုး ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ျဖစ္ေအာင္ကိုပင္ ေစာင္ါခ်က္ေတြက ျပင္းထန္လာျပီး မ႑ိဳင့္ဖင္ထဲမွာပင္ လရည္ေတြက္ုိပန္း ထည့္လိုက္ပါေတာ့တယ္။ခနေလးမွီခါနားေနျပီး လီးႀကီး ကိုဆြဲ ထုတ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။

      မ႑ိဳင္ရဲ႕စအို ၾကြက္သားေတြ အက်ံဳ႕မွာ ဖင္ေပါက္ အဝကေန သုတ္ရည္ေတြ စီးၾကလို႔ လာပါေတာ့တယ္။
    " ဟူး "
   ဆည္းဆာ ခံုတန္းေလးမွာ ေျခပစ္လက္ပစ္ ထိုင္ခ်ပစ္ လိုက္ပါေတာ့တယ္။ မ႑ိဳင္ေဘာင္းဘီကို ျပန္ဝတ္ျပီးမွ ဆည္းဆာရဲ႕ ပုခံုးကို ေခါင္းေလးမွီခါ ထိုင္လိုက္ေတာ့ ဆည္းဆာက ပုခံုးကိုဖက္လာပါတယ္။
   " က်ေနာ္ ခမ်ားကို ခ်စ္မိေတာ့မယ္ထင္တယ္ က်ေနာ္ ဒီကထြက္သြားေတာ့မယ္ အက္ိုရာ "
   " မလုပ္ပါနဲ႕ ညီရာ အကိုညီ့ကို မခ်စ္ခ်င္ေနပါ အကို႔ နားကေနေတာ့ ထြက္မသြားပါနဲ႕ေနာ္ "
   " က်ေနာ္ အခုဘာေတြ ျဖစ္ေနလဲ ကို႕ဖာသာေဝခြဲလို႕ မရျဖစ္ေနတယ္ဗ်ာ က်ေနာ္ ဒါမ်ိဳးမျဖစ္ခ်င္ဘူး ဒါေပမဲ႔ အခုက်ေနာ္ ခမ်ားကို ခမ်ားက္ုိ "
   " အင္း ကိုကလဲ ညီ့ကို ခ်စ္တယ္ အျမဲတမ္း အခုလိုပဲ ခ်စ္သြားမယ္ေနာ္ ကို႔ကိုျပန္ခ်စ္ပါေနာ္ ညီေလး "
   " ဟင္းးးး ခ်စ္တယ္ဗ်ာ ခ်စ္တယ္ ဟုတ္ျပီလား "
   " ေဟးးးး ေပ်ာ္လိုက္တာကြာ ရႊတ္ ရႊတ္ အဟား "
    ဆည္းဆာေရာင္ ရဲ႕ First Sex နဲ႔ First Love ဆိုတာ မင္းမ႑ိဳင္ ပဲျဖစ္လို႕လာပါေတာ့တယ္။ ခ်စ္စခင္စၾကင္ နာစ မို႔ခ်စ္မဝ ခ်မဝ။ မခြဲမခြါ အျမဲပါပဲ။ ဒီလိုနဲ႔ဆည္းဆာ အလုပ္လုပ္ဖို႔ အလုပ္တစ္ခု ရလာခ်ိန္မွာေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းေလး ဟာတမ်ိဳးတဖုံ ေျပာင္းလဲဖို႔ျဖစ္ လို႔လာပါေတာ့တယ္။
      တကယ္တမ္း အခ်စ္ေတြ စတင္ျပီးေပါ့ခဲ႔တာကလဲ မ႑ိဳင္ ျဖစ္ေနခဲ႔တယ္။ စခ်စ္တုန္းကလဲ သူပါပဲေလ။ ခု ဆည္းဆာ စဥ္းစားစရာတခုက အိမ္ေျပာင္းေနဖို႕ပါပဲ။
မ႑ိဳင္ မလိုအပ္မွေတာ့ သူလဲမေနခ်င္ေတာ့ပါဘူးေလ။

    အစတုန္းက မ႑ိဳင္ေျပာျပလို႔ လိင္တူႀကိဳက္တယ္ဆို တာ Homo တို႔ Role တို႔ဘာတို႔ အဲဒါေတြကိုဆည္းဆာ နားလည္ခဲ႔ရ ပါတယ္။ အစက လံုးဝမသိရိုး အမွန္ပါပဲ။
     အဲဒိလိုပါပဲ ေယာက္်ားျခင္း ခ်စ္ႀကိဳက္ရတာ ဖင္လိုး ရတာကိုလဲ ႏွစ္သက္ေနမိပါျပီ။ အခုေတာ့ မ႑ိဳင္ရဲ႕ ေျပာင္းလဲမႈကို နားမလည္ ႏ္ိုင္ေတာ့ပါ။ အစက ေန႕စဥ္ ဖင္ခ်ေပးေန ရေပမယ့္ ယခု သူစိတ္မပါရင္ မလုပ္ရေပ။
    " က်ေနာ္ မနက္ျဖန္ အလုပ္နားရင္ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ အေဆာင္ကို သြားၾကည့္မလို႔ အကို အလုပ္နဲ႔လဲ နဲနဲနီး ေတာ့ေျပာင္း ေနရင္ေကာင္းမလားလို႕ "
   " ေအာ္ေအး အဆင္ေျပသလ္ုိလုပ္ ညီ "
    ဆည္းဆာက္ုိ လွဲ႔မၾကည့္ပဲ ေျပာလိုက္ပံုက ဒါဟာလဲ လစ္လွ်ဴရႈမႈ တစ္ခုမဟုတ္ပါလား။ ဒါအခ်စ္ဟာ အခ်စ္ တဲ႔လား။ အဲဒါ အခ်စ္ ဟုတ္ေသးရဲ႕လား။ ဟူးးးးး။
    ဆည္းဆာရဲ႕ ရင္ေတြပူေလာင္ ေနေပမယ့္ မ႑ိဳင္က ေတာ့ မသိသလိုပါပဲ။ ဘာ့ေၾကာင့္ေျပာင္းလဲ သြားခဲ႔တာ လဲ။ ဆည္းဆာျမဲတမ္း သူ႔အလိုလိုက္ အႀကိဳက္ေစာင္ ခဲ႔တာပါ။ ေသြးေအးသြားတာလား ရိုးအီသြားတာလား။ ရိုးအီသြားတာ ဆိုရင္ေတာ့ သူေပးခဲ႔တဲ႔ အခ်စ္ဆိုတာ ဝမ္းနည္းစရာ အတုအေယာင္သာ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။
      ထိုေန႔ညကလဲ ဆည္းဆာထက္မ်ားစြာ ေနာက္က် ျပီးမွ မ႑ိဳင္အိမ္ျပန္ ေရာက္လာခဲ႔ပါတယ္။ ေရမ္ုိးခ်ိဳးျပီး အိပ္ယာဝင္ေတာ့ ဆည္းဆာရဲ႕လီးက အရမ္းက္ုေတာင္ ေနတာမို႕ မ႑ိဳင့္ လက္ကိုယူကာ ကိုင္ခိုင္းေတာ့လက္ ကိုခ်က္ျခင္းျပန္၍ ရုပ္သိမ္းသြားပါတယ္။
     ဆည္းဆာအတင္းလိုက္ခါ ဖက္နမ္းေတာ့လဲ
    " က္ို အိပ္ခ်င္ေနျပီ ဆည္းဆာ မင္းလဲ အိပ္ေတာ့ "
   ဆည္းဆာေရခ်ိဳးခန္းကို ထလာခဲ႔ပါေတာ့တယ္။

     စိတ္ေျပလိုေျပျငား လီးက္ုိစြျပီး ဂြင္းထုေနေပမယ့္လဲ စိတ္ကထင့္ေနတာမို႔ လီးကမေတာင္ေတာ့ေပ။ စိတ္က မပါေတာ့တာမို႔ အိပ္ခန္းထဲသာ ျပန္ဝင္ခဲ႔လိုက္ပါေတာ့ တယ္။ ျပီးေတာ့မွ အိပ္ေနတဲ႔ မ႑ိဳင့္ကို ၾကည့္ရင္းကသူ႔ စိတ္ထဲမွာ တေျဖးေျဖး ဝမ္းနည္းလာကာ မ်က္ရည္ေတြ အဆတ္မျပတ္ က်လာပါေတာ့တယ္။
    ဆည္းဆာ ဒီကထြက္သြားဖို႔ စိတ္ကိုဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ် ျပီးမွ မ႑ိဳင့္ေဘးမွာ ေခြေခြေလး ဝင္လွဲခါအိပ္လိုက္ရဲ႕။
    ဆည္းဆာ ဒီေန႔ေတာ့ အေဆာင္သို႕ေျပာင္း၍ေနမွာ ျဖစ္တာမို႔ မ႑ိဳင့္ကို လိုက္ပို႔ေစခ်င္မိတယ္။ ဒါမွလဲ သူ ေနတဲ႔ေနရာကို သိေအာင္ေပါ့။ အဲဒါေၾကာင့္
    " အကိုဒိေန႔ ညီအေဆာင္ေျပာင္းမွာေနာ္ "
   " အင္း ကိုအျပင္သြားဦးမွာမို႔ မအားဘူး ေအာ္ ေရာ့ "
   မ႑ိဳင္ ကမ္းေပးတဲ႔ ေငြတစ္ထပ္ကို ၾကည့္ကာ ဆည္း ဆာ မ်က္ရည္ေတြ႕ေဝ႔လာတာမို႕ အံကိုက်ိတ္လိုက္ခါ ေခါင္းကိုခါ လိုက္ပါေတာ့တယ္။
   " ေတာ္ပါျပီ အကို ဒိေလာက္ထိ ေခၚထားတာပဲ ညီက ေက်းဇူးတင္လွ ပါျပီ ညီတခါထဲ ႏႈတ္ဆက္ခဲ႔ပါတယ္ "
    မ႑ိဳင္က ေကာ္ဖီကိုေသာက္ရင္း ေခါင္းကိုသာညိမ့္ ျပပါတယ္။ တကယ္ဆို မၾကာမၾကာ လာလည္ဖို႔ ျပီးရင္ ဖုန္းဆက္ဖို႕ ဒါေတြ ေျပာရမွာ မဟုတ္လား။ အခုေတာ့ ဒါေတြက သူ႔ရဲ႕တဖက္သက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္သာ ျဖစ္လို႔ ေနပါေတာ့တယ္။
    ေနာက္ဆံုး အေနနဲ႔ မ႑ိဳင့္ရဲ႕ ပါးေလးကိုလဲ သူနမ္း ခ်င္လွပါတယ္။ မ႑ိဳင္က ခပ္တည္တည္သာ ေနေနလို႔ ဘယ္လိုမွ မေျပာရဲဘူး။ တခုခုက္ုိ ေအာ္ဟစ္ေျပာလိုက္ မွာေၾကာက္ေနသလိုမ်ိဳးေပါ့။ ခမ်ား ရက္စက္လိုက္တာ မ႑ိဳင္ရယ္ က်ေနာ့မွာ ဘာအပစ္ေတြ ရွိလို႔လဲဗ်ာ။

   ဆည္းဆာ အေဆာင္သို႔ေျပာင္းျပီး ေနေပမယ့္ အလုပ္ လဲလုပ္ေနေပမယ့္ မ႑ိဳင့္ကို မၾကာခနဆိုသလို သတိရ ေနတက္တယ္။ သတိရမိတို္င္း ဂြင္းလဲ ညတိုင္းထုျဖစ္ခဲ႔ ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေသခ်ာတာက လိုးခ်င္လို႔မဟုတ္ပဲ ခ်စ္လြန္းလို႕ သတိရေန လြမ္းေနတယ္ ဆိုတာပါပဲ။
     အခုလဲ အလုပ္ပိတ္ရက္မို႔ စိတ္ကတင္း ထားေပမယ့္ ဘယ္လိုမွ မေနႏိုင္တာမို႔ ေတြ႕ရရင္ပဲ ေက်နပ္ပါတယ္ လို႔စိတ္ေျဖကာ မ႑ိဳင့္ အိမ္ကို ထြက္လာခဲ႔ပါတယ္။
    အိမ္ေရွ႕မွာ ကားတစ္စီး ရွိျပီး ျခံတံခါးကလဲ ပြင့္လို႔ေန တာမို႔ ဆည္းဆာေရာင္ အိမ္ထဲဝင္လာ ခဲ႔လိုက္ပါတယ္။
အိမ္တံခါးဖြင့္လိုက္ေတာ့ နံရံမွီထိုင္ေနတဲ႔ လူကိုမွီခါထိုင္ ေနတဲ႔ မ႑ိဳင့္ကို ေတြ႕လိုက္ရပါေတာ့တယ္။ သူတို႔က ဆည္းဆာကို မေတြ႕ေပ။
    " မ႑ိဳင္ရာ မင္းအစားငါရင္နာလိုက္တာ မင္းသူ႕ကို ဖြင့္ေျပာ လိုက္ပါေတာ့ကြာ သူလဲ သနားပါတယ္ "
   " မလုပ္ပါနဲ႔ သူသူ႔ဖာသာ ရပ္တည္ႏိုင္ေအာင္ က်ိဳးစား ပါေစ ဒါမွ အဟြတ္ "
   ဟင္ မ႑ိဳင္ေနမေကာင္း ျဖစ္ေနတာမ်ားလား မသိ။ ဆည္းဆာ စိတ္ပူသြားကာ အခန္းထဲ ဝင္လိုက္ျပီးမွ
   " အကို ေနမေကာင္းဘူးလား ဘာျဖစ္တာလဲဟင္ "
    ဆည္းဆာ အသံၾကားေတာ့ မ႑ိဳင္ မွီေနရာကေနထ လာျပီး ဧည့္သည္ကလဲ ေသခ်ာျပန္ထိုင္လိုက္ပါတယ္။
    " မင္းလူမႈေရး နားမလည္ဘူးလား ဆည္းဆာ ဒီလို အသံမေပးပဲ ဝင္လာတာမ်ိဳး မလုပ္သင့္ဘူး ငါတို႔ဒီမွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေျပာဆိုေနတာ အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္တယ္ကြ မင္းကြာ "
   " ညီက အကိုတို႔ေျပာတာ ၾကားလိုက္လို႔ စိတ္ပူသြား လို႔ အသံမေပးလိုက္မိတာပါ ဗ်ာ "

     မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ ဆည္းဆာေတာင္းပန္ လိုက္မိပါ တယ္။ မတက္ႏိုင္ဘူးေလ ကိုကခ်စ္မိေနတာကိုး။
    " မင္းဒိေန႔ အလုပ္ပိတ္လို႔ လာတာလား ပိုက္ဆံေတြ ဘာေတြေကာ အဆင္ေျပရဲ႕လား ဆည္းဆာ "
   " ဗ်ာ ေအာ္ ဟုတ္ကဲ႔ ေျပပါတယ္ အက္ုိ "
   " အင္း ဒါက ငါ့သူငယ္ခ်င္း ေရွ႕ေန စိုးေသာ္ေအာင္တဲ႔ အခုေတာ့ ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္ေနၾကျပီ ညီရ "
    " ဟာ "
   မ႑ိဳင္ရဲ႕ စကားတခြန္းက သူ႔ရင္ထဲကို မိုင္းတလံုးလို ဝုန္းခနဲ ေပါက္ကြဲေစပါတယ္။ ေၾသာ္ ဒီလူရွိလို႕ သူ႕ကို ဒီလို ကန္ထုတ္ခဲ႔တာေပါ့။ ျဖစ္မွျဖစ္ရေလ။ ဟက္ - ရီဖို႕ ေကာင္းလိုက္တာ သူကေတာ့ အရူးတစ္ေယာက္လိုျဖစ္ ေနခဲ႔ရတယ္။ ခ်စ္ေနခဲ႔တာ။ မ႑ိဳင္ကေတာ့ အသစ္နဲ႕။
   " ေအးေဆး ေနဦး ငါတို႔အျပင္သြားဦးမယ္ ျပန္ရင္လဲ အရင္လိုပဲ ေသာ့ကိုဖြက္ထားခဲ႔ လာ စိုးေသာ္ သြားစို႔ "
    ေျပာခ်င္တာေျပာျပီး သူ႔လူကို ေခၚကာ ထြက္သြားတဲ႔ မ႑ိဳင့္ ေက်ာျပင္ကို ၾကည့္ကာ ဆည္းဆာမ်က္ရည္တို႕ က်လို႔ လာပါေတာ့တယ္။ ဧည့္ခန္းမွာသာ ဖင္ထိုင္ခ်ခါ ဘာလို႔မွန္း မသိရႈိက္ႀကီးတငင္ငို မိပါတယ္။ ဝမ္းနည္းမႈ ေတြက ရင္ထဲမွာ တလႈိက္လႈိက္နဲ႔ ဘယ္လိုမွ ထိန္းလို႕ မရေတာ့ေပ။
    အစက မ႑ိဳင္ေျပာေတာ့ (ဖင္ခ်တဲ႔သူေတြ) Topေတြ က အခ်စ္ကိုတန္ဖိုး မထားၾကဘူးတဲ႔။ (ဖင္ခံတဲ႔သူေတြ) Botေတြကိုလဲ ဘယ္သူကမွ တန္ဖိုးမထားၾကဘူးတဲ႕။ အထူးသျဖင့္ Homo ေလာကမွာ အခ်စ္ဟာ မတည္ျမဲ ဘူးတဲ႔။ ခုတန္ဖိုးမထားတာက ဘသူလဲ။ ဒါေၾကာင့္လဲ အစထဲက မတည္ျမဲဘူးလို႔ စကားစေခၚထား ခဲ႔တာမ်ား လား မ႑ိဳင္ရယ္။ ခုေတာ့ေျပာင္းျပန္ ျဖစ္ေနျပီဗ်ာ။

      ဆည္းဆာ အလုပ္ကိုပင္ စိတ္မပါေတာ့ေပ။ ေနာက္ တစ္ေယာက္ထားဖို႔ ဆိုတာဘယ္လိုမွ စဥ္းစားလို႔မရ။ အဲဒိေတာ့ ညစ္ညစ္နဲ႔ အရက္သာလွိမ့္ ေသာက္ေနမိရဲ႕။ ဟုတ္တယ္ေလ တျခားသူကိုလဲ ရင္ဖြင့္လို႔မွ မရတာကိုး
     ဒိေန႕လဲ ဆည္းဆာအလျပ္ ဆင္းတာနဲ႔ အရက္ဆိုင္ ေရာက္ေနတာေလ။ ေသာက္တာလဲ အေတာ္ေလးကို မ်ားေနျပီ။ ည ၈ နာရီေလာက္ ေရာက္ေတာ့ ယိမ္းယိုင္ ခ်င္ေနတဲ႔ ေျခလွမ္းေတြက္ုိ ထိန္းခါအေဆာင္သို႔ ျပန္ဖို႔ ျပင္ေနစဥ္
   " ဝုန္း ဂလံုး ဂြမ္း ဟာ ဟာ ကုန္ျပီ လီးပဲ ေဟ်ာင့္ "
    အရက္ဝိုင္း တစ္ဝိုင္းကို ဝင္တိုက္မိေတာ့ ထိုဝိုင္းမွလူ ကထကာ ဆည္းဆာရဲ႕ အင္က်ီကို လည္ပင္းနားမွာ စုပ္ ကိုင္ခါ ေဒါသတႀကီးနဲ႕
   " မင္းေစာက္လံုး ကန္းေနလား ဟင္ ေခြးမသား "
    အစက ေတာင္းပန္မလို႔ အေမနဲ႔ႏႈိင္းျပီး ဆဲလာေတာ့ ေဒါသျပန္ထြက္သြားကာ သူတို႕ အဖြဲ႕ကို ၾကည့္လိုက္ ေတာ့ အားလံုးေပါင္းမွ ၃ ေယာက္ပဲမို႕
   " ေအး ေစာက္ျမင္ကပ္လို႔ သက္သက္ဝင္တိုက္တာ "
   " ဟာ ကဲကြာ ခြပ္ ဝုန္း ေဟ်ာင့္ ထ အြတ္ ေဖ်ာင္း "
   တဖက္လူက ဟာတုန္းရွိေသးတယ္ ဆည္းဆာထိုးခ် လိုက္တာပါ။ က်န္တဲ႔ႏွစ္ေကာင္ထလာ ေတာ့ အနားမွ ပလတ္စတစ္ခံုနဲ႕ ေခါင္းကိုဖ်တ္ ရိုက္ခ်လိုက္တယ္။
    မထင္မွတ္ပဲ အနားမွ ဝိုင္းတစ္ဝိုင္းမွ လူေတြပါ ဆည္း ဆာကို ဝိုင္းလာတာမို႔ ဆည္းဆာ ျပန္လည္ ခုခံရင္းက မတက္ႏိုင္တဲ႔ အဆံုး ဆိုင္ထဲမွ ေျပးထြက္ခဲ႔ ပါတယ္။
  အေနာက္ကေန လိုက္လာတဲ႔ အဖြဲ႕ကလဲ ၁၀ေယာက္ နီးပါးရွိ တာမို႔ ေျခကုန္သုတ္ခါ ေျပးရပါေတာ့တယ္။
   " လိုက္ လိုက္ ေဟ့ေကာင္ ရပ္စမ္း ေဟးး "

     ေျခလွမ္းေတြက ေႏွးလာတာနဲ႔ အမွ်စိုးရိမ္စိတ္ေတာ့ ျဖစ္လာရပါတယ္။ သူတို႔အဖြဲ႕ မိလိုက္လို႔ကေတာ့ျဖင့္ မေခ်ာင္ေပ။
    " ကြ်ီ - - - ျမန္ျမန္တက္ ညီေလး "
    ဘယ္သူမွန္း မသိေပမယ့္ လိုအပ္ေနတာမို႔ ကားေပၚ ဝုန္းခနဲ တက္လိုက္မိပါတယ္။ ကားေလးက သုတ္ခနဲပဲ ေမာင္းထြက္ခဲ႔မွ ဆည္းဆာအသက္ကို ဝေအာင္ရႈရပါ ေတာ့တယ္။ ကားသမားက္ုိ ေက်းဇူးတင္ စကားေျပာ မလို႔ ေသခ်ာၾကည့္လိုက္ေတာ့
  " ဟင္ အကို စိုးေသာ္ေအာင္ "
   မူးထားတာေတြေတာင္ ေျပာက္သေလာက္ ျဖစ္သြား ပါေတာ့တယ္။ အက္ုိစုိးေသာ္နဲ႔ ေတြ႕ေတာ့  မ႑ိဳင္ဆို တဲ႔ အေတြးကဝင္လာ ျပန္တာကိုး။
   " အကိုနဲ႔ ခနလိုက္ခဲ႔ ပါလား ညီေလး ကို မင္းကိုေျပာ ျပစရာေတြ ရွိတယ္ မင္းနဲ႔လဲ သက္ဆိုင္သလို မင္းလဲသိ ခ်င္လိမ့္မယ္ လို႕ အကိုထင္ပါတယ္ "
   " ဟုတ္ကဲ႔ အကို ရပါတယ္ဗ်ာ့ "
   စိုးေသာ္ကားေလးက ျခံတခုထဲ ဝင္သြားျပီး အိမ္ေလး တစ္လံုးေရွ႕မွာ ရပ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။
    " လာ ညီေလး အေမရွိေပမယ့္ အိပ္ေနျပီ ဒီခ်ိန္ဆို "
    ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္အိမ္ တံခါးလာဖြင့္ေပးမွ သူတို႔ ကိုစိုးေသာ္ အိပ္ခန္းရွိရာ အေပၚထပ္ကို တန္း၍ တက္လာခဲ႔ပါေတာ့တယ္။
    အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ကိုစိုးေသာ္က အဝတ္အစား ေတြအကုန္ ခြ်တ္ခါ အတြင္းခံေလးပဲ က်န္မွ ကုတင္ေပၚ မွာထိုင္လိုက္ျပီး
    " ကိုမင္းကို မ႑ိဳင့္အေၾကာင္း ေျပာျပခ်င္တယ္ ညီရ ဒါေပမယ့္ ညီကို႔ကို တခုကူညီေပးလို႔ ရမလား "

    " ဟုတ္ကဲ႔ အက္ုိ အရင္ေျပာပါ က်ေနာ္ အကုန္ကူညီ ပါ့မယ္ က်ေနာ္ တက္ႏိုင္သမွ်ေပါ့ "
   " တခုအရင္ေျပာျပမယ္ ကိုနဲ႔ မ႑ိဳင္က ခ်စ္သူေတြမ ဟုတ္ဘူး ဆိုတာ ပထမေျပာ ခ်င္တယ္ညီေလး "
   " ဟာ တကယ္လား ေပ်ာ္လိုက္တာဗ်ာ တကယ္ေနာ္ ဟာဗ်ာ မ႑ိဳင္ က်ေနာ့ကို ဘာလို႔ အဲ့လိုေျပာတာလဲ "
   " အဲဒါေျပာမျပခင္ ညီ့ကိုေတာင္းထားတဲ႔ အကူအညီ ကို ညီေပးလို႔ရမလား "
   " ေျပာပါဗ်ာ ျမန္ျမန္ က်ေနာ္ေပးမယ္ လုပ္ပါ "
  " ညီနဲ႔ကို ဒီညေတြ႕တာကို ညီေကာအကိုပါ မနက္ၾက ရင္ေမ့ပစ္လိုက္ရမွာေလ အဲဒိေတာ့ ဒီညညီကို႔ကိုျဖည့္ ဆည္းေပးလို႔ရမလား "
   " ဘာလို႔ေမ့ရမွာလဲဗ် "
   " ကိုတို႔ ဒိလိုေတြ႕ျဖစ္တာ သူသိလို႔မျဖစ္ဘူးေလ "
   " ဟုတ္ပါျပီ ျဖည့္ဆည္းေပးတာက ဘယ္လိုပံုစံလဲ "
   " ညီ မ႑ိဳင္ကို လုပ္ေပးသလို လုပ္ေပးရံုပါပဲ "
  " ဒိလိုမလုပ္ရင္ မေျပာျပဘူးလို႔ ဆိုလိုတာလားအကို "
  " အဲဒိလိုလဲ မဟုတ္ပါဘူး မင္းအတြက္ သိပ္အေရးႀကီး တဲ႔ကိစၥတစ္ခုကို ကိုကေျပာျပမယ္ ညီကလဲ ကိုသိပ္လို အပ္ေနတာ တခုကို ျပန္ျဖည့္ဆည္းေပမလားလို႔ ကိုက ေတာင္းဆိူတာပါ ညီ "
   " ေကာင္းျပီေလ ခမ်ားခံႏိုင္ရည္ ရွိရဲ႕လား "
  " ဒီလိုညကို ေစာင့္ေနတာ မင္းကိုမ႑ိဳင့္အိမ္မွာ ေတြ႕ စထဲ ကပါပဲညီ ကို႔ကိုအလုပ္အေကြ်းျပဳခြင့္ေပးပါ "
   " အိုေခ စၾကတာေပါ့ ျပီးရင္သာ အစအဆံုးတစ္လံုးမွ မက်န္ေျပာျပဖို႕ မေမ့ပါနဲ႕ အကို "
   " ကို႔စကားကို လြယ္လြယ္မေျပာ တက္ပါဘူးညီ "
 ဆည္းဆာ အင္က်ီကိုု ကို႕ဖာသာပဲ ခြ်တ္လိုက္ပါတယ္။

    စိုးေသာ္က အေရွ႕မွာ ဒူးေထာက္ထိုင္ခ် လိုက္ျပီးမွ ဆည္းဆာရဲ႕ ပုဆိုးကို တေျဖးေျဖးခ်င္း မတင္လိုက္ပါ ေတာ့တယ္။ ပုဆိုးေအာက္က ေျဖးညင္းစြာ ေပၚလာတဲ႔ ဆည္းဆာရဲ႕ ေမႊးညႈင္းစိမ္း ေတြနဲ႔ တင္းရင္းေနတဲ႔ ေျခ သလံုးေလးေတြ ၾကြက္သားမရွိေပမယ့္ ျပည္ျပီးေဖြးအိ ေနတဲ႔ ေပါင္လံုးေလးေတြကို တစိမ့္စိမ့္ အရသာခံကာ ၾကည့္ရင္း ပုဆ္ုးိစက ေပါင္ရင္းသို႔ ေရာက္လာပါျပီ။
    တင္းထုတ္ေနတဲ႔ အတြင္းခံ အျပာရင့္အစင္းေလးရဲ႕ ေအာက္မွာအထုတ္လိုက္ အထည္လိုက္ရွိေနတဲ႔ ဆည္း ဆာရဲ႕ လီးထုပ္ႀကီးထဲက လွ်ံထြက္လာတဲ႔ အေမႊးေတြ ကေပါင္ရင္းထိသို႔ပင္ တြန္႔လိမ္ကာ တိုးထြက္ေနပါရဲ႕။
    စ္ုးေသာ္ ညင္သာစြာ လီးထုပ္ႀကီးက္ုိ ငံုနမ္းရင္းေခါင္း ကိုျပန္မၾကြ ေသပဲတေနကုန္ ထုပ္ေလွာင္ထားတဲ႔ လီး သင္းရနံ႕ေလးကို ေဘာင္းဘီေပၚကေန ခံစားေနပါရဲ႕။ တကယ့္ကို စြဲမက္ဖြယ္ရာ အီတီတီ ရနံ႕ေလးပါပဲ။
   လီးထုပ္အေပၚယံကို ႏႈပ္ခမ္းေလးနဲ႔ ႏွာဖ်ားအား ဖိခါ ကပ္ထားလိုက္ေတာ့ ပူေႏြးမႈနဲ႔ အိစက္ သက္းပ်ံ႕မႈေတြ ကို တက္မက္စြာ ခံစားရပါတယ္။ ရွမ္းႀကိဳက္ေတာ့ႏြား ေခ်ာဆို သလို လူေခ်ာေလးက ကိတ္ေနေတာ့ အရာ အားလံုးက သာယာေသာေပါ့ဗ်ာ။
   ပါးေလးနဲ႔ အသာဖိပြတ္ေတာ့ အတြင္းခံထဲမွ လီးႀကီး ကအိစက္စက္နဲ႔ လိမ့္လို႔ေနပါတယ္။ ဆည္းဆာကုတင္ ေပၚမွာ လက္ျပန္ေထာက္ခါ ေခါင္းကိုေမာ့ျပီး မ်က္စိကို မွိတ္ထား လိုက္ပါတယ္။ ခ်စ္တဲ႔သူအတြက္ ေပးဆပ္ခဲ႔ တာမွန္ေပမယ့္ တဏွာဆိုတာ ထိလိုင္းတိုင္း အပ္ရာ ထင္တက္တာ မျငင္းပါဘူး သူလဲေကာင္းေနပါျပၤ။
    အက်ိဳးအေၾကာင္း ရွိေပမယ့္လဲ အဆိုးမရွိ ေကာင္းျပီး ရင္ေကာင္းေနတာလဲ မျငင္းသာပါဘူး။

     ဆည္းဆာရဲ႕ လီးကို စိုးေသာ္စိတ္ႀကိဳက္ စုပ္ျပီးေတာ့ ဆည္းဆာက္ုိ ကုတင္ေပၚတက္ လွဲေစျပီး အေပၚကေန တက္ျပီး ခြထိုင္ပါတယ္။ ဆည္းဆာရဲ႕ အေၾကာျပိဳင္း၂ ထေနတဲ႔ လီးႀကီးကို ဖင္ဝမွာေတ့ကာ တေျဖးေျဖးခ်င္း ထိုင္ခ်ေနပါေတာ့တယ္။
   လီးထိပ္မွာ တင္းက်ပ္ေနရာမွ တေျဖးေျဖးခ်င္း ထိုးဝင္ ေနတဲ႔ အရသာက အစိမ့္စိမ့္နဲ႔ ေကာင္းလွပါတယ္။ ျပီးမွ လီးတဝက္နီးပါးဝင္ ေနစဥ္ စိုးေသာ္ ခနရပ္ျပီး အနားယူ ေနပါတယ္။ မ်က္ႏွာကလဲ ရႈံ႕မဲ႔ေနသလို ေျခြးေတြလဲပ်ံ လို႔ေနပါတယ္။
    တေအာင့္ေလာက္ နားေနတုန္း ဆည္းဆာရဲ႕လီးႀကီး ကမေနႏိုင္ေတာ့တာမို႕ ခါးကိုေကာ့ခါ ဆတ္ခနဲ ေကာ့၍ ေစာင့္ထိုးထည့္လိုက္တာ ဗ်စ္ခနဲ ျမည္ခါ တဆံုးဝင္သြား ပါေတာ့တယ္။ စိုးေသာ္ ထံမွလည္း
   " အား မေလး ေသပါျပီဗ် နာလိုက္တာ အ့ အားစ္ "
   ဆည္းဆာ စိုးေသာ္ရဲ႕ ခါးကို လက္နဲ႔စြဲဖိ ထားလိုက္ပါ ေတာ့တယ္။  တခ်က္နားျပီးမွ လီးႀကီးနဲ႔ က်ပ္ထုပ္ေနတဲ႔ ဖင္ထဲကို ေကာ့ေကာ့ထိုးေနရတာ စီးစီးပိုင္ပိုင္နဲ႔ေကာင္း လွပါတယ္။ အေတာ္ၾကာၾကာေစာင့္ ထိုးေပးလိုက္ေတာ့ စိုးေသာ္ ခါးေတြဗိုက္ေတြပင္ နာလာပါေတာ့တယ္။
     " အကို ဖင္ကုန္းဗ်ာ အေနာက္ကေန ေစာင့္လိုးေပး မယ္ ျမန္ျမန္ျပီးေအာင္လို႕ "
    စိုးေသာ္ ဘာမွမေျပာပဲ ေပါင္ေပၚမွ ဆင္းခါ ဖင္ကုန္း ေပးလိုက္ပါတယ္။ ဆည္းဆာရဲ႕ လိုးခ်က္ ေစာင့္ခ်က္ ေတြက အားပါအရွိန္ပါလွ ပါတယ္။ ေဖာင္းခနဲ ေျဖာင္းခ နဲ စိုးေသာ္ဘယ္လိုမွ ေအာင့္မခံႏိုင္ ေတာ့တာမို႕လက္မွ သူ႔လီးသူကိုင္ကာ ၅ခ်က္ေလာက္ ထုခ်လိုက္နာနဲ႔ခ်က္ ျခင္းလရည္ေတြ ပန္းထြက္လာပါေတာ့တယ္။

     ဆည္းဆာလဲ တအားေကာင္းေနျပီမို႕ လီးကိုတဆံုး စြဲထုတ္ကာ တဆံုးေစာင့္သြင္းျပီး အားရပါးရ လိုးေနရာ မွ လီးက္ုိဆြဲထုတ္ခါ လက္ကထုလိုက္တုန္း စိုးေသာ္က မ်က္ႏွာ လာခံေပးတာမို႔ မ်က္ႏွာေပၚ ရႊဲနစ္သြားေအာင္ ပန္းထုတ္ ေပးလိုက္ပါေတာ့တယ္။
      ဆည္းဆာ ခနနားေနတုန္း စိုးေသာ္ ေရခ်ိဳးျပီး ျပီးမွ ဆည္းဆာခ်ိဳးလိုက္ ပါေတာ့တယ္။ ခ်ိဳးျပီး တာနဲ႔ခါးမွာရွိ တဲ႔ ပုဝါက္ုိ ခြ်တ္ခါ အဝတ္အစားေတြ ျပန္ဝတ္လိုက္ပါ ေတာ့တယ္။
    " ေျပာလို႔ရျပီလား အကို က်ေနာ္သိခ်င္လွျပီဗ် "
    " အင္း ေျပာပါ့မယ္ ဘယ္ကစေျပာရမလဲလို႔ စဥ္းစား ေနတာပါ ညီေလးရာ "
    " ရတယ္ အကုန္ေျပာ တခုမက်န္ေျပာေတာ့ "
    " ဒီလို ညီေလးရ မ႑ိဳင္ဆိုတာ တကယ္ေတာ့ ေဆြ ႀကီးမ်ိဳးႀကီး သိပ္ခ်မ္းသာတဲ႔ သူတစ္ေယာက္ကြ သူက ဒီမွာ လာေနေနတာ ကုမၼဏီက္ုိ ၾကည့္ဖို႔သူ႔အိမ္ကလႊတ္ ထားတာပါ သူဒိမွာ ေနခ်င္သလို ေနေနတာ အိမ္ကလူ ေတြ သိတယ္ဒါေပမယ့္ေျပာမရလို႔ လႊတ္ထားလိုက္တာ ခုေတာ့ သူ႔အိမ္က ရာဇသံေပးထားျပီ ဒီသီတင္းကြ်တ္ တာနဲ႔ မိမ္းမယူရေတာ့မယ္တဲ႔ "
   " ဗ်ာ မ႑ိဳင့္ကို သူ႕ကို မိန္းမေပးစားမယ္ ဟာဗ်ာ "
   " ေနဦးညီေလးရ အဲဒိမွာ မျငင္းႏိုင္တဲ႔ ျပသနာရွိလာ တယ္ အဲဒါက မ႑ိဳင္ဟာ တစ္ဦးတည္းေသာသားျဖစ္ ေနလို႔ပဲ သူတို႔အတြက္ မ်ိဳးဆက္ ဆိုတာကို မ႑ိဳင္က လစ္လွ်ဴဖို႔ အင္အားမရွိဘူး ျဖစ္ေနတာ ညီေလးရာ "
   " အဲဒါေၾကာင့္ ညီ့ကို လမ္းခြဲခ်င္တာေပါ့ ဟုတ္လား "
  " သူ ညီ့ကို တအားစိတ္ပူ ေနရွာတာ ပစ္ထားရေပမဲ႕ သူ႕အသည္းတဆတ္ဆတ္ခါေအာင္ နာေနရရွာတာ "

    " ဟာဗ်ာ က်ေနာ္ မသိေတာ့ဘူး က်ေနာ္ဘာလုပ္ရ မလဲ ေျပာျပပါဦးဗ်ာ "
   " အေကာင္းဆံုးကေတာ့ ညီေလး သူ႔ကိုနားလည္ေပး လိုက္ပါေတာ့ သူျဖစ္ေစခ်င္သလို ကို႔ေျခေထာက္ေပၚ ကိုရပ္ႏိုင္ေအာင္ က်ိဳးစား သူ႔စိတ္ခ်မ္းခ်မ္းသာသာနဲ႕ပဲ ျပန္သြားႏိုင္ ေအာင္လို႔ေပါ့ အခုေတာ့ ညီက တအားခံ စားျပေနတာ သူျမင္ေတာ့ သူလဲ အရမ္းခံစားေန႐ရွာ တယ္ ညီေလးရယ္ "
   " ဟာဗ်ာ က်ေနာ္သူ႔အေပၚမွာ ထပ္ျပီးႏွိပ္စက္သလို ျဖစ္ေနခဲ႔တာ ပါလားဗ်ာ မ႑ိဳင္ရာ ခမ်ားက်ေနာ့ကို ခ်စ္ တာ မမုန္းဖူးဆိုတာ က်ေနာ္ ခံစားသိေနျပီး သားပါ ဗ်ာ က်ေနာ္လဲခမ်ားကို တအားခ်စ္ပါတယ္ဗ်ာ က်ေနာ့ ေၾကာင့္ စိတ္ထပ္ျပီး မဆင္းရဲေစရ ပါဘူး အဟစ္အစ္ "
    အံကိုက်ိတ္လိုက္ ေပမယ့္ ရႈိက္သံက ထြက္လို႔လာပါ ေသးတယ္။ က်ေနာ့ရင္ေတြ ကြဲရေတာ့မယ္ မ႑ိဳင္ရာ။ အျဖစ္ဆိုးလိုက္တာဗ်ာ ရွင္လ်က္နဲ႔ကြဲ ခ်စ္လ်က္နဲ႔ခြဲခြါခဲ႔ ရတာဘယ္ေလာက္ ပူေလာင္ခံစား ရတယ္ဆိုတာ အခု က်ေနာ္နားလည္ပါျပီဗ်ာ။ က်ေနာ္ ခမ်ားျဖစ္ေစခ်င္သ လို ျဖစ္ေအာင္က်ိဳးစား ပါ့မယ္ဗ်ာ။
      အဲဒိေန႕က စျပီး ဆည္းဆာေရာင္ အရက္ကိုျဖတ္ခါ အလုပ္ကို က်ိဳးစားျပီး လုပ္ပါေတာ့တယ္။ မ႑ိဳင္နဲ႔ေတြ႕ ဖို႔မက်ိဳးစား ေတာ့ပဲ စိတ္ကိုေျဖေဖ်ာက္ျပီး အလုပ္မွာပဲ ႏွစ္ထားလိုက္ပါေတာ့တယ္။
     တေန႔ ဆည္းဆာအလုပ္ ဆင္းခ်ိန္မွာေတာ့ အလုပ္ နားမွာ ရပ္ထားတဲ႔ ကားအျဖဴေလး တစ္စီးေပၚကေနျပီး မ႑ိဳင္ ဆင္းလာတာက္ုိ ေတြ႕ရတာမို႔ အ့ံအားသင့္ခါ
   " မ႑ိဳင္ က်ေနာ့စီလာတာလား ဟင္ "
   " လာ ႏႈတ္ဆက္တာပါ ဆည္းဆာေရာင္ "

    " ေၾသာ္ "
   ဆည္းဆာရဲ႕ အသံကတိုးညင္ ေျဖာ့ေတာ့စြာ ထြက္၍ လာပါတယ္။ တေနကုန္ အလုပ္ပင္ပန္း တာဘာမွမျဖစ္ ေပမယ့္ ခုေတာ့ တကိုယ္လံုးက အင္အားေတြကို စြဲစုပ္ ယူလိုက္သလို ဆည္းဆာ ခံစားလိုက္ရပါတယ္။
     " ကားေပၚ ခနေလး တက္ေပးပါလား ဆည္းဆာ "
    ဆည္းဆာ ေခါင္းျငိမ့္ခါ ကားေပၚတက္လိုက္ေတာ့ မ႑ိဳင္က ဆည္းဆာလက္ေမာင္းေတြကို ကိုင္ျပီး
" ကို ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ေပးမထားခဲ႔ခ်င္ဘူး ဆည္းဆာ ဒါေပမယ့္ တေန႔ကို ျပန္လာမယ္ဆိုတာ မွန္ေသာစကား ပါ ကို မင္းကို အရမ္းခ်စ္တယ္ ဆည္းဆာရယ္ "
   " ဖယ္ဗ်ာ မေျပာနဲ႔ ဘာလို႕အဲဒါေတြ လာေျပာေနတာ လဲ က်ေနာ့္ဖာသာ ေနတက္ေအာင္ ေနေနတာ ခမ်ားခု သက္သက္ဒုကၡလာေပးတာပဲဗ်ာ့ သြားပါ ခမ်ား သြားရမဲ့ ေနရာကို စိတ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္သြားက်ဳပ္ဘဝမွာ ေသတဲ႔ထိ ခမ်ားကလြဲရင္ ေနာက္တေယာက္ မရွိေစရဘူး ဟုတ္ျပီ လား ခမ်ားေက်နပ္လား တခုေတာ့ ေျပာလိုက္မယ္ေနာ္ ခမ်ား ျပန္လာသည္ျဖစ္ေစ ျပန္မလာသည္ျဖစ္ေစ က်ဳပ္ ကထာဝရ ခမ်ားက္ုိ ခ်စ္ေနမွာ ေနာက္ဆံုးကုန္ကုန္ေျပာ လိုက္မယ္ က်ဳပ္မေနႏိုင္လို႕ တျခားသူနဲ႔ ဆက္ဆံမိရင္ ေတာင္ က်ဳပ္ရဲ႕ခံစားမႈ က်ဳပ္ရဲ႕ အာရုဏ္ က်ဳပ္ရဲ႕မ်က္စိ ထဲမွာ ခမ်ားပဲျဖစ္ေနလိမ့္မယ္ ဖယ္ က်ေနာ္သြားေတာ့ မယ္ ဖယ္ေပးဗ်ာ "
    မ်က္ရည္ေတြကို သုတ္ရင္း မ႑ိဳင့္လက္ေတြကို ပုတ္ ခ်ေနစဥ္မွာပဲ မ႑ိဳင္ ဆည္းဆာကို ဆြဲဖက္ခါ နမ္းလိုက္ ပါေတာ့တယ္။ ဆည္းဆာရဲ႕ အသည္းေတြ ေၾကြက်ကုန္ သလို မ႑ိဳင္ရဲ႕ႏွလံုးသားေတြလဲ တစစီေၾကမြ ကုန္ပါျပီ ေနာက္ဆံုးအနမ္းကို ရပ္တန္႔ဖို႔ ဆႏၵမရွိၾကေတာ့ပါေပ။

    ဆည္းဆာရဲ႕ မ်က္ဝန္းေရွ႕ကေန ကားျဖဴေလးတေရြ႕ ေရြ႕ေဝဝါးေပ်ာက္ကြယ္သြားတာ ေဝးသြားလို႔လား သူ႔ရဲ႕ မ်က္ရည္ေတြ ေၾကာင့္လားပင္ မသိေတာ့ပါေပ။
        ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
   ၅ ႏွစ္ခန္႔ အၾကာ ။      ။ မိုးညတစ္ညမွာ အလုပ္မွအိမ္ အျပန္ မိုးေတြရြာ လာတာမို႔ ကင္းတဲေလးထဲ ခနဝင္ျပီး ဆည္းဆာေရာင္ မိုးခိုရင္းက တခ်ိန္က မ႑ိဳင္ဆိုတဲ႔လူ ေနာက္တစ္ေယာက္ကို လြမ္းေနမိပါေတာ့တယ္။
    ထိုစဥ္ေက်ာကုန္းကို ေႏြးခနဲလာထိတာမို႔ လွဲ႕ၾကည့္ လိုက္ေတာ့ လူတစ္ေယာက္ သူ႔လိုမိုးခိုရင္းက သူနဲ႔လာ ထိမိတာပဲ။ ဆည္းဆာေရွာင္ လိုက္ေပမယ့္ ထပ္ခါထိလို႔ လာတာမို႕
   " ခမ်ားဘလိုျဖစ္ေနတာလဲဗ် ဟိုဘက္မွာ လြတ္ေနရဲ႕ သားနဲ႔ ဘယ္လိုလူလဲ မသိဘူး "
    ဆည္းဆာ မိုးေရထဲပဲ ျပန္မလို႔ထလိုက္စဥ္ လက္ကို ဆြဲျခင္း ခံလိုက္ရတာ အသံတခုက နားထဲမိုးႀကိဳးပစ္ခ် လိုက္သလို ၾကားလိုက္ရပါေတာ့တယ္။
    " ဆည္းဆာေရာင္ "
    " ဟာ မ႑ိဳင္ မ႑ိဳင္ က်ေနာ့္စီ ျပန္လာတာလား "
  " အင္း ကိုယ္မိန္းမနဲ႕တရားဝင္ကြာရွင္းခဲ႔ၿပီ ဆည္းဆာ နဲ႔တစ္သက္လံုး အတူေနေတာ့မလို႔ ျပန္လာတာ "
   " ေဟးးးးးး ေပ်ာ္လိုက္တာ အဟား အားးးးးးးး "
  လွ်ပ္ေရာက္ေအာက္မွာ ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္ ေပြ႕ဖက္ခါ

အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ခမ်ာ့။

Lamin Lay